ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมากขณะที่เราอาบน้ำสระผมค่ะ เราหันไปเห็นโทรศัพท์ที่คุ้นเคยผ่านช่องห้องน้ำด้านบนค่ะ เราเลยตะโดนร้องออกไปแล้วโทรศัพท์ก็หายไป ในใจตอนแรกไม่นึกว่าเป็นเขาเพราะเราเองก็ไว้ใจเขา เราเลยรีบแต่งตัวเเล้วเดินสำรวจนอกบ้านเพราะบ้านเราเป็นอู่ซ่อมรถค่ะ มีทางเดินออกมาทางห้องน้ำ บางทีอาจจะเป็นลูกค้าเพราะหลังบ้านเราลืมปิด แต่เมื่อออกไปดูมันมีรอยเท้าที่เปียกน้ำเดินเข้ามาในบ้านแทนที่จะเดินออกไปทางหน้าบ้านเราเลยรู้ได้ทันทีว่ามันคือใคร  หลังจากนั้นพี่เขยก็โทรมาเหมือนเรารู้ตัวเเล้วแล้วก็บอกว่า คนที่ถ่ายพี่เองนะ พี่ขอโทษ เขาดูรู้สึกผิดมากแต่ในใจเรามันกับแหลกสลายไปหมด เราเป็นซึมเศร้าด้วยค่ะเรื้อรังมา4ปีแล้วก่อนหน้านั้นคือดีขึ้นมากพอเจอเรื่องนี้คือทรุดเลยค่ะ ตอนนี้เรื่องราวมันผ่านมา2-3เดือนแล้ว แต่ความชัดเจนของเหตุการณ์ไม่เคยเลือนลางเลย คำถามและประเด็นสำคัญจริงๆคือ 
*จะผ่านสิ่งเหล่านี้และอยู่กับสิ่งนี้ไปได้ยังไงคะ?*