มันเป็นเหตุการณ์ที่เราเสียความรู้สึก และรู้สึกเฟลมากๆ ส่วนนึงมากจากการกระทำที่เห็นแก่ตัวของคน
เรื่องมีอยู่ว่าเราไปเที่ยวที่เกาะช้าง และไปดูปะการัง ตอนที่ไปดูปะการังจะต้องใส่แว่นดำน้ำ
ซึ่งเราสายตาสั้น ต้องถอดแว่นไว้บนเรือ 
ก็จะมีเจ้าหน้าที่ ที่ พาไปเล่นน้ำ ดำน้ำ ให้คำแนะนำ
และเจ้าหน้าที่ ให้ เกาะตัวเค้าลอยๆไปได้ ทุกคนใส่เสื้อชูชีพ
คนเยอะช่วงสงกรานต์
จะมีเจ้าหน้าที่ ลงในน้ำด้วย พาแวะดูนั่นนี่ 1-2 คน
ถ้าใครเคยไป จะนึกภาพออกค่ะ

มีครอบครัวๆ นึง  เค้าอยากให้เจ้าหน้าที่ ดูแลเค้าเป็นพิเศษ
เกาะตัวเจ้าหน้าที่แล้ว ให้เจ้าหน้าหน้า พาไปดูนั่นนี่
-เราก็เกาะๆ ตัวเจ้าหน้าที่ ไปด้วยเพราะ ว่าเรา มองไม่เห็น มองเห็นแค่ใกล้ๆ
เจ้าหน้าที่ ถาม แล้วแต่ ใคร จะอยากไปกับเจ้าหน้าที่ มั้ย เพราะเค้ามีหน้าที่พาลอยไปดูรอบๆ อยู่แล้ว
ครอบครัวนั้นมีประมาณ 5-6 คน  และมีเรา ไม่ได้ แกะกะอะไร เขาเลย อยู่ท้ายๆ  เหมือนเจ้าหน้าที่ มีสายอะไร ให้จับ

-แล้วผช. คนนึง พูดขึ้นมาว่า แล้ว คนนี้ เค้าต้อง ไปด้วยหรอครับ พูดแล้วมอง ด้วยหางตา น้ำเสียง ไม่พอใจ มอง ทำท่ากันเราออก
เค้าไม่อยากให้ เราลอย ตัวไปด้วย อยากไปแค่ครอบครัวตัวเอง
จนท.บอกว่ากับผช. คนนั้นไปด้วยกัน ได้ครับ ไม่เป็นไร
แต่เรา ก็ ปล่อย จนท.ทันที  ที่เค้าทัก เพราะเรารู้สึกเราจะไปเกะกะเขาไหม อีกอย่างเราไม่รู้จักพวกเขาด้วย
เราก็แบบ ปล่อยก็ได้ ทั้งที่ในใจคิดน้อยใจและกลัวแล้ว ว่าจะหลงมั้ย
แล คิดผิดมาก 
-เดี๋ยวเรา ขอมอง และตามแบบไม่เกาะเจ้าหน้าที่เอา แต่เราสายตาสั้นมาก ระยะ แค่100ซม. เรามองหน้าใครไม่ชัดแล้ว
แต่เรารู้สึกเฟลมาก ตอนที่คน ชุลมุนและเรา มองไม่เห็น อะไรไกลๆ
แล้วจากนั้น เรามองไม่เห็น หน้าเจ้าหน้าที่แล้ว
แต่เราก็พยายามเล่นอยู่ในบริเวณที่ตรงนั้น ตามที่เขามีเชือกกั้นให้เล่น
เสียง สัญญาณดัง
และเรา ตอนดำน้ำ เงย หน้ามา เหมือน มีคนกลุ่มใหญ่ๆ  2กลุ่ม ขึ้นเรือ และกำลังออก
เรือลำใหญ่ จอดเหมือนกัน 2-3ลำ
เราเข้าใจว่า เรือที่อยู่ใกล้เรา คือเรือของเรา คือเรอ มันจอด คู่กัน แต่เป็น ระยะห่าง
ตอนนั้น เรา เคว้งมาก ๆมองก็ไม่เห็น จังหวะนรกมากๆ
เรา สับสบไปหมด 
แต่ ไม่คุ้น หน้าคนที่อยู่ ลอย น้ำเล่นกับเราเลย
เหมือนอยู่กัน คนละเรือ
แล้ว พอจังหวะ ต้องขึ้นเรือ ถึงตากลุ่มเราแล้ว กลุ่มแรกขึ้น เรือ กลุ่มต่อมาก็ขึ้นตาม  เรือ มันเหมือนกัน มาก
สีเหมือนกันและ เราขึ้นเรือผิดลำค่ะ
ไปนั่ง งง ในดง คนแปลกหน้า
เรา บอกเจ้าหน้าที่ ว่าเรา อาจจะขึ้นเรือ ผิดลำ
เขาถาม ลายละเอียดเรา ดูตราปั้ม
บอกว่า เรือสาขา เดียวกัน เดี๋ยว พาไป ส่ง ที่เรือ ลำนั้น
น่าจะไป ที่เดียวกัน แน่นอน
และ เขาก็เลี้ยงข้างเราด้วย เจ้า หน้าที่ดีมากๆ
สุดท้าย แล้วเขา ก็พาเราไปจอด เรือ คู่กัน ถามเรา ว่าใช้ลำนี้ไหม เรา มองไม่เห็น
แต่เรา มาจาก รร.นี้ เขาบอก น่าจะใช่ลำนี้แหละ

