ขอเล่าก่อนว่าเรากับแฟนอายุเท่ากันกำลังจะเข้ามหาลัย บ้านแฟนเราเป็นบ้านที่มีฐานะทำธุรกิจรีสอร์ทเล็กๆแต่ก็มีเงินเลยก็ได้ค่ะ เราควกับแฟนมาเค้าก็ดูแลเราดีมาก บ้านเค้าก็ใจดีกับเราค่ะแบบทุกอย่างดูเหมือนจะดีหมด แต่พอใกล้เข้าช่วงนี้เรียนจบม.6ใกล้เข้ามหาลัยเราก็หาที่เรียนหาที่สอบอย่างเดียว เราไม่ใช่เด็กเรียนเก่งแต่เราไม่เคยสอบตกเลยเกรดก็ปกติไม่ได้แย่ แต่แฟนเราเป็นคนไม่ได้เกเรเเต่เค้าค่อนข้างติดบ้าน ติดเพื่อน เพื่อนไปไหนก็ไปเพื่อนโดดเรียนก็โดด แฟนเราไม่ตั้งใจเรียนเลยติด 0 เกือบทุกวิชา เรามองไม่เห็นอนาคตของเค้าเลย พอปิดเทอมเราก็ต้องช่วยเค้าทำงานแก้ 0 เค้าให้เราทำให้เกือบทุกอย่างพอเราทำให้จนเสร็จเค้าก็ขี้เกียจเอาไปส่งอาจารย์อีก แม่เเฟนก็เป็นห่วงแฟนว่าจะไม่มีที่เรียนไม่มีงานดีๆทำก็ขอให้เราช่วยตามช่วยเรื่องเรียนแฟนเราก็ช่วย แฟนเราไม่สมัครสอบใดๆเลย เช่น 9 วิชาสามัญ เพราะแฟนมั่นใจว่าตัวเองจะไปเข้าม.เอกชนในกรุงเทพ แต่แฟนเราก็ไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าตัวเองจะเรียนอะไร พอเราพูดเราอธิบายแฟนเราก็จะดึงดราม่าว่าชีวิตพ่อแม่กดดันตั้งแต่เด็กให้เรียนพิเศษ กดดันให้ตั้งใจเรียน ไม่มีใครเข้าใจเค้าเลยบลาๆๆจนเราเหนื่อย เเล้วเราก็รู้สึกว่าเราต้องเลิกกับเค้าแน่นอน เราไม่รู้ว่าคนอื่นคิดยังไงแต่สำหรับเราเราควรเจอคนที่ดีกว่านี้เพราะเค้าดูไม่มีอนาคตอะไรเลย เราหาโอกาศบอกเลิกเค้าหลายครั้งแต่ก็ยังไม่ได้บอกเพราะกลัวว่าเค้าเสียใจ ทุกวันนี้เราไม่ได้รักเค้าเหมือนเดิมแล้วแต่ห่วงเค้าว่าเค้าจะมีที่เรียนมั้ยจะใช้ชีวิตได้มั้ย เค้าเป็นคนขี้เกียจมากๆ นอนตื่นสายไม่ออกจากบ้าวไปไหนเล่นเกม ต่างจากเราบ้านเราไม่ได้มีเงินแค่ฐานะปานกลางเราต้องตื่นเช้ามาทำนู่นทำนี่  พอเราจะพูดเรื่องเรียนของเค้าอนาคตของเราเค้าก็ดึงดราม่าอีกจนเราเบื่อ แต่เรายังไม่กล้าตัดสินใจตอนนี้ว่าจะบอกเลิกดีมั้ยเพราะกลัวว่าเค้าจะไม่มีอนาคต แต่เราก็เหนื่อยแล้วก็ไม่ได้รักแล้ว เราควรบอกเลิกเค้าตอนนี้เลยหรือว่ารอให้เข้ามหาลัยก่อนแล้วค่อยๆห่างกันแล้วก็บอกเลิกดีคะ