สวัสดี เราจะมาเล่าประสบการณ์การทำแท้งที่ผิดพลาดของเรา  คือเราพลาดท้องโดยที่ผช ไม่รับผิดชอบเราค่ะ เค้าเรียนอยู่ที่เดียวกับเราแต่เค้าอยู่ปี3 เราอยู่ปี4 อีก2เดือนเราก็จบแล้ว แต่เราท้องช่วงฝึกงาน ผชไม่รับผิดชอบทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจนะคะว่าเป็นลูกของเค้า  และเราก็บอกให้เค้าบอกพ่อแม่เค้า เค้าก็บอกอย่ามายุ่งกับครอบครัวเค้า  จนเราได้หาทางติดต่อกับพ่อแม่ฝ่ายผช พ่อเค้าพูดว่า ต้องตรวจ dna เพื่อที่จะดูว่าเป็นหลานเค้าจริงไหม เราก็บอกว่ายินยอมและยินดีที่จะให้ตรวจค่ะเพราะเราบริสุทธ์ใจมาก เค้าบอกว่าจะติดต่อกลับมาอีก แต่ฝ่ายเค้าก็หายไปเลยค่ะ จนเราหาทางยุติการตั้งครรภ์ เราได้ไป รพ รัฐ เพื่อจะยุติการตั้งครรภ์ แต่ ทางรพ ไม่สามารถทำให้ได้เพราะอายุครรภ์เราเกิน เราจึงหาคลีนิคแห่งนึ่งซึ่งเป็นคลีนิคถูกกฏหมาย เราโทรไปเค้าก็บอกว่าไม่สามารถทำให้ได้ เราเลยเปิดใจโทรหา 1663 ซึ่งเค้าให้คำแนะนำดีมาก เราเลยคุยกับหมอ หมอให้เราอัลตราซาวดืเพื่อดูครภ์ก่อนส่งยามา พอเรากลับบ้านเราเลยบอกแม่ว่าเราท้อง ตอนแรกแม่ก็ให้เราเอาออกนะคะ เพราะผชไม่รับ อายสะเปล่าๆ อยู่ๆมาแม่ก็เปลี่ยนใจบอกว่าเก็บไว้ดีกว่า จะได้ไม่เป็นบาปกันหมด เราเลยเก็บใว้ และยาก็มาถึง เราเลยตัดสินใจกับแม่อีกครั้งแม่ก็บอกว่างั้นก็เอาออกเพื่ออนาคตของเรา อนาคตเราที่วาดไว้จะได้สำเร็จตามที่หวัง และเพื่ออนาคตของเด็กในวันข้างหน้า ถ้าเค้าไม่มีพ่อมีปู่ย่า เค้าจะอยู่อย่างไร ถ้ามีแต่แม่ เรามองถึงอนาคตของลูก เราจึงตัดสินใจเอาออก แต่เป็นการตัดสินใจที่ทำให้ตัวเองมาเสียใจทีหลัง เราคิดถึงลูก ใจจะขาด ทรมาน ตายทั้งเป็น ว่าไม่น่าทำแบบนั่นเลย ตอนแท้งออกมาเรา ร้องเราสงสารลูกมาก จนตอนนี้ เราได้แต่โทษตัวเองกับแม่ ที่ตัดสินใจครั้งสุดท้ายแบบนั่น เราเกลียดตัวเองมาก และรุ่งเช้าเรากับแม่ก็ได้ทำบุญให้ลูก ซึ่งแม่เราตั้งชื่อให้ด้วยเพื่อที่จะทำบุญแล้วเอายชื่อ ลูกตอนทำบุญด้วย และในวันนั้นเราก็ได้มา รพ เพราะเลือดหลังทำแท้งไหลหยุด จนหมอให้นอน รพ เพื่อมี่จะขูดมดลูก และตอนที่เค้าให้เรามานอนคือแผนกคนคลอด ข้างๆเตียงเรา มีแต่เด็กพึ่งคลอดตัวเล็กๆ เราร้องเลยค่ะ เราทำใจไม่ได้พอเราเห็นเด็ก ทำให้เรานึกถึงลูกที่เราทำแท้งไป เราทรมานใจมากเมื่อได้เห็นและได้ยินเสียงทารกร้องข้างๆ เหมือนมันเป็นปมในใจเราไปแล้ว  เราจะสามารถผ่านจุดนี้มันไปได้ไหมม