ค่ะเราขอเล่าก่อนว่าเราคบกับแฟนคนนี้มาปีที่3จะเข้าปีที่4แล้วค่ะ.....อายุเราห่างกัน5ปีเขา25เรา20 เราเรียนที่ต่างจังหวัดค่ะ ทุกอาทิตย์เราจะกลับมาหาเขาตลอด
.
.
.
.
.
มันมีเหตุการณ์ที่เราไม่ได้กลับไปหาเขาเป็นเวลา1เดือน(ช่วงเดือนกันยายน)จนเดือนตุลาคมเมื่อปีที่แล้วค่ะที่เราจับได้ว่าเขานอกใจเราไปชอบเด็ก(อายุ12)ทั้งซื้อของให้เงินใช้อะไรประมาณนี้แต่ยังไม่เกินเลยไปค่ะ.....ละคือทางครอบครัวเขารู้ โดยที่เราก็มีส่วนค่ะเพราะเราก็ปรึกษาพี่สาวเขาด้วย.....จนถึงจุดที่แม่เขาจัดการทุกอย่างเรื่องเลยเงียบไป.....
จนทิ้งระยะไป3-4เดือน ในระยะเวลานี้เราก็มีระแวงนะคะว่าจะกลับไปคุยกันอีกไหม เพราะที่เขาทำงานยังไงก็เจอหน้ากันทุกวันกับเด็กคนนั้น.....
จนเรากลับไปหาเขาเมื่อวันหยุด แล้วแบบเด็กคนนั้นมาหาเขาที่บ้าน แบบมาหลายคนนะคะ เป็นกลุ่มเลย
เราก็กำลังจะทำกับข้าว เลยเดินไปหาเขาว่า ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้มาที่บ้าน?....เขาบอกไม่มีอะไร มีเด็กคนอื่นก็มาด้วย...เราเลยอ่อ แล้วเขาขอเราค่ะว่าอย่าออกไปครัวเพราะหน้าบ้านกับครัวคือมันสามารถมองเห็นได้อ่ะค่ะ....(ในใจเราคิดว่าทำไมถึงออกไปไม่ได้)
เราก็นึกไปว่าตั้งหม้อที่ทำกับข้าวไว้ เลยออกไปปิดเตาแก๊สอ่ะค่ะ ละคือไอเราก็นั่งย่อแบบแอบอ่ะค่ะไม่อยากให้เด็กๆเห็นเรา5555555 เราเลยมองดู เห็นน้องคนนึงเดินออกไปทางประตู เราเลยคิดว่าโอเครคงจะไปแล้ว...
อีกกลุ่มคงออกไปทางประตูข้างบ้านแล้ว เราเลยลุกขึ้นค่ะกำลังจะล้างถ้วยแล้วเราดันทำของตก เสียงก็ดัง เด็กคนนั้น(ที่เขาเคยคุยกันอ่ะค่ะ) หันมองเราพอดี ละเด็กๆก็พากันวิ่งออกไป....
(เหตุการณ์นี้แฟนเราว่าเราค่ะว่าทำไมถึงออกไป...คือเราตั้งหม้อไว้อ่ะค่ะในความคิดเห็นเราคงไม่เป็นไร)เราเลยพูดตามเหตุการณ์ เขาบอกแบบเราผิด เราเลยโอเครเราขอโทษนะ.(เราไม่อยากทำให้อะไรๆมันแย่อ่ะค่ะ เพราะวันหยุดอยากพักผ่อน....(เหตุการณ์นี้ผ่านไปค่ะ)

เราก็เอะใจว่า ยังคุยกันอยู่ไหมนะเราเลยแฮกเข้าเฟสเขาค่ะ เราดันไปเจอข้อความที่เขากำลังคุยกับเด็ก12คนนั้น(เด็กคนนั้นใช้เฟสบุ๊คเพื่อนมาคุยค่ะ)
ในสนทนาเขาพูดประมาณว่า ทำไมเราถึงมาที่บ้านแฟนเราแบบทำไมเราถึงไปมองหน้าแบบนั้นทำไมเราถึงไม่เลิกอะไรประมาณนี้.....
ละคือแฟนเราตอบไปว่า....เราแบบไม่ยอม ถ้าเขาไบ่เรากลับ แบบบอกว่าเราร้องไห้ งอแง ไม่ยอม แฟนเราบอกว่าเรารักเขามาก อะไรประมาณนี้ แล้วคือมันมีประโยคที่ว่า...."หยุดพูดเรื่องของเขาเถอะ มาคุยเรื่องเราดีกว่าเขาบอกว่าอยากคุยกับ(เด็ก12)คนนี้ บอกคิดถึง" เราเลยแคปจอไว้ค่ะ ตอนนั้นร้องไห้ รู้รู้สึกเสียใจมาก....ที่แฟนเราพิมพ์ไปแบบนั้น

เราเลยเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาพี่สาวเขาค่ะ แล้วส่งรูปแคปแชทให้ดู พี่สาวเขาเลยตัดสินใจว่าจะบอกแม่ แต่เราคิดว่าไม่ดีกว่าเพราะอาจจะเป็นเรื่องใหญ่ได้ เลยตกลงว่าจะบอกว่าได้ยินมาจากคนแถวบ้านว่าเห็นเด็กมาที่บ้านอะไรประมาณนี้ค่ะ.....
(แม่ก็โทรไป แล้วแบบแม่เขาพูดว่ารู้เรื่องนี้มาจากเรา.....แฟนเราก็มาบล็อคเฟสบุ๊คเรา)แล้วแบบไม่ยอมคุยกับแม่ เราเลยตัดสินใจค่ะขับรถจากมหาวิทยาลัยมาหาเขาที่บ้าน.....คิดว่าโอเครคงจะได้คุยกัน...มาถึงเขาถามเราว่าทำไปทำไม คือเราไม่ได้อยากให้แบบเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ อยากให้แม่เขาบอกแค่เตือนๆว่ามันไม่เหมาะสมให้หยุดให้พอแต่แม่ดันเอ่ยไปแบบโมโหละบอกว่ารุ้จากเรา บอกว่าเราเข้าเฟสบุ๊คของแฟนเราได้......... เราพูดนะคะว่าเราไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้..
แฟนเราบอกว่ามันไม่เกี่ยวเลย แต่เป็นเพราะเราที่เอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น(พี่สาว) จนมีปากเสียงกับแม่ เขาบอกเราว่าต้นเหตุเพราะเราค่ะ ทุกอย่าง....
ถ้าเราไม่เข้าเฟสบุ๊คเขา อะไรๆก็คงจะไม่เกิดขึ้น..... เขาบอกว่าเราทำลายความไว้ใจที่เขามีให้เรา...แล้วเรายังไปทำลายความไว้ใจที่แม่มีต่อเขาอีกด้วย
เรารู้สึกแย่มากๆค่ะ คิดว่าเราผิดใช่ไหม.......เราอีกแล้วหรอ

ตอนนี้เราไม่รู้ค่ะว่าจะทำยังไง....แต่เรารักเขามากนะคะ....คือเราไม่อยากเสียเขาไปค่ะ  
เราอยากคุยกับเขาว่าจะยังไง ถ้าเขาไม่อยากมีเราแล้วเราคิดว่าคงจะยอมถอยออกมาแต่เราไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นอ่ะค่ะ ทำยังไงดีคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะขอบคุณสำหรับทุกคำแนะนำค่ะ