คือผมเเอบชอบเพื่อนร่วมงานด้วยกันมันอาจจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะคิดว่าไม่รู้ข้อดีข้อเสียอะไรเหมือนกัน ผมก็เลยเข้าไปทักทายคุยด้วยจากนั้นก็เหมือนจะไปด้วยดี จากนั้นพอกลับบ้านผมพยายามหาเรื่องชวนคุยสักนิดผมก็ดีใจละก็ไม่ได้ติดขัดอะไร วันหนึ่งผมก็เลยนัดกันไปกินข้าว2ต่อ2ผมเป็นคนไปรับอยู่ที่พักเเละเหมือนลองใจถ้าเขาไปตอบตกลงคิดว่าเขาอาจจะมีใจ เขาก็ตอบตกลง ผมก็เลยมั่นใจขึ้นมาทันทีว่าเขาอาจจะมีใจเเน่หรือปล่าว ก็คือหลังวันนั้นมาเจอกันที่ทำงานเขาหลบสายตาผมตลอดมันเลยทำให้ผมเกร็งไปด้วยหัวใจผมสั่นเเรงมากทำให้ผมเจอหน้าเขาผมพูดไม่ออก ผมไม่ได้คุยกัน3วันมันทำให้ผมเกร็งตาม ถ้าผมจะโทรไปก็คิดคำไม่ออก เลยเลือกที่จะสนทนาเเบบเเชท เพราะมันมีเวลาคิดคำมากกว่า ผมก็เลยถามว่าเป็นอะไรตอนเเรกเขาไม่บอก เเละผมก็เลยบอกชอบเขา  เเละถามเขาว่าเขารู้สึกยังไงเขาตอบไม่รู้
จากนั้นผมก็เลยถามว่ารู้ตัวใช่ไหมว่าชอบเขาเขาบอกว่ารู้ๆ เขาเลยบอกกลับมาอีกว่าถ้ารู้เเบบนี้เเล้วหน้าเจอหน้ากันเขาจะทำตัวไม่ถูกนะ ผมก็เลยตอบไปว่าไม่เป็นไรให้เขาเป็นตัวเเบบของเขาเนี่ยเเหละ หลังจากนี้มาผมก็เลยจะไปชวนเดินเล่นหรือหาซื้อของจะได้หายประหม่าเขิลอายเเบบนี้เขาก็มีเเต่ตอบว่ามีนัดกับเพื่อนเเล้ววันนี้ไม่ไปไหนขออยู่ห้องคือโดนปฏิเสธหมดเลยเเละตอนมาเจอกันที่ทำงานคือเขาหลบผมตลอดเดินผ่านกันหลบสายตา ทีนี้เลิกงานผมก็เลยโทรไปถามว่าเป็นอะไรเขาตอบไม่รู้ เเละถามไปเลื่อยๆเขาบอกว่าเขาเกร็จกดดันเวลาที่เจอผม ผมก็เลยไม่รู้จะพูดอธิบายกับเขายังไง ผมก็เลยอารมณ์ค้างปากขยับไม่ออกผมก็เลยขอวางสายก่อน จากนั้นมาเเชทเขาไม่ออนอะไรเลยโทรไปก็เหมือนไม่มีเน็ต3วันเเล้วผมคิดว่าเขาน่าจะจำกัดบัญชีผมโทรไปก็ไม่ติดทักไปไม่อ่าน เจอกันที่ทำงานก็หลบเลี่ยงผมตลอดพอมารู้ทีนี้เขาบอกผู้จัดการว่าเขาจะลาออกผมก็เลยอยากถามมีใครพอเเนะนำได้ไหมครับผมซึมเลยนอนไม่ค่อยอยากหลับคิดมากเลยเเละนี่ก็เป็นครั้งเเรกที่ผมพึ่งเคยจีบสาวผมไม่รู้จะทำยังไงต่อจะให้มาเคลียร์กันก็ไม่ได้ผมคงค้างคาใจอารมณ์เเบบค้างยุคนเดียวตอนนี้ผมก็เลยคิดไม่อยากทำงานที่เดิมต่อมันทำให้ผมคิดเรื่องของเขาตลอด🥲😩