คิดสมัยตัวเองอยู่ประถมในอดีต แล้วยังมีการตีในโรงเรียน ขนาดเป็นเอกชนในกรุงเทพ คิดย้อนไปแล้วรู้สึกโกรธ ตอนนั้นก็ไร้เดียงสามาก ครูมีสารพัดเหตุผลให้ตี  บางทีตีจนมือแดงก็พากันไปกดน้ำเย็นใส่มือ พอบอกว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร? ตอนนั้นบอกครูไปว่า “อยากเป็นครูค่ะ จะได้ตีนักเรียน” โดนปลูกฝังบ้าบอมาก คิดย้อนไปรู้สึกเลยว่าทำไมอยู่ในประเทศล้าหลังได้ถึงขนาดนี้

หลังจากนั้นขึ้นมัธยมต้น รู้สึกมีกฎเปลี่ยนว่าห้ามตี+อยู่โรงเรียนใหญ่ ก็ไม่เจออีกเลย แต่มาคิดตอนนี้มันรู้สึกยังฝังใจจริง ๆ ค่ะ ทำไมตอนนั้นเราต้องโดนคนอื่นทำร้ายร่างกายนะ?

ปัจจุบันมีลูกเป็นของตัวเอง ส่วนใหญ่เพื่อนในสังคมเดียวกันก็ไม่เห็นด้วยกับการตีหรอก แต่พอมาเจอผู้ปกครองบางประเภท หรือคนแก่ๆ แล้วมาถามว่า “ตีลูกบ้างรึเปล่า” “เด็กก็ต้องตีบ้าง ไม่งั้นไม่ฟัง” โมโหในใจมากทุกครั้ง สงสารเด็กที่มีผู้ปกครองคิดแบบนี้เลย เราพยายามอธิบายว่ามันไม่ควรนะ มีวิธีอื่นที่สร้างสรรค์กว่านี้เยอะแยะ ไปศึกษาเอาสิ

ตอนนี้ระแวงมากว่าถ้าส่งลูกไปโรงเรียนจะเจอครูแนวหัวโบราณแบบนี้ไหม ถ้าเจอคือไม่ปล่อยเฉยแน่ๆ (ไม่ใช่แค่การตี การทำร้ายร่างกายทุกรูปแบบ ไม่ว่าหนักหรือเบา) จะหาความรับผิดชอบและให้ย้ายโรงเรียนทันที=โรงเรียนไม่ได้เรื่อง ใช้ไม่ได้ 
สมัยนี้มีแต่คนส่งลูกเรียนอินเตอร์ // เอกชนระดับท็อปๆ เราว่า 1 ในเหตุผลนอกจากสังคมดี คือ มีโอกาสเจอครูที่การศึกษาดี respect เด็กนักเรียนมากกว่า

ขอบคุณค่ะ