สรุปเลยนะครับ จะเลิกหรือจะยื้อ อยู่ที่ตัวคุณแล้วว่าอยากจะเป็นผู้นำครอบครัวแค่ไหน    เรื่องไม่ได้มีอะไรมาก ครอบครัวคุณเกิดปัญหาอยู่   คุณไม่คิดจะแก้ปัญหา  แต่พอภรรยาคุณเสนอวิธีแก้ปัญหาคุณก็คัดค้าน แต่คุณเองก็ไม่มีวิธีแก้ปัญหาที่เป็นรูปธรรมชัดเจนพอ


ก็ไม่แปลกที่ภรรยาคุณรับไม่ได้ครับ รู้สึกว่าคุณพึ่งพาอะไรไม่ได้  เพราะการแสดงออกถึงวิธีแก้ปัญหา และ ความใส่ใจที่จะแก้ปัญหาคุณไม่มีเลย  จากคำพูดคุณเองนี่แหละ

1.ผมยังมองว่าระดับนี้ยังไม่จำเป้นถ้าจะเรียนอยากให้เรียนตอนจะสอบเข้าม.ปลายดีกว่า   --> ทั้งๆ ที่คุณก็บอกเองว่า มีแค่ภาษาอังกฤษที่คะแนนอยู่ที่ระดับท๊อป นอกนั้นตกหมด  --> ปัญหาเกิดขึ้นแล้ว แต่คุณกลับประวิงเวลาโยนไปที่ ม.ปลาย   คุณเพิกเฉยต่อปัญหาปัจจุบันแล้วโยนไปแก้ที่อนาคต   ปัญหามันเกิดขึ้นตอนนี้แล้วครับ

2. ผมยังรู้สึกว่ายังไม่ได้เคี่ยวเข็ญสอนให้ลูกขยันหรือตั้งใจเรียนมากพอครับ ก็เลยอยากจะเริ่มตั้งต้นสร้างนิสัยให้ลูกที่บ้านก่อน  --> แล้วที่ผ่านมาทำอะไรกันอยู่ครับ  เด็กประถมเค้ามีสอบมิดเทอม ไฟนอลกันทุกเทอม ผลการเรียนของน้องแต่ละเทอมเป็นยังงัย  ทำไมถึงเพิ่งมาตื่นตัวเอาตอนผลสอบ pre-test ครับ

3. ทำการบ้านต้องบังคับถึงทำและถ้าทำก็ใช้เวลาเป็นชั่วโมงในการทำแต่ล่ะข้อหรืออ่านหนังสือแต่ละหน้า เนื่องจากนอนกลิ้งไปกลิ้งมาไม่สนใจ ซึ่งทั้งตัวผมและแฟนก็ไม่ได้ลงโทษอะไร ก็ปล่อยไปตามนั้นครับ  ---> พ่อแม่บางคนก็แยกเรื่องความรับผิดชอบไม่ออก มันไม่ใช่เรื่องของการไม่ทำการบ้านบ้าน แต่มันคือความไม่รับผิดชอบ  หน้าที่ของเด็กวัยเรียนมีไม่กี่อย่าง คือเข้าเรียนให้ตรงตามเวลา ทำการบ้านที่ได้รับมอบหมายให้เสร็จ และ สอบให้ผ่าน   ลูกคุณมีแววไม่รับผิดชอบในหน้าที่ของตัวเอง คุณก็ปล่อยปละละเลยเรื่อยมา

4. ผมว่าค่าเรียนแพงไปในแต่ละเดือน ไม่ใช้ว่าไม่มีจ่ายนะครับ แต่ผมอยากไปลงทุนทำทำธุรกิจอาชีพเสริมมากกว่าครับ  --> ข้อนี้ผมว่าทัศนคติในการแก้ปัญหาแย่มากครับ  ปัญหาเกิดมาแล้วแต่คุณกลับหลงประเด็น  แทนที่จะวางแผนแก้ปัญหาเรื่องนี้ให้ขาดไปเป็นเรื่องๆ  แต่คุณกลับเลี่ยงการแก้ปัญหาโดยการเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่น


ผมไม่ได้บอกว่าการส่งลูกไปเรียนพิเศษเป็นวิธีแก้ที่ถูกกต้องหรอกนะ  แต่ดูเหมือนคุณยังไม่มีแนวทางแก้ปัญหาให้ลูกคุณอย่างเป็นรูปธรรมเลย   

- ที่คุณบอกวา่จะเคี่ยวเข็ญสอนให้ลูกขยันหรือตั้งใจเรียนก็พิสูจน์แล้วว่า5-6 ปีที่ผ่านมาคุณและแฟนทำไม่ได้   

- แฟนคุณคิดวิธีแก้ปัญหาโดยการเรียนพิเศษ คุณก็คัดค้าน  แถมยังบอกว่าจะเอาเงินไปทำธุรกิจอาชีพเสริมมากกว่า......   เฮ้ยย คุณอัตคัตขนาดที่จะต้องเอาเงินค่าเรียนของลูกไปใช้ลงทุนทำธุรกิจเลยเหรอ   ไม่แปลกเลยที่แฟนคุณบอกว่า อยู่กับคุณไม่มีอนาคต ไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง


ทั้งหมดทั้งปวง แสดงให้เห็นว่าความใส่ใจที่คุณให้ครอบครัวมันน้อยมากๆ  คุณจะใส่ใจมากแค่ไหน ผมไม่รู้   แต่ถ้าคนที่คุณอยู่ด้วยเค้ารู้สึกว่าคุณไม่ใส่ใจ  ก็แปลว่าคุณไม่ใส่ใจมากพอจริงๆ นั่นแหละ เพราะถ้าใส่ใจพอคุณจะต้องรู้ว่าเค้ารู้สึกยังงัย