“วาเลนไทน์จะลงมาใต้ไหม” ป้าเริ่มโวย ทุกที ที่จะถึงวันสำคัญ วาเลนไทน์หลุดไปคงมาฆบูชา หรือไม่ก็เช็งเม้ง ป้าคงกลัว วันเช็งเม้ง
“ไปซิ แต่คราวนี้ต้องลงไปนครด้วย เพราะผมต้องพบลูกค้า เอาเอกสาร ที่ บริษัทแถวโกลบอลเฮ้าท์ นครศรี ฯ”ผมตอบ
วันศุกร์บ่าย เครื่องลง สนามบินสุราษฎร์ ตอนนี้สนามบิน กำลังปรับปรุงใหม่ สงสัยการท่ายึดสนามบินจากทหารอากาศมามังเพราะ พื้นที่ ขยายออกไปกว้างมาก อีกหน่อยคนสุราษฎร์คงบินไปญี่ปุ่นเกาหลี ไม่ต้องผ่าน กรุงเทพแน่ แน่ๆ ตอนนี้ สนามบินมีตู้เต่าบิน ราคายุติธรรม แล้วเพราะไปสนามบินไม่ว่าที่ไหนในประเทศ ของกินแพงมาก มีตู้เต่าบิน ราคาดี ช่วงนี้ เปิดประเทศฝรั่งเข้ามาเมืองไทยเยอะ สมุย แน่นมาก ฝรั่งลงสุราษฎร์แล้ว ต่อรถไปดอนสักข้ามเรือไปเกาะหมุย
“กินผักกัน” ป้าบอก นั่นคือการ ไปเซนทรัล แน่ เพราะ ป้าติดใจ สลัดซิสเลอร์แล้ว อาหารของผม ไงก็ต้องมีผัก ไม่มีผักมีเคือง ผักห้าสีวันละ ครึ่งกิโล ดีนะไม่ถึงขั้นให้ผมกินผักตบชวา จิ้มปลาร้าหลน แถมหญ้าแห้วหมูฟันคงจะทนดี
“ปีนี้ วาเลนไทน์ จะได้อะไรน๊าาาาาาาาาาาา” ป้าเริ่มทวง แหมทีเรานะไม่เคยทวง ของป้า
“ยังไม่ได้ซื้อไม่รู้จะซื้ออะไรให้” ผมตอบดิบๆ ขณะเดินออกจากร้าน โธ่ กุหลาบ แค่ถือถ่ายรูป ดอกเดียว หรือเป็นช่อ กระเป๋า รองเท้า ก็ซื้อประจำ
“นี่แหละน้า หมดโปรแล้วก็แบบนี้แหละ”
จริงไม่ได้หมดโปรแต่ไม่เคยมีโปรมากกว่า วันไหน ก็เหมือนกันแหละป้า แล้วสำคัญ ตั้งแต่ผม คบกับป้าพันมาก็ จำไม่ค่อยได้วันเกิดวันปีใหม่ วันอะไร บางทีซื้อของให้ซ้ำๆ เพราะเช่นกระเป๋ามันเก่าแล้ว บางทีเจ้าหมิวมาช่วยเลือกให้ ก็มี
ระหว่างเดิน เห็นปากคุณป้าขี้บ่น ซีดๆ
“ทาปากบ้างไหม ใช้ลิปท์ยี่ห้ออะไร” ผมถาม
“ซื้อ 7-11 มั่งพวก ลิปมัน แป้งพับ ไม่ซื้อหรอกของห้างมันแพง” ป้าบอกจริงๆ เรื่องป้านี่ไม่ขี้บ่นอย่างเดียว แกขี้เหนียว ด้วย ไม่รุ้แป้งพับใช้แบบ สามหลุมร้อยหรือเปล่า ฮาาาาาาาา
ผมหันหน้าเข้าโรบินสันพอดี เลยจูงจมูก เอ้ยมือ ไปที่ เค้าเตอร์ เครื่องสำอางค์ยี่ห้อหนึ่ง ที่ ป้าของผม(พี่สาวพ่อ) ที่เพิ่งเสียไปซื้อประจำ
“ไม่เอ๊าาาาาาา แพง ไม่มีตังค์” ป้าร้องไว้ก่อน
“ผมจ่ายให้ให้วันวาเลนไทน์” ผมบอก
แหม พอบอกป๋าจ่าย ป้า เลือกใหญ่เลย พนักงานขาย ก็มองหน้าผม คง งง ไม่นึกว่า ลุงป้าจะมาเลือกเครื่องสำอางค์ เพราะคงเคยเห็นแต่สาวๆ เดินเดี่ยว
เครื่องสำอางค์กับผู้หญิง นี่จริงๆ สายตา ผู้ชายมองลิปสติก กี่สี ก็เห็นแค่ ชมพู แพง แค่นี้ แต่สายตาผู้หญิง ร้อยทั้งร้อย มองเห็น แยกเฉดสี เลย เรื่องประสาทสัมผัส ผู้หญิงไงก็ดีกว่าผู้ชาย ไม่ว่าจะ สายตา ที่แค่ชำเลืองมอง ก็ รู้แล้ว เครื่องสำอางค์ ที่เหมาะกับนางอยู่ตรงไหน
ซื้อเสร็จผมไป จ่ายเงินที่แคชเชียร์
“ดีนะ พี่ใจดีตามจ่ายให้แฟน” พนักงานขายชม
ใจผม นะหรือ
ปีนี้รอดไปวาเลนไทน์ ไม่โดนบ่นแล้ว
