สวัสดีค่ะสมาชิกพันทิปทุกคน
หลังจากที่เราได้มีการตั้งกระทู้หาคนคุยในพันทิป เมื่อเดือนที่แล้ว มีคนทักมาค่อนข้างจำนวนมาก ซึ่งบางคนเราก็เลิกคุยไปบ้างและบางคนก็หนีหายจากเราไปบ้าง
ในช่วงที่คนอื่นกำลังหายไป จู่ๆก็มีล็อคอินนึงทักเราเข้ามา พร้อมกับประโยคแนะนำตัวและสอบถามว่าสามารถขอคุยกับเราได้ไหม เราก็ยินดีค่ะ
คุยกันได้สักพัก ทำให้เรารู้ว่าพี่เขาเป็นคนที่นิสัยน่ารักมากและใจดี จนพี่เขาชวนเราไปคุยในแอพนึงที่ชื่อว่า Bondee เป็นแอพแชทที่สามารถสร้างอวตาร แต่งตัวและแต่งห้องได้ จนจู่ๆพี่เขาบอกกับเราว่าไม่สะดวกจะคุยในแอพนี้แล้ว เราเลยเสนอให้ไปคุยในทวิตเตอร์ ซึ่งเราได้ให้แอคหลักเราไปด้วยซ้ำ เพราะเรามองว่าพี่เขาไว้ใจได้และเขาเป็นคนเดียวในจำนวน คนที่ทักเรามา 15 คน ที่ได้รับสิ่งนี้ค่ะ
เรา 2 คนคุยกันทุกวันตลอดเวลา อาบน้ำพร้อมกัน นอนพร้อมกัน กินอะไรก็ถ่ายให้กันดู ถึงจะเป็นระยะเวลาไม่นานนักแต่เรามีความสุขมาก จนเราถามคำถามกับเขาว่าถ้าเขาหายไป จะบอกเราไหม เขาบอกว่าเขาจะบอกเราแน่นอน ช่วงนั้นเราเฝ้ามองการแจ้งเตือนมือถือตลอดเวลา จนกระทั่งวันนึงเขาบ่นกับเราว่า เขานอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วไม่รู้ทำไม + เหมือนจะเป็นไข้และปวดหัว เราเลยบอกให้เขาหายามากิน เขาอยู่คอนโดคนเดียวน่าจะมียาสำรองไว้นะกรณีฉุกเฉิน
หลังจากนั้นเขาเริ่มตอบเราช้าลง ไม่ชวนคุยบ้าง ตอนนั้นตะหงิดใจแล้วว่าเขาจะหายไปแน่นอนและใช่ค่ะ เขาหายไป ไม่ตอบข้อความเราอีกเลย เขาตอบข้อความเราครั้งสุดท้ายวันที่ 11 ก.พ. 66
ตอนนั้นเราคิดว่าเขาคงแค่ไม่สบายอยากพักผ่อน แต่อีกใจก็คิดว่าเขามีคนอื่นไปแล้วแน่ๆ แต่ก็น่าจะบอกเราบ้างก็ยังดีตามที่บอกกับเราไว้ ตลอดระยะเวลา 3 วันที่เขาหายไปเราเฝ้ารอเค้าตลอดว่าสักวันเขาจะกลับมาตอบเราอีก ยอมรับว่าช่วงนั้นเรากระวนกระวายใจมาก แต่ไม่กล้าทักซ้ำ
จู่ๆเมื่อคืนวันที่ 14 ก.พ. 66 ไม่รู้มีอะไรดลใจให้เราเข้าไปส่องทวิตเตอร์ของเขาจนเจอแอคๆนึงซึ่งเป็นเพื่อนของเขา จนทำให้เราทราบว่า ต่อจากนี้เขาจะไม่ตอบกลับเรามาแล้ว เพราะเขาไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ตอนนั้นเราตกใจมาก ในหัวมีแต่คำว่าทำไมเต็มไปหมด เพราะก่อนหน้านี้ที่เราคิดไว้ว่าเขาหายไปมันไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้ เราได้มีการทักเพื่อนของเขาไปคุยจนได้ทราบสาเหตุการเสียชีวิตว่าเขามีโรคประจำตัว โดยที่เราไม่ทราบมาก่อน แต่กว่าเราจะรู้เขาก็จัดพิธีฌาปนกิจเป็นที่เรียบร้อย ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าแค่ภาพเมรุในสตอรี่ของเพื่อนเขาและเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นหน้าของคนที่เราคุยมาด้วยตลอด พี่เขาน่ารักมากๆค่ะ
และแน่นอนว่าเพื่อนของพี่เขาเองก็มีคำถามกับเราเหมือนกัน ว่าเราเป็นใคร คุยกับเพื่อนของเขาแบบไหนและทำให้เพื่อนของเขาเครียดรึเปล่า เราก็ได้มีการอธิบายทุกอย่าง ตลอดระยะเวลาที่คุยกันมาไม่มีวันไหนที่เราทะเลาะกันหรือพูดจาไม่ดีแม้แต่วินาทีเดียวค่ะ
สุดท้ายนี้เราอยากจะบอกว่าเราเสียใจและคิดถึงเขามาก เราอยากจะบอกเขาว่า..
