ส่วนตัวอายุ15ค่ะ อีกไม่กี่วันก็16 ปัจจุบันอยู่ม.4

เราเป็นคนจริงจังกับตัวเองมาก และชอบถามคำถาม

วันนั้นเป็นเที่ยงวันอังคาร เรามีเพื่อน3คน นาง1 นาง2 นาง3 นาง1นั่งทางซ้ายของเรา
นาง2 กับ3นังตรงข้ามเรา เพื่อนเราคุยเรื่องแฟนกัน แล้วคุยเรื่องยาคุม และวัคซีนมะเร็งปากมดลูก(ทั้ง3คนมีอะไรกับแฟนแล้วค่ะแต่นาง1กับ3ชอบมาบ่นว่ากลัวท้องกับเราบ่อยๆ เรายังไม่คิดจะเปิดจนกว่าจะ18หรือจะไม่มีอะไรกับแฟนจนกว่าจะฉีดยาคุมหรือฝังยาคุม) เราเปรยเล่นๆว่า ถ้าเราเป็นนายกเราจะบังคับให้นักเรียนฝังยาคุมทุกคน นาง1พูดขึ้นมาทันทีทันใดว่าไม่มีใครรับความเสี่ยงได้หรอก แล้วนาง2ก็พูดต่ออีกว่าถ้าเป็นนายกกูจะประท้วง นาง3บอกกูคงจ้างคนมายิ/ง

แล้วเราก็เอ่ยขำๆว่าแค่กูจะบังคับให้ฝังยาคุมจะประท้วงเลยหรอ แล้วว่าจ้างฆ่/าก็โทษประหารนะ เล่นใหญ่ไปไหม

นาง2พูดว่างั้นก็อย่าบังคับให้ฝัง เราก็อ้าวเป็นผลดีนะเอาสดกันได้ไม่ท้องด้วยเอากัน3เวลาหลังอาหารยังได้(เราพูดขำๆค่ะแต่ในใจเราไม่ขำนะ เราไม่ชอบตั้งแต่พี่แกบอกว่าจะประท้วงละและเพื่อนเราท้องก่อนวัยตั้ง2คนถ้าเราเป็นนายกจริงๆเราก็จะเอาอันนี้แหละตั้งก่อน) ทีนี้จบละ แล้วเราก็คิดต่อ ส่วนตัวอคติกับคนท้องก่อนวัยค่ะ ไม่ใช่รังเกียจว่าง่ายหรืออะไร แต่เราอคติตรงที่ไม่สามารถเลี้ยงดูลูกตัวเองได้เพราะส่วนใหญ่ทิ้งให้ยายดูแลกัน รับผิดชอบตัวเองยังไม่ได้เลยแล้วจะรับผิดชอบลูกตัวเองได้ไง

เขาก็กังวลเรื่องท้องแต่เราคิดผิดหรือที่คิดว่ามันแก้ปัญหา?

เหตุการณ์ต่อมา เวลาทำงานเราจะจดจ่อและจริงจังมาก เวลาทำงานกลุ่มก็จะมีปัญหาอยู่บ่อยๆ ทำก่อน เสร็จก่อน สบายก่อน แต่เพื่อนเราเขาจะเล่นก่อนเราต้องบังคับให้มาช่วยทำงานแต่ก็ช้าเหลือเกินจนบางทีก็เผลอขู่และด่าด้วยนิดหน่อยเวลานำเสนอคนที่นำเสนอจะไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เขาบอกมีหน้าที่แค่นำเสนอไม่ได้มีหน้าที่เขียนกับหาข้อมูล(อิหยังวะ)

สำหรับเรานะ
เนื้อหาต้องแน่นแต่อย่าเขียนเยอะ เข้าใจง่ายและชัดเจน
คนนำเสนอต้องเป็นคนที่รู้เยอะที่สุดจนสามารถอธิบายได้ง่ายๆแบบแทบไม่ต้องอ่านเลย

พอมาทำงานกลุ่มจริงๆ มาตรฐานที่เราตั้งไว้พังหมดเลย แบบหมดเลยจริงๆนะ เราสงสารอาจารย์มาก(สภาพยับมาก)

พออยากปรึกษาอะไรกับเพื่อนเรารู้สึกว่าเขาให้คำแนะนำอะไรไม่ได้เลย
เราสนใจในธุรกิจมากๆ ลองไปถามเพื่อนว่าถ้าจะทำธุรกิจ จะดีไหม เพื่อนบอกเอาตัวให้รอดก่อน เราขึ้นมากบอกไปตรงๆเลยว่าตัวกุรอดอยู่ละดูตัวเมิงก่อนเถอะ


เรื่องเงิน เราซีเรียสมาก เราได้เงินไปโรงเรียนวันละ100บาท เราจะแบ่งไว้เลย 50 30 20
50จำเป็น 30อยากได้และ20สำรอง
เอาง่ายๆคือใช้เงิน80ต่อวันอีก20 เอาเก็บไว้เผื่อจำเป็นในวันข้างหน้า เราเก็บได้2000แล้วค่ะ
แล้วทีนี้เพื่อนเป็นคนไม่เก็บตังใช้เงินไม่คิด เราใช้คำนี้เลยนะเพราะพี่แกอยากได้อะไรก็ซื้อเลย จนไม่มีเงินเติมเน็ต ต้องมาขอให้เราปล่อยให้บ่อยๆ อีกคนก็ชอบมาขอยืมเพราะเงินไม่พอต่อวัน พอถามว่าทำไมไม่พอ เหตุผลคือพ่อไม่ให้(แต่เวลาพ่อแกให้แกก็คืนนะแต่ช้าหน่อย) พอเราบอกว่าให้เก็บตัง ทำเหมือนเราเขาบอกขอพ่อแม่แทนดีกว่า ยังไงเขาก็เลี้ยงเราอยู่ละ ☹️
เราบอกเราไม่มีเงินก็ใช้เงินที่เก็บวันละ20แทน เวลาเน็ตหมดก็ใช้เงินที่เก็บไว้เติมแทน เรื่องเงินถึงพ่อแม่ลืมให้แต่กูไม่เคยเดือดร้อนคนอื่นนะ เราโมโหมากเลย

หรือเราจริงจังกับชีวิตเกินไป?
ปัญหาอยู่ที่คุณหรือยู่ที่เรา?