=====ลุงป้าเล่าเรื่อง วาเลนไทน์ลุงป้า=====
“วาเลนไทน์จะลงมาใต้ไหม” ป้าเริ่มโวย ทุกที ที่จะถึงวันสำคัญ วาเลนไทน์หลุดไปคงมาฆบูชา หรือไม่ก็เช็งเม้ง ป้าคงกลัว วันเช็งเม้ง
“ไปซิ แต่คราวนี้ต้องลงไปนครด้วย เพราะผมต้องพบลูกค้า เอาเอกสาร ที่ บริษัทแถวโกลบอลเฮ้าท์ นครศรี ฯ”ผมตอบ
วันศุกร์บ่าย เครื่องลง สนามบินสุราษฎร์ ตอนนี้สนามบิน กำลังปรับปรุงใหม่ สงสัยการท่ายึดสนามบินจากทหารอากาศมามังเพราะ พื้นที่ ขยายออกไปกว้างมาก อีกหน่อยคนสุราษฎร์คงบินไปญี่ปุ่นเกาหลี ไม่ต้องผ่าน กรุงเทพแน่ แน่ๆ ตอนนี้ สนามบินมีตู้เต่าบิน ราคายุติธรรม แล้วเพราะไปสนามบินไม่ว่าที่ไหนในประเทศ ของกินแพงมาก มีตู้เต่าบิน ราคาดี ช่วงนี้ เปิดประเทศฝรั่งเข้ามาเมืองไทยเยอะ สมุย แน่นมาก ฝรั่งลงสุราษฎร์แล้ว ต่อรถไปดอนสักข้ามเรือไปเกาะหมุย
“กินผักกัน” ป้าบอก นั่นคือการ ไปเซนทรัล แน่ เพราะ ป้าติดใจ สลัดซิสเลอร์แล้ว อาหารของผม ไงก็ต้องมีผัก ไม่มีผักมีเคือง ผักห้าสีวันละ ครึ่งกิโล ดีนะไม่ถึงขั้นให้ผมกินผักตบชวา จิ้มปลาร้าหลน แถมหญ้าแห้วหมูฟันคงจะทนดี
“ปีนี้ วาเลนไทน์ จะได้อะไรน๊าาาาาาาาาาาา” ป้าเริ่มทวง แหมทีเรานะไม่เคยทวง ของป้า
“ยังไม่ได้ซื้อไม่รู้จะซื้ออะไรให้” ผมตอบดิบๆ ขณะเดินออกจากร้าน โธ่ กุหลาบ แค่ถือถ่ายรูป ดอกเดียว หรือเป็นช่อ กระเป๋า รองเท้า ก็ซื้อประจำ
“นี่แหละน้า หมดโปรแล้วก็แบบนี้แหละ”
จริงไม่ได้หมดโปรแต่ไม่เคยมีโปรมากกว่า วันไหน ก็เหมือนกันแหละป้า แล้วสำคัญ ตั้งแต่ผม คบกับป้าพันมาก็ จำไม่ค่อยได้วันเกิดวันปีใหม่ วันอะไร บางทีซื้อของให้ซ้ำๆ เพราะเช่นกระเป๋ามันเก่าแล้ว บางทีเจ้าหมิวมาช่วยเลือกให้ ก็มี
ระหว่างเดิน เห็นปากคุณป้าขี้บ่น ซีดๆ
“ทาปากบ้างไหม ใช้ลิปท์ยี่ห้ออะไร” ผมถาม
“ซื้อ 7-11 มั่งพวก ลิปมัน แป้งพับ ไม่ซื้อหรอกของห้างมันแพง” ป้าบอกจริงๆ เรื่องป้านี่ไม่ขี้บ่นอย่างเดียว แกขี้เหนียว ด้วย ไม่รุ้แป้งพับใช้แบบ สามหลุมร้อยหรือเปล่า ฮาาาาาาาา
ผมหันหน้าเข้าโรบินสันพอดี เลยจูงจมูก เอ้ยมือ ไปที่ เค้าเตอร์ เครื่องสำอางค์ยี่ห้อหนึ่ง ที่ ป้าของผม(พี่สาวพ่อ) ที่เพิ่งเสียไปซื้อประจำ
“ไม่เอ๊าาาาาาา แพง ไม่มีตังค์” ป้าร้องไว้ก่อน
“ผมจ่ายให้ให้วันวาเลนไทน์” ผมบอก
แหม พอบอกป๋าจ่าย ป้า เลือกใหญ่เลย พนักงานขาย ก็มองหน้าผม คง งง ไม่นึกว่า ลุงป้าจะมาเลือกเครื่องสำอางค์ เพราะคงเคยเห็นแต่สาวๆ เดินเดี่ยว
เครื่องสำอางค์กับผู้หญิง นี่จริงๆ สายตา ผู้ชายมองลิปสติก กี่สี ก็เห็นแค่ ชมพู แพง แค่นี้ แต่สายตาผู้หญิง ร้อยทั้งร้อย มองเห็น แยกเฉดสี เลย เรื่องประสาทสัมผัส ผู้หญิงไงก็ดีกว่าผู้ชาย ไม่ว่าจะ สายตา ที่แค่ชำเลืองมอง ก็ รู้แล้ว เครื่องสำอางค์ ที่เหมาะกับนางอยู่ตรงไหน
ซื้อเสร็จผมไป จ่ายเงินที่แคชเชียร์
“ดีนะ พี่ใจดีตามจ่ายให้แฟน” พนักงานขายชม
ใจผม นะหรือ
ปีนี้รอดไปวาเลนไทน์ ไม่โดนบ่นแล้ว