หนูขอโทษนะ ที่พี่พยายามจะบอกหนูว่าพี่ป่วยหนูมันซื่อบื้อเองที่ปล่อยปะละเลยจนถึงขั้นนี้ ไม่สามารถเป็นพลังบวกให้กับพี่ได้เลย หนูยอมรับว่ารู้จักพี่ไม่ดีเท่าที่ควร ถ้าก่อนหน้านี้หนูตั้งกระทู้ไวกว่านี้สัก 1 ปี 1 เดือน 1 วัน 1 นาทีหรือ 1 วินาที หนูคงจะรู้จักพี่ได้ดีกว่านี้ ขอบคุณช่วงเวลาและความสุขที่มอบให้ ข้อความในพันทิปยังคงมีแชทของเราอยู่และใน DM ทวิตเตอร์ ก็ยังขึ้นของพี่เป็นข้อความล่าสุดนะ แม้แต่ในแอพ Bondee ตัวอวตารที่สร้างไว้เล่นด้วยกันก็ยังคงอยู่นะคะ 🥺 หนูรู้สึกแย่มากๆที่ไม่สามารถก้าวผ่านจากคนโลกออนไลน์ไปสู่ชีวิตจริงของพี่ได้เลย ต่อจากนี้ทุกเดือน ก.พ. หนูจะนึกถึงและระลึกถึงพี่ไปตลอดชีวิต
ไม่รู้ว่าจะเอาความคิดถึงนี้ไประบายที่ไหน นอกจากในนี้เพราะเป็นที่ๆเรารู้จักกันที่แรก กลัวถ้าไปบอกคนอื่นเขาจะมองว่าไร้สาระ เพราะเราไม่เคยเจอกัน จนถึงตอนนี้ก็ยังมุ้ปอรไม่ได้เลยค่ะ รู้ดีว่าตั้งกระทู้ไปเขาก็คงไม่รับรู้แล้ว
ขอเก็บกระทู้นี้ไว้เป็นความทรงจำและขอบคุณพันทิปที่ทำให้เรารู้จักกับคนๆนี้
ฝันดีค่ะ ไว้มีโอกาสคงได้พบกัน🤍🕊️
ด้วยรักและเคารพ
ขออนุญาตตั้งกระทู้นี้ถึงคนๆนึงและขอบคุณพันทิปที่ทำให้เรารู้จักกัน 🤍🕊️
หลังจากที่เราได้มีการตั้งกระทู้หาคนคุยในพันทิป เมื่อเดือนที่แล้ว มีคนทักมาค่อนข้างจำนวนมาก ซึ่งบางคนเราก็เลิกคุยไปบ้างและบางคนก็หนีหายจากเราไปบ้าง
ในช่วงที่คนอื่นกำลังหายไป จู่ๆก็มีล็อคอินนึงทักเราเข้ามา พร้อมกับประโยคแนะนำตัวและสอบถามว่าสามารถขอคุยกับเราได้ไหม เราก็ยินดีค่ะ
คุยกันได้สักพัก ทำให้เรารู้ว่าพี่เขาเป็นคนที่นิสัยน่ารักมากและใจดี จนพี่เขาชวนเราไปคุยในแอพนึงที่ชื่อว่า Bondee เป็นแอพแชทที่สามารถสร้างอวตาร แต่งตัวและแต่งห้องได้ จนจู่ๆพี่เขาบอกกับเราว่าไม่สะดวกจะคุยในแอพนี้แล้ว เราเลยเสนอให้ไปคุยในทวิตเตอร์ ซึ่งเราได้ให้แอคหลักเราไปด้วยซ้ำ เพราะเรามองว่าพี่เขาไว้ใจได้และเขาเป็นคนเดียวในจำนวน คนที่ทักเรามา 15 คน ที่ได้รับสิ่งนี้ค่ะ
เรา 2 คนคุยกันทุกวันตลอดเวลา อาบน้ำพร้อมกัน นอนพร้อมกัน กินอะไรก็ถ่ายให้กันดู ถึงจะเป็นระยะเวลาไม่นานนักแต่เรามีความสุขมาก จนเราถามคำถามกับเขาว่าถ้าเขาหายไป จะบอกเราไหม เขาบอกว่าเขาจะบอกเราแน่นอน ช่วงนั้นเราเฝ้ามองการแจ้งเตือนมือถือตลอดเวลา จนกระทั่งวันนึงเขาบ่นกับเราว่า เขานอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วไม่รู้ทำไม + เหมือนจะเป็นไข้และปวดหัว เราเลยบอกให้เขาหายามากิน เขาอยู่คอนโดคนเดียวน่าจะมียาสำรองไว้นะกรณีฉุกเฉิน
หลังจากนั้นเขาเริ่มตอบเราช้าลง ไม่ชวนคุยบ้าง ตอนนั้นตะหงิดใจแล้วว่าเขาจะหายไปแน่นอนและใช่ค่ะ เขาหายไป ไม่ตอบข้อความเราอีกเลย เขาตอบข้อความเราครั้งสุดท้ายวันที่ 11 ก.พ. 66