แล้วเราก็ว่ายน้ำข้ามไป รู้สึกโล่ง ใจมาก
แฟนก็รอ เราอยู่เราก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง
ว่าเราหลงทางขึ้นเรือผิด เพราะหนูมองไม่เห็น สายตาสั้นค่ะ

อยากฝากถึง คนที่จะไปเที่ยว ดำน้ำ แบบนี้นะคะ
ว่าเราต้องดูแลตัวเอง และดูแลกันและกัน
และลงไปเล่นน้ำ อย่างน้อย 1คู่อย่าเล่นคนเดียว
เพราะเจ้าหน้าที่ไม่ได้เช็ค ตรวจสอบละเอียด
หรือไม่ใช่หน้าที่ เขาเราไม่แน่ใจเกี่ยวกับ กฎระเบียบ การไปแบบนี้
แต่เราก็ไม่ได้โทษใคร
แค่รู้สึกน้อยใจ และตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ดีที่เจ้าหน้าที่ เรืออีกลำที่เราขึ้น ผิดเขารู้จักกัน
และพาไป ในในจุดที่เขาจะต้อง ไปแวะจอด ที่ต่างๆ พอดี
เขาบอกว่า ถ้าเราขึ้น เรือลำอื่น ที่ไม่ใช่เรือลำนี้ คงแย่
เพราะเค้า อาจจะพาเราไปเกาะ อื่น
แล้วอาจจะต้อง มีการรอเรือ ลำอื่น เพื่อ ผ่านไปส่ง เราที่ รร. ซึ่ง มันใช้เวลานาน อยู่นะ 1-2 วัน
ตอนที่เราไปถึงจุดที่เรอเราที่เราขึ้นครั้งแรก จอด อยู่
เราก็ว่ายน้ำข้ามไป เจ้าหน้าที่ ไม่ได้ทักไม่ได้ถาม อะไรเราเลย ว่า เกิดอะไรขึ้น ดูเฉยๆ มากส่วน เราก็ไม่ได้ โทษใครแค่รู้สึกตะหงิดใจ นิดหน่อย ว่ามันไม่ค่อย มีความปลอดภัย ถ้าไปคนเดียว แล้วหลง แบบนี้ยุ่งแน่ๆต้องดูแลตัวเอง
วันนั้นเราไปกับ แฟนแฟนไม่ลงมาเล่นด้วยขอถ่ายภาพให้ ด้านบน แล้ว
แฟนก็รู้ว่าเราหลงแต่เขาบอกเชื่อว่าเราต้องกลับมา
แต่ก็แปลกใจนิหน่อย ว่า เรือ ของเรา ก็รู้นะ ว่ามี คนขึ้นไม่ครบ แต่เขาไม่รอ อันนี้เราสงสัย มาก
แต่ไม่อยาก จะคิดถึงต้นกลัวเหตุเสียความรู้สึกไปกว่านี้
และรู้สึกไม่ค่อยมีความปลอดภัยเลย
เพราะคุยกับ เรืออีกลำที่เราขึ้นผิดแล้วเราให้โทรคุยกัน
สรุปเรืออีกลำแต่สาขาเดียวกัน ดูจะตกใจ และ อยากช่วยเหลือเรามากกว่า ดูแลเรา ถาม เราตลอด
ต่างจากเรือที่เราหลงมา ไม่ถามอะไรเราเลย ส่วนเราก็ไม่ได้คิดโทษใคร
ดูเฉยๆ มากจนเรา งง
ใครที่เป็นคนสายตาสั้น มันเรื่องใหญ่มาก ต้อง มีคนอยู่ด้วยเวลา เล่นน้ำ ที่คนเยอะๆ และ ต้อง หาทาง พกแว่น ตาไปในน้ำ ด้วยก็ดี และเราก็รู้สึก เสียใจนิดๆ ถ้าเรา ใจดีกับตัวเองบ้างไม่อ่อนแอเสียสละให้คนอื่น และไม่ปล่อยให้คนอื่นใจร้ายกับเรา ทริปวันนั้นก็คงสนุกกว่านี้
เราไม่ได้โทษใครแค่มันรู้สึกเสียใจเสียความรู้สึกที่ไม่ปกป้องตัวเองและไม่ดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้
เรื่องมีอยู่เท่านี้ค่ะ
เหตุการณ์ในวันนั้นทำให้เรารู้ว่าบางทีการที่เราเสียสละ หรือใจบอบบาง เกินไป มันทำให้เราใช้ชีวิตอยู่ยาก
และความเห็นแก่ตัวของคน ไม่มีน้ำใจกับเพื่อนมนุษย์ มันน่ากลัว และเค้าก็ไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ที่เขาพูดในวันนั้นทำให้เราต้องหลงทาง
ถ้าเราขึ้นเรือ ที่เขาไม่รู้จักกัน ไปคนละที่คงลำบาก
แต่เราก็โทษตัวเองด้วยที่ไม่เข้มแข็งมากพอและอ่อนแอเกินไป