ขอเกริ่นก่อนนะคะ
ส่วนตัวโสดมา23ปี พึ่งจะมีแฟนคนแรกกับเพื่อนมหาลัยเดียวแต่ต่างคณะค่ะ แฟนอายุมากกว่าไม่ถึง1ปี แล้วมาบอกชอบ ส่วนตัวก็สนิทกับเค้าตั้งแต่เข้าปี1 ไปเที่ยวด้วยกันค่อนข้างบ่อย เค้าเข้าหาหนักๆและชวนเที่ยวบ่อยมากขึ้นตอนปี4 เราก็ดูออกว่าเค้าชอบตั้งแต่ตอนนั้นแต่ด้วยความไม่อยากเสียเพื่อนและเค้าอยากจะไปเรียนเสริมที่ต่างประเทศด้วยเราเลยตัดใจ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงเค้า อยากเห็นเค้าก้าวหน้าและมีคนรักที่ดีกว่าเรา เพราะในบางเรื่องเราคิดว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะเป็นแฟนกับเค้าเลย (ในเรื่องวัฒนธรรมของศาสนาที่เราไม่ได้ทำตามค่ะ)
หลังจากจบไปเค้าก็แยกไปทำงานที่บ้านเกิด เราก็แยกไปจังหวัดอื่นเหมือนกันค่ะแต่นัดเที่ยวกันบ่อยเหมือนเดิม เดือนละ2-3ครั้ง ผ่านไปอีก1ปี เราไปเที่ยวกันแล้วค้ามาบอกชอบค่ะ เรารู้อยู่แล้วแค่ไม่กล้าพูดและด้วยควมที่เป็นคนกลัวเรื่องความรักด้วย แต่ความอ้อนของแฟน เหมือนแมวววว!! หลงคารมตกลงอัพสถานะเป็นคนคุย ผ่านไป 3 นาทีอัพขึ้นเป็นแฟนX.X แต่ก็ตกลงกันไว้ค่ะว่าถ้าไม่ใช่ก็ค่อยลอดสถานะกัน ไม่ได้ซีเรียสมาก
แต่ด้วยความที่เราอยู่คนเดียวบ่อย ไปไหนมาไหนคนเดียวได้เก่ง ชอบไปต่างจังหวัดคนเดียวบ้าง เราเลยอาจจะไม่ชิน แต่ก่อนหน้านี้เรากับเค้าก็มีฟีลแนกันมาซักพักแล้วค่ะ คอลตอนเช้าและก่อนนอน ลงสตอรี่ด้วยกันบ่อย คอยเป็นห่วงเทคแคร์ตอนเราเครียดๆ ไปไหนมาไหนกันตลอด มีKissกันบ้างค่ะ หลังจากอัพสถานะเป็นแฟนเรารู้สึกเฉยๆไปเลย ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนค่ะยกเว้นคำหวานๆที่เพิ่มขึ้นมา เราก็ต้องคอยศึกษาเรื่องการเป็นแฟนด้วยเพราะไม่ค่อยจะรู้อะไรกับเค้า
ปัญหาอยู่ตรงนี้ค่ะ!!! เราไปไหนมาไหนเองบ่อย กินข้าวที่ร้านคนเดียวเก่ง มีเรื่องเครียดไม่ค่อยจะบอกใครชอบเก็บไว้เองและร้องให้คนเดียวค่ะ ซึ่งเค้าก็น้อยใจกับเรื่องนี้แล้วหลายครั้ง เหตุผลที่เราไม่ค่อยจะเล่าให้ฟังคือไม่อยากให้เค้าเครียดไปด้วย และเราก็ไม่อยากแสดงความอ่อนแอหรือความไม่สดใสอย่างปกติให้เค้าเห็น คือเป็นนิสัยเสียของเราที่แก้ไม่ค่อยจะหายค่ะ รู้ตัวว่าเป็นซึมเศร้านิดหน่อยแต่พยายามที่จะไม่คิดถึงมัน ส่วนตัวชอบหนีเที่ยวคนเดียวแต่ไหนแต่ไรแล้วเค้าจะชอบโมโหที่ไม่ชวนค่ะ รู้ว่าเค้าเป็นห่วงแต่เราเกรงใจ เพราะเรื่องเงินด้วยที่ทำให้เราเกรงใจเค้าค่ะ 2 เรื่องที่เค้างอนกันบ่อย เราไม่เคยงี่เง่า เพราะพื้นฐานไม่ใช่คนแบบนั้น และไม่เคยหึงหวงเค้าด้วย คติคือปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามธรรมชาติ คนมันจะไปก็ไปเถอะ เราให้อิสระทุกอย่างค่ะ ไม่เคยอยากได้เงินหรือของขวัญจากเค้า ถึงจะแต่งงานเราก็ไม่เอาเงินฝ่ายชายค่ะ เค้าหามาก็ให้เป็นของเค้าเถอะเราไม่อยากได้ค่ะ
คำถามคือเราควรทำยังไง หรือปรับตัวยังไงดีคะ T^T
ขอความช่วยเหลือค่ะ การมีแฟนคนแรกที่พัฒนามาจากเพื่อน เราควรปรับอะไรบ้างคะ??