ตอนนั้นเราคิดว่าเขาคงแค่ไม่สบายอยากพักผ่อน แต่อีกใจก็คิดว่าเขามีคนอื่นไปแล้วแน่ๆ แต่ก็น่าจะบอกเราบ้างก็ยังดีตามที่บอกกับเราไว้ ตลอดระยะเวลา 3 วันที่เขาหายไปเราเฝ้ารอเค้าตลอดว่าสักวันเขาจะกลับมาตอบเราอีก ยอมรับว่าช่วงนั้นเรากระวนกระวายใจมาก แต่ไม่กล้าทักซ้ำ
จู่ๆเมื่อคืนวันที่ 14 ก.พ. 66 ไม่รู้มีอะไรดลใจให้เราเข้าไปส่องทวิตเตอร์ของเขาจนเจอแอคๆนึงซึ่งเป็นเพื่อนของเขา จนทำให้เราทราบว่า ต่อจากนี้เขาจะไม่ตอบกลับเรามาแล้ว เพราะเขาไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว ตอนนั้นเราตกใจมาก ในหัวมีแต่คำว่าทำไมเต็มไปหมด เพราะก่อนหน้านี้ที่เราคิดไว้ว่าเขาหายไปมันไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้ เราได้มีการทักเพื่อนของเขาไปคุยจนได้ทราบสาเหตุการเสียชีวิตว่าเขามีโรคประจำตัว โดยที่เราไม่ทราบมาก่อน แต่กว่าเราจะรู้เขาก็จัดพิธีฌาปนกิจเป็นที่เรียบร้อย ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าแค่ภาพเมรุในสตอรี่ของเพื่อนเขาและเป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นหน้าของคนที่เราคุยมาด้วยตลอด พี่เขาน่ารักมากๆค่ะ
และแน่นอนว่าเพื่อนของพี่เขาเองก็มีคำถามกับเราเหมือนกัน ว่าเราเป็นใคร คุยกับเพื่อนของเขาแบบไหนและทำให้เพื่อนของเขาเครียดรึเปล่า เราก็ได้มีการอธิบายทุกอย่าง ตลอดระยะเวลาที่คุยกันมาไม่มีวันไหนที่เราทะเลาะกันหรือพูดจาไม่ดีแม้แต่วินาทีเดียวค่ะ
สุดท้ายนี้เราอยากจะบอกว่าเราเสียใจและคิดถึงเขามาก เราอยากจะบอกเขาว่า..
หนูขอโทษนะ ที่พี่พยายามจะบอกหนูว่าพี่ป่วยหนูมันซื่อบื้อเองที่ปล่อยปะละเลยจนถึงขั้นนี้ ไม่สามารถเป็นพลังบวกให้กับพี่ได้เลย หนูยอมรับว่ารู้จักพี่ไม่ดีเท่าที่ควร ถ้าก่อนหน้านี้หนูตั้งกระทู้ไวกว่านี้สัก 1 ปี 1 เดือน 1 วัน 1 นาทีหรือ 1 วินาที หนูคงจะรู้จักพี่ได้ดีกว่านี้ ขอบคุณช่วงเวลาและความสุขที่มอบให้ ข้อความในพันทิปยังคงมีแชทของเราอยู่และใน DM ทวิตเตอร์ ก็ยังขึ้นของพี่เป็นข้อความล่าสุดนะ แม้แต่ในแอพ Bondee ตัวอวตารที่สร้างไว้เล่นด้วยกันก็ยังคงอยู่นะคะ 🥺 หนูรู้สึกแย่มากๆที่ไม่สามารถก้าวผ่านจากคนโลกออนไลน์ไปสู่ชีวิตจริงของพี่ได้เลย ต่อจากนี้ทุกเดือน ก.พ. หนูจะนึกถึงและระลึกถึงพี่ไปตลอดชีวิต
ไม่รู้ว่าจะเอาความคิดถึงนี้ไประบายที่ไหน นอกจากในนี้เพราะเป็นที่ๆเรารู้จักกันที่แรก กลัวถ้าไปบอกคนอื่นเขาจะมองว่าไร้สาระ เพราะเราไม่เคยเจอกัน จนถึงตอนนี้ก็ยังมุ้ปอรไม่ได้เลยค่ะ รู้ดีว่าตั้งกระทู้ไปเขาก็คงไม่รับรู้แล้ว
ขอเก็บกระทู้นี้ไว้เป็นความทรงจำและขอบคุณพันทิปที่ทำให้เรารู้จักกับคนๆนี้
ฝันดีค่ะ ไว้มีโอกาสคงได้พบกัน🤍🕊️
ด้วยรักและเคารพ