เราก็ได้นั่งตรงกับน้องsค่ะ ก็ตอนนั้นเราก็มองน้องเป็นเหมือนน้องชายคนนึงก็ไม่ได้คิดอะไร มารู้สึกพิเศษในนิสัยของน้องตอนนั้นเขาให้เล่นเกมส์มิตรภาพมีรุ่นพี่ที่เขาเป็นเด็กพิเศษคนนึงเค้าไม่มีกลุ่ม เราเลยขอเพื่อนให้พี่เขาเข้ามาอยู่ในกลุ่มด้วยได้มั้นแต่เพื่อนก็ไม่ยอมแต่จังหวะนั้นกลุ่มน้องsอะค่ะเอาพี่เขาไปอยู่ในกลุ่มด้วยเหตุก่รณ์นั้นมันทำให้เรามองว่าน้อวเขาก็"น่ารักดีนะ"
           เหตุการณ์ที่2ด้วยความที่เราเรียนสายนาฏศิลป์คุณครูเห็นว่าสายตาเราไม่สั้นมากเลยอยากให้เราไม่ใส่เเว่นเพราะกลัวจมูกแว่นขูดจมูกเราเป็นแผลเราเลยไม่ใส่แว่น ด้วยความที่พึ่งถอดได้ไม่นานตามันปรับสภาพไม่ทัน  ตอนนั้นเราซื้อขนมกำลังจ่ายตังเราบังเอิญถอยไปเหยียบเท้าน้องเราก็รีบบอก
"ขอโทษค่ะ" 
"ไม่เป็นไรครับ"
เสียงนั้นเราจำได้ว่านั่นแหละคือน้อง
         เวลาผ่านไปจนเราอยู่ปวช.3เทอม2เราเลิกกับคนที่คบตอนม.4 ได้ 2-3 เดือน จากนั้นเราก็เริ่มมองน้องมากขึ้น(น้องอยู่ม.3) เริ่มพุดถึงให้เพื่อนฟังและหัวใจเต้นแรงเมื่อน้องเดินผ่านเราเลยแน่ใจเเล้วว่าเราคงชอบน้องเข้าเเล้วแหละ เราเริ่มจากของเป็นเพื่อนในเฟส ตอนนั้นวันแรกที่ขอคาดหวังมากว่าน้องจะรับแต่น้องก็ไม่รับ วันต่อมาเป็นวันศุกร์เราปรึกษาเพื่อนผู้ชายที่สนิทกับน้องว่าเราชอบน้องคนนี้เราจะจีบน้องได้มั้ย เพื่อนบอกเอาดิมันไม่มีใครอยู่แล้วเราเลยเริ่มเดินหน้าจีบแต่ด้วยความเป็นคนขี้อาย เราเลยซื้อขนมเเล้วฝากเพื่อนคนนั้นเอาไปให้น้อง น้องก็ยิ้มแล้วถามว่า "ใครเอามาให้อะพี่" เพื่อนเราก็บอกไปว่า "ไม่รู้กุรับมาจากเค้าเจ้าตัวเค้าไม่ให้บอก" น้องก็หยักหน้า จากนั้เราก็คอยฝากขนมไปให้น้องทุกวันๆจนวันวาเลนไทน์ที่ผ่านมาเราก้ฝากขนมไปให้น้องเหมือนเดิมแต่น้องตอบกลับมาว่า "ผมเกรงใจพี่"ตอนนั้นเราแบบเจ็บมากรู้สึกถึงความอกหักเลยว่าเป็นยังไง เพื่อนเราเลยบอกว่า"งั้นลองเอาไปให้เองมั้ย"เย้นวันนั้นเราเลยตัดสินใจเอาไปให้เองพร้อมจดหมายรักที่เขียนเอาไว้
"s" เพื่อนเราเรียกให้
น้องเดินมาหา
"พี่ซื้อให้หนู หนูไม่ต้องเกรงใจนะพี่ซื้อให้เพราะพี่เต็มใจ"
"ครับ"น้องก็รับไปพร้อมจดหมายรัก แล้วอยู่ๆน้องก็พูดขึ้นมาว่า
"ผมขึ้นไปเรียนพี่ ผมเลยฝากเอาไว้ที่พี่ไนท์เดี๋ยวผมมาเอาตอนเย็นครับ"
เราก็พยักหน้า หลังจากนั้นจะแยกย้าย เพื่อนเราตะโกนบอกน้องว่าอย่าลืมอ่านจดหมายนะน้องก็พยักหน้า
วันต่อมาน้องมารร.สายเรากลัวน้องเป็นลมตอนเรียนเอกเราซื้อขนมปังฝากเพื่อนเราที่ชื่อไนท์เอาไปให้แต่ไนท์ไม่เจอน้องเลยฝากเพื่อนสนิทน้องเอาไปให้แล้วก็เงียบมาตลอกจนถึงตอนเย็น เจอเพื่อนน้องเลยลองถามเพื่อนน้องบอกว่า"เอาไปให้แล้วมันกินหมดเลยพี่"ตอนเอาไปให้คือน้องเพิ่งกินข้าวไปนะคะ)
เราก็ได้แต่ยิ้มที่น้องกิน
วันต่อมาตอนกลางวันเราซื้อชาเย็นไปให้น้อง
"s พี่ซื้อน้ำมาให้นะ"
น้องหันมาหลังจากคุยกับเพื่อนแล้วยิ้มเห็นฟัน
"ขอบคุณครับ"
แล้วเราก็เดินออกมาเพื่อนเราก็คอยมองให้เพื่อนบอกเพื่อนน้องแอบกันไปนิดนึงนอกนั้นน้องรีบหยิบมาดูดจนหมดแก้วเลย เราก็ได้ได้ยิ้มแล้วส่ายหน้าพอตอนเย็นน้องมีซ้อมงานเราก็ซื้อขนมจะเอาไปให้น้องนั่นแหละแต่คนอยู่เยอะเลยให้เพื่อนเอาไปให้เพื่อนบอกว่าบอกน้องว่า"พี่น้ำส้มฝากมาให้เอาไว้ตอนหิว"
น้องก็รับไปหน้านิ่งๆ พอให้เสร็จเรากำลังจะกลับหอเพื่อนบอกว่าน้องมายืนมองเราตอนที่จะกลับแล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไร
วันศุกร์วันสุดท้าย เพื่อนสั่งน้ำจากข้างนอกมากินเราก็สั้งเผื่อน้องเราก็เห็นน้องนั่งกินไอตินคนเดียว
"sเพื่อนพี่สั่งน้ำพี่เลยสั่งมาเผื่อนะ"
"ครับ" หน้านิ่ง
"เคลียร์งานเสร็จหมดยังเนี่ย"
"หมดแล้วครับ"
"อ๋อ" แล้วเราก็หันหลังไปคุยกับเพื่อนเดินออกมาจากตรงน้องละเพื่อนมาบอกเราที่ศาลาว่าหลังจากที่เราหันหลังอะน้องมองเราแล้วแอบอมยิ้มแล้วจับแก้วน้ำที่เราซื้อให้แน่นเลย เราเลยดีใจมากๆไม่แต่ยิ้มทั้งวันเลย555
มาวันนี้เราทักไปน้องก็ตอบมาเป็นสติกเกอร์เเต่พอเราพิมพ์ถามว่าน้องทำอะไรอยุ่น้องก็ไม่อ่านแล้วก็ไม่ตอบ
เรานอยมากๆเลย

อยากจะทราบว่าน้องคิดยังไงกับเราและควรไปต่อหรือพอแค่นี้คะ