ส่วนตัวโสดมา23ปี พึ่งจะมีแฟนคนแรกกับเพื่อนมหาลัยเดียวแต่ต่างคณะค่ะ แฟนอายุมากกว่าไม่ถึง1ปี แล้วมาบอกชอบ ส่วนตัวก็สนิทกับเค้าตั้งแต่เข้าปี1 ไปเที่ยวด้วยกันค่อนข้างบ่อย เค้าเข้าหาหนักๆและชวนเที่ยวบ่อยมากขึ้นตอนปี4 เราก็ดูออกว่าเค้าชอบตั้งแต่ตอนนั้นแต่ด้วยความไม่อยากเสียเพื่อนและเค้าอยากจะไปเรียนเสริมที่ต่างประเทศด้วยเราเลยตัดใจ ไม่อยากเป็นตัวถ่วงเค้า อยากเห็นเค้าก้าวหน้าและมีคนรักที่ดีกว่าเรา เพราะในบางเรื่องเราคิดว่าตัวเองไม่เหมาะที่จะเป็นแฟนกับเค้าเลย (ในเรื่องวัฒนธรรมของศาสนาที่เราไม่ได้ทำตามค่ะ)
หลังจากจบไปเค้าก็แยกไปทำงานที่บ้านเกิด เราก็แยกไปจังหวัดอื่นเหมือนกันค่ะแต่นัดเที่ยวกันบ่อยเหมือนเดิม เดือนละ2-3ครั้ง ผ่านไปอีก1ปี เราไปเที่ยวกันแล้วค้ามาบอกชอบค่ะ เรารู้อยู่แล้วแค่ไม่กล้าพูดและด้วยควมที่เป็นคนกลัวเรื่องความรักด้วย แต่ความอ้อนของแฟน เหมือนแมวววว!! หลงคารมตกลงอัพสถานะเป็นคนคุย ผ่านไป 3 นาทีอัพขึ้นเป็นแฟนX.X แต่ก็ตกลงกันไว้ค่ะว่าถ้าไม่ใช่ก็ค่อยลอดสถานะกัน ไม่ได้ซีเรียสมาก
แต่ด้วยความที่เราอยู่คนเดียวบ่อย ไปไหนมาไหนคนเดียวได้เก่ง ชอบไปต่างจังหวัดคนเดียวบ้าง เราเลยอาจจะไม่ชิน แต่ก่อนหน้านี้เรากับเค้าก็มีฟีลแนกันมาซักพักแล้วค่ะ คอลตอนเช้าและก่อนนอน ลงสตอรี่ด้วยกันบ่อย คอยเป็นห่วงเทคแคร์ตอนเราเครียดๆ ไปไหนมาไหนกันตลอด มีKissกันบ้างค่ะ หลังจากอัพสถานะเป็นแฟนเรารู้สึกเฉยๆไปเลย ไม่ค่อยมีอะไรเปลี่ยนค่ะยกเว้นคำหวานๆที่เพิ่มขึ้นมา เราก็ต้องคอยศึกษาเรื่องการเป็นแฟนด้วยเพราะไม่ค่อยจะรู้อะไรกับเค้า
ปัญหาอยู่ตรงนี้ค่ะ!!! เราไปไหนมาไหนเองบ่อย กินข้าวที่ร้านคนเดียวเก่ง มีเรื่องเครียดไม่ค่อยจะบอกใครชอบเก็บไว้เองและร้องให้คนเดียวค่ะ ซึ่งเค้าก็น้อยใจกับเรื่องนี้แล้วหลายครั้ง เหตุผลที่เราไม่ค่อยจะเล่าให้ฟังคือไม่อยากให้เค้าเครียดไปด้วย และเราก็ไม่อยากแสดงความอ่อนแอหรือความไม่สดใสอย่างปกติให้เค้าเห็น คือเป็นนิสัยเสียของเราที่แก้ไม่ค่อยจะหายค่ะ รู้ตัวว่าเป็นซึมเศร้านิดหน่อยแต่พยายามที่จะไม่คิดถึงมัน ส่วนตัวชอบหนีเที่ยวคนเดียวแต่ไหนแต่ไรแล้วเค้าจะชอบโมโหที่ไม่ชวนค่ะ รู้ว่าเค้าเป็นห่วงแต่เราเกรงใจ เพราะเรื่องเงินด้วยที่ทำให้เราเกรงใจเค้าค่ะ 2 เรื่องที่เค้างอนกันบ่อย เราไม่เคยงี่เง่า เพราะพื้นฐานไม่ใช่คนแบบนั้น และไม่เคยหึงหวงเค้าด้วย คติคือปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปตามธรรมชาติ คนมันจะไปก็ไปเถอะ เราให้อิสระทุกอย่างค่ะ ไม่เคยอยากได้เงินหรือของขวัญจากเค้า ถึงจะแต่งงานเราก็ไม่เอาเงินฝ่ายชายค่ะ เค้าหามาก็ให้เป็นของเค้าเถอะเราไม่อยากได้ค่ะ
คำถามคือเราควรทำยังไง หรือปรับตัวยังไงดีคะ T^T