คือเราลองนั้งรถไฟทางไกลตอนกลางคืนเราก็รู้อยู่แล้วแหละว่าเขามีการขายของแบบนี้เป็นเรื่องปกติแต่ก็คือไม่คิดว่าจะขายนี้ คือเราขึ้นรถตอน1ทุ่มตั้งแต่รถออกจนเกือบเช้าคือขายของกันตลอดทางจนเราลงคือขายของเราเข้าใจคนหาเช้ากินค่ำนะแต่เราเดินทางไกลเราก็เหนื่อยอยากพักผ่อนแล้วเขาใช้เสียงพูดในการขายของคือดังมากไม่เกรงใจเราเลยและใครเขาจะไปกินได้ทั้งคืนละ บางทีการรถไฟควรจัดการบ้างไหนจะเรื่องขยะอิก คือขายได้แต่เราว่ามากเกินไปออกอย่างเราก็อุดหนุนเขานะที่พีคคือข้าวต้มหมูมีกลิ่นตุรสชาติเริ่มเปลี่ยนแล้วอารมณ์แบบครั้งเดียวพอ อิกผ่านไปซักพักเราเริ่มเคลิ้มละกำลังจะหลับพ่อค้าขายลูกชิ้นเดินเอาลูกชิ้นมาเกี่ยวไหล่เราอิก ห้องน้ำก็น้ำก็น้ำไม่ไหลโอ้ยยน้อ