ผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง ขอตั้งนามสมมุติว่าท๊อฟแล้วกัน ท๊อฟเป็นเพื่อนผู้หญิงที่ผมสนิทมาก มีอะไรก็จะคุยกันได้ตลอด
ปรึกษากันแทบจะทุกเรื่องเลยก็ว่าได้ จนมีอยู่วันนึงท๊อฟพูดเรื่องที่ตัวเองอยากจะเรียนนิเทศแต่ที่บ้านอยากให้รับราชการ
วันนั้นผมก็ไปแซวๆเล่นว่าถ้าไปไม่จบหรอก เดี๋ยวก็ไปหลงแสงสี ไม่ค่อยทันต่อโลกเดี๋ยวก็ไปติดเพื่อนประมาณนี้ เป็นการพูดโดยที่ไม่ได้คิดว่าท๊อปจะรู้สึกอะไรรึป่าว วันนั้นหลังจากที่ผมพูดไปท๊อฟก็วางสายไปเลย หลังจากผมรู้ว่าผมพูดอะไรไม่ดีใส่ไปผมจึงไปขอโทษแต่ก็ไม่ทันเสียแล้ว ผมได้เสียเพื่อนที่ดีที่สุดคนนึงไปแล้ว คำพูดวันนั้นเหมือนผมไปดูถูกความฝันของคนๆนึง ผมไม่ได้ตั้งใจจะหมายความว่าแบบนั้นแค่เป็นห่วงว่าถ้าไปแล้วกลัวมันจะไปเจอเรื่องอะไรแย่ๆ แต่ผมไม่สามารถไปกำหนดอนาคตใครได้ การที่พูดแบบนั้นออกไปมันไปทำร้ายจิตใจมากๆ
จนเสียเพื่อนไปแล้ว นี่คือประสบการณ์ชีวิตที่ใหญ่ที่สุดอย่างนึงของผมเลย จึงอยากฝากไว้ว่าการพูดอะไรนั้นหากพูดไปแล้วมันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้วยังเป็นการสร้างบาดแผลให้ผู้ที่ฟังอีกต่างหาก ขอบคุณครับ😢