คือประเด็นมันมีอยู่ว่าเราจะไปงานเลี้ยงกันกับเพื่อนตอนขาไปเราอ่ะไปกับเพื่อนกันเอง เพราะว่าขาไปเราใส่ชุดวธรรมดา เราไปอบรมกันเสร็จแล้วก็จะไปหอเพื่อนเพื่อไปแต่งชุดเป็นชุดราตรี ขามาเราจะนั่งแท็กซี่กันมาเพื่อจะมางานเลี้ยง แต่พอหลังงานเลี้ยงเสร็จ เพื่อนเราทั้งหมด 5 คนมาจากต่างจังหวัดหมด ไม่มีใครมีรถซึ่งแฟนเรามีรถ ก่อนจะถึงวันงานเลี้ยงเราเลยพูดกับแฟนเราว่าเธอตอนเธอไปรับเราอ่ะเธอช่วยไปส่งเพื่อนเราหน่อยได้ไหม แต่เพื่อนเราจะช่วยออกค่าน้ำมันให้นะ ซึ่งสิ่งที่เราขอเราคิดว่ามันก็ไม่ได้มากนะเพราะทุกครั้งเราไม่เคยขอให้แฟนเราไปส่งเพื่อน มันแค่มีช่วงตอนปวสแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ตอนนั้น เราขอให้แฟนไปรับเราเพื่อไปซื้อดอกไม้ที่ตลาดดอกไม้แล้วไปส่งเพื่อนที่บ้านแค่นั้นเลย  เราทะเลาะกันเรื่องใหญ่มากเลยนะเรื่องที่ขอให้ไปส่งเพื่อนให้หน่อย  และอีกอย่างหลังเสร็จงานเลี้ยงมันก็ดึกมากแล้วด้วยเราไม่อยากให้เพื่อนเรากลับโดยแต่งชุดแบบนั้นกลับแท็กซี่ แต่แฟนเราพูดกับเรามาว่ากูไม่มีหน้าที่ไปส่งเพื่อน ซึ่งตอนเรายืนคุยกันเรามองหน้าแฟนเราเหมือนเราอยากจะพูดสิ่งที่เราคิดออกไปแต่เราพูดออกไปไม่ได้เรามองหน้าแฟนเราเลือกความสงสัยว่าทำไมแฟนเราถึงคิดแบบนั้นแฟนเราคิดว่า มันไม่ใช่คนขับแท็กซี่ไปรับไปส่ง แต่สิ่งที่เราคิดอ่ะคือน้ำใจให้เพื่อนเราหน่อยได้ไหมคือเราไม่อยากให้เพื่อนเรากลับบ้านโดยแท็กซี่ตอนดึกๆ ถ้าเราขับรถเองได้เราคงขับรถไปส่งเพื่อนเราแล้ว  แต่เราก็ไม่ได้เห็นเพื่อนสำคัญไปกับแฟนนะเราให้ความสำคัญเท่าๆกัน 
แต่แฟนเราบอกเราว่านะเขามีงานต้องทำ ก็คือการขับมอเตอร์ไซค์ นี่แหละ   เราไม่ได้ขอให้เขาไปรับเราทุกวันเราขอแค่วันเดียวคือวันงานเลี้ยงเท่านั้นเอง 

เราอยากถามว่าเราสมควรอธิบายให้แฟนเราฟังได้ยังไงหรือเราสามารถคุยกับแฟนยังไงได้บ้าง ไม่อยากให้แฟนเราเป็นคนแบบนี้เราคิดว่าแฟนเราสามารถใจกว้างได้กว่านี้  แล้วเราก็อยากฟังความเห็นจากของผู้ชายว่าเป็นเพราะอะไรหรอ ทำไมแฟนเราถึงคิดแบบนั้น 
#เราจะตอบทุกคอมเม้นและเราจะอ่านทุกคอมเม้น เพื่อเราจะได้รู้และปรับเปลี่ยน 
#ถ้าถามว่าทำไมไม่คุยกับผู้ชายตรงๆ แฟนเราเป็นคนอารมณ์ขึ้นง่ายแล้วเราเป็นคนที่อารมณ์ขึ้นง่ายเหมือนกัน เราก็ไม่อยากจะทะเลาะกันเราเลือกที่จะเงียบมากกว่าแล้วเราอยากได้คำปรึกษาจากคนอื่นด้วย