นอกจากการทำงานหารายได้ ที่สมัยนี้เรียก มนุษย์เงินเดือน หรือกรรมกรออฟฟิซ แล้ว
ไม่มีงานอดิเรกทำ แค่ทำงานแลกค่าแรงแบบถวายหัวแล้ว ก็ต้องมีการคบเพื่อนฝูง กิจกรรมที่ทำร่วมกันคือ การเล่นแบตมินตัน สนามอยู่ย่านถนนสุขุมวิท

 แน่ละเวลาเลิกงานห้าโมงเย็นก็มีจุดหมายที่ต้องขับรถเข้าเมืองระยะทางราว25 กม. นัดหกโมง

  ทุกเย็นจะมีพนักงานที่ต้องอาศัยรถเราเข้าเมืองเป็นประจำเพราะเป็นเส้นทางตรงที่สุดที่หล่อนจะต้องไปให้ทันเรียนภาคค่ำ

  การที่ต้องเห็นหล่อนมาโผล่หน้าประตูกระจกกดดันให้รู้ว่ามาเร่งเดี๋ยวไปสายทำบ่อยๆ แม้เราจะพูดงานกับเอ็มดีอยู่ก็ตาม เราไม่ชอบใจนักกับการอาศัยรถจนเสมือนเป็นหน้าที่รับผิดชอบของเราไปแล้ว

  ไม่มีสิ่งใดยื่นมาให้ทั้งนั้นนอกจากคำขอบคุณทั้งปี..

  สมาชิกเล่นแบตมินตันเป็นเพื่อนๆจากที่ทำงานเก่าบ้าง ใหม่บ้าง และเพื่อนของเพื่อน สมาชิกชายหญิงราวสิบคน เกมละสี่คน บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนาน กระเซ้าเย้าแหย่ จัดว่าสมาชิกเข้าขากันได้ดีระดับน่ายินดี

    เพื่อนหญิงคนหนึ่งเป็นโสด อาจจะมีบรรยากาศพิเศษกับชายอีกคนหนึ่ง เรื่องราวพอจะรับรู้กันในหมู่สมาชิก เพื่อนคนนี้สนิทกับเรามากด้วยมีการไปว่ายน้ำ อบเซาน่าด้วยนอกเหนือจากเล่นแบตกัน

   ICQ chat เป็นโปรแกรมที่นิยมเล่นแรกๆ เราจึงแนะนำให้เพื่อนเล่น ก็ต้องมีคอมพิวเตอร์ ลงทุนติดตั้งเพื่อการหาแฟน ว่างั้นก็ไม่ผิด เพื่อนจะได้ไม่ไปรุ่มร่ามกับสามีใครให้เป็นข่าว

  เร็วมากทีเดียวที่เธอสามารถเจอฝรั่งที่ทัศนะตรงกัน แนวธรรมะด้วย (แปลกแต่จริง ที่สุดท้ายเพื่อนหญิงที่ใฝ่ธรรมะตามที่เห็นมักจะใฝ่กามะมาก่อน
ว่าตามความจริง)

  เมื่อเธอได้ลางานไปหาแฟนกลับมาพร้อมกับคำว่าโอเค และการเตรียมตัวลาออกจากงานก็เริ่มขึ้น กำหนดวันเจ้าบ่าวมาเมืองไทยในไม่ช้า

 ในที่สุดก็มีการแต่งงานเล็กๆตามขั้นตอน เราเป็นที่ปรึกษาและรับใช้ สามีก็บินกลับบ้านไปก่อนแล้ว

 เมื่อถึงคราวต้องจัดการกับสมบัติทั้งหลายเพื่อไปใช้ชีวิตต่างประเทศ ลาออกจากงานที่มีตำแหน่งและรายได้ดีด้วย

 ไหนๆก็ช่วยเขาผูกเรื่องมาแล้วก็ต้องไปให้สุด ไปธนาคารเธอถอนเงินบ้างแต่เงินเหลือในบัญชีสี่แสนบาทเอาสมุดบัญชีฝากเราไว้ เพราะไม่มีใครที่ไว้ใจกระมัง มีแม่แก่ๆคนหนี่งอยู่ด้วยกัน 

 ตอนนี้ก็ต้องจ้างคนมาอยู่ด้วย พี่น้องก็มีต่างแยกไปทำมาหากิน

 การไปสนามบินเราก็ต้องไปส่งมีเพื่อนๆด้วย เมื่อเพื่อนจะได้ไปอยู่เมืองนอกแล้ว

 เมื่อเข้าไปเช็คอินสักครู่เดียวก็ต้องเดินหน้าจ๋อยกลับมา เพราะมาผิดวัน ดีที่มาเร็วไป ไม่ได้มาข้าไป คงเป็นเวลาแถวๆ เที่ยงคืนว่าเป็นของวันที่เท่าไร 
คืนต่อมาเธอบินไปโดยที่เราไม่ได้ไปส่งอีก

 คราวหนึ่งทั้งคู่กลับมาเยี่ยมบ้าน เราก็ถูกเรียกให้ไปหาที่บ้านโซนเดียวกัน เอาสมุดบัญชีไปให้ ของฝากที่ได้รับน้ำสลัด Thousand Island หนึ่งขวด 

วันอื่นต้องไปส่งทำธุระกับสามีเขา ไปไกลมากเป็นร้อยกิโลเมตรเพื่อธุระย่านลาดกระบังและ ทานอาหารที่อยากทานของเขามีเพื่อนคนอื่นมาร่วมด้วย แต่เราใจแข็งที่ไม่ได้จ่ายเงินเลี้ยงเพราะเป็นเพื่อนเธอที่เราไม่รู้จักมาก่อน

  ใช้เวลาทั้งวันจนเสร็จสิ้นส่งกลับโรงแรม

  เธออาจจะคิดถูกที่ใช้บริการเรา พูดคุยกันจนแฟนเธอชมว่าเราพูดอังกฤษเก่ง และมีรถตราดาวรับส่ง น่าจะช่วยเป็นหน้าตาของเธอย่อมได้

  ต่อมาแม่ของเธอเสียชีวิต เธอไม่ได้กลับมาแต่บอกให้เราช่วยไปงานศพแม่ของเธอแล้วถ่ายรูปงานส่งอีเมล์มาด้วย เราติดต่อกันทางอีเมล์เสมอ

 ก็ต้องไปช่วยงานศพมีคนไม่เกินยี่สิบห้าคนในวันเผา ญาติน้อยจัง ญาติไม่มีการติดต่อหรือใช้เน็ตไม่เป็นก็ได้

  ส่งภาพไปให้ทางอีเมล์แล้ว
เธอหายไปพักใหญ่ว่าต้องหางานทำ จำไม่ได้ว่าทำอะไร 

ต่อมาแม่เราเสียชีวิตก็เมล์ไปเล่าให้ฟัง  ไม่มีการตอบรับจากเธอ  

 ต่อมาเป็นเดือนมีเมล์เข้ามาทักทาย แสดงว่าไม่ได้เปลี่ยนอีเมล์และยังมีชีวิตอยู่  แต่เราไม่ได้ตอบอีเมล์นั้น

 คงถึงจุดพอเสียที ไม่อยากให้บริการข้ามประเทศแล้ว

 เพื่อนที่เล่นแบตบอกว่าเจอเธอนะ เราไม่รู้เหรอว่าเธอกลับมาไทยแล้ว เราบอกว่าแทงบัญชีสูญหายไปแล้วนะ 

ต่อมาเธอทักเข้าไลน์ตอนปีใหม่
 Hello !..
 เรา Ignore..

 เพื่อนกันย่อมเข้าใจกัน มิต้องอธิบายให้เสียเวลา
 เพราะเรารู้จักกันมากเกินพอแล้ว คนที่จะเสียใจย่อมไม่ใช่เราแน่นอน

ฉันในวันนี้ไม่ใช่คนในอดีตที่ไม่เคยคิดทันเพื่อนเลย..

'พลอยแดง'