“ภาพยนตร์…เป็นแค่ภาพนิ่งไม่เคลื่อนไหว โดยมีความมืดคอยคั่นกลางระหว่งภาพเหล่านั้น แต่มีจุดบอดเล็กๆ ในประสาทตาของเรา 
เมื่อไหร่ที่ผมฉายภาพนิ่งด้วยอัตรา 24 เฟรมต่อวินาที ภาพลวงตาก็จะเกิดขึ้น มายาที่ลวงให้เห็นว่าภาพเหล่านั้นเคลื่อนไหว 
ภาพมายาแห่งชีวิต ความมืดมิดจะหายไป
ซึ่งหากปราศจากลำแสงที่สาดส่องสู่จอ มายานั้นจะไม่ปรากฎ ทุกอย่างจะว่างเปล่า..."
จากคำพูดของโทบี้ โจนส์ ในห้องฉายหนัง...



เรื่องราวของ Empire of Light เอ่ยถึงโรงหนังแห่งนึงของเมืองเคนท์ ประเทศอังกฤษ ปลายปี 1980 
ว่าด้วย ฮิลารี  (Olivia Colman) หญิงวัยกลางคนผู้จัดการทั่วไปโรงหนังย่านชานเมือง 
ใช้ชีวิตซ้ำซากกับการทำงาน โดดเดี่ยว ไม่มีใคร ต้องกินยารักษาอาการซึมเศร้า
เธอใช้ชีวิตวนลูปกับงานบริการลูกค้า ทำความสะอาดโรงหนัง โดนเอาเปรียบจาก  Donald (Colin Firth) เจ้านายของเธอ
ฮิลารี ปล่อยให้ทุกอย่างผ่านไปแบบไม่ยินดียินร้ายกับชีวิต 



จนกระทั่ง สตีเฟ่น (Micheal Ward) พนักงานคนใหม่เข้ามา
สตีเฟ่น หนุ่มน้อยผิวสี มาทำงานที่นี่ ขณะที่กำลังรอความหวังว่าจะมีหนังสือตอบรับให้เข้าเรียนมหาวิทยาลัย



บางอย่างในตัวเขา ทำให้ ฮิลารี เริ่มรู้สึกว่าเธอมีความสุขในทุกวัน
ที่ทำงานเดิมๆ เริ่มเปลี่ยนไป โลกที่เคยน่าเบื่อของฮิลารี ก็กลับมาสดใส
ทุกอย่างเหมือนว่ากำลังจะเป็นไปได้ด้วยดี แต่แล้ว.....



หาก The Fabelmans ว่าด้วยเรื่องของคนรักหนังที่อยากจะสร้างหนัง 
Empire of Light ก็คือเรื่องของคนรักหนังที่ทำงานในโรงหนังนั่นเอง
ชีวิตของพนักงานแต่ละคน ที่ผมมั่นใจว่า เราเคยพบเจอ คนตรวจตั๋วหน้าโรง พนักงานทำความสะอาด คนขาย Popcorn
หนังเรื่องนี้ว่าด้วยชีวิตของคนเหล่านั้น ผ่านโรงหนัง หรือโลกของพวกเค้าที่มีชื่อว่า  "Empire Cinema" ....



ตัวละครแต่ละตัวต่างมีปมปัญหา
ฮิลารี มีปมในใจที่เลวร้ายในวัยเด็ก
Stephen ต้องอดทนต่อสู้ในยุคที่การเหยียดผิวยังเป็นเหมือนมะเร็งร้ายในสังคม
Norman คนฉายหนังโลกส่วนตัวสูง ผู้สูญเสียความรักไปและไม่อยากให้นางเอกเป็นเหมือนตัวเค้า
Donald Ellis ผู้ดูแลโรงหนัง ที่คอยเอาเปรียบนางเอก
Neil เพื่อนร่วมงานที่แสนดี ที่แม้ภาพนอกจะดูอ่อนแอ แต่เมื่อถึงเวลาเค้าก็เป็นคนที่เด็ดขาดได้



Olivia Colman กับอีก 1 ผลงานที่ยอดเยี่ยมของเธอ เจ้าของรางวัลนักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยมจาก  The Favourite (2018)
เข้าชิงอีก 2 ครั้งจาก The Lost Daughter (2021) และ The Father