เราจับได้ว่าสามีไปมีอะไรกับเด็กขายบริการ
ความรู้สึกแรกคืองง ๆ ในหัวรู้สึกโล่ง ไม่โกรธ ไม่โวยวาย พยามตั้งสติว่าคำถามแรกจะถามยังไงดี จนตัดสินใจถามแล้วเขาก็ยอมรับว่าทำแบบนั้นจริง ๆ ตอนที่ได้รู้คำตอบไม่มีน้ำตาสักหยด แต่ลึก ๆ ก็เสียใจมาก ๆ เรากับสามีคบกันเป็นแฟนมา 7 ปี แล้วก็แต่งงานกันมาประมาณ 4 ปี การใช้ชีวิตของเขาก่อนที่จะมาพบเราคือเจ้าชู้มาก เที่ยวทุกคืน ได้หญิงกลับทุกคืน จนมาเจอเราเขาเข้ามาจีบและขอโอกาส บอกว่าเขาเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เพื่อเรา เราเลยให้โอกาส และบอกเขาไปว่าในเมื่อเราให้โอกาสแล้วก็ขอให้เขาซื่อสัตย์กับเราแค่คนเดียว ถ้านอกใจนอกกายเรา คุณจะไม่มีโอกาสได้แก้ตัวอีกเลย ไม่มีคำว่าให้อภัย เลิกอย่างเดียว และในระยะเวลา 7 ปี เราก็ยังย้ำเรื่องนี้มาตลอด และเขาเองก็รับทราบมาตลอด ซึ่ง 7 ปีที่ผ่านอุปสรรคต่าง ๆ มาด้วยกัน จนตัดสินใจแต่งงาน ก่อนแต่งงานเราก็ยังย้ำเรื่องการนอกใจนอกกายเหมือนเดิม จนผ่านไป 1 ปี ด้วยเรื่องงานทำให้เรากับเขาต้องห่างกันเจอกันเดือนละครั้ง ผ่านมา 4 ปี เรามาจับได้เมื่อวันจันทร์ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2566 ว่าเขาไปมีอะไรกับเด็กขายบริการ และเขาก็ยอมรับ พร้อมกับขอโทษและขอโอกาส แต่เราถือว่าตลอดระยะเวลา 11 ปีที่อยู่ด้วยกันมา เราพูดเรื่องนี้กับเขามาตลอด แต่เขาก็ยังเลือกที่จะทำ เราจึงถือว่าเขาตั้งใจที่จะนอกใจนอกกายเรา จึงไม่มีโอกาสให้เขาได้แก้ตัวอีก เพราะ 11 ปี เราให้โอกาสมามากพอแล้ว แต่เขาไม่ยอมที่จะเลิกกับเรา เขาให้เหตุผลว่าเขาเหงา มันคืออารมณ์ชั่ววูบที่เกิดจากความเปลี่ยวเหงา ไม่ได้มีความผูกพัน น้ำแตกก็แยกทาง เขายังรักเราเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนและไม่เคยลดลงเลย แต่ตอนนั้นมันคือการเผลอใจ สุดท้ายเราก็ยังยืนยันคำเดิมว่ายังไงก็คือจบ เลิก ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้เขาก็ยังขอโทษ ยอมรับผิด และขอโอกาส แต่เราก็ยังยืนยันคำเดิมว่าเลิก ตอนนี้ถามว่ายังรักอยู่ไหม ยังรักอยู่เต็มหัวใจ แต่ก็เสียใจอย่างที่สุดเหมือนกัน เราเองไม่สามารถอยู่กับความระแวงไปตลอดชีวิต กลัวไปหมด กลัวว่าไม่มีเขาจะอยู่ได้ไหม จะมีใครรักเราและดูแลเราได้ดีแบบเขาไหม แต่เราก็เชื่อว่าวันหนึ่งเราจะเข้มแข็งขึ้นและจะกลับมาสดใสได้อีกครั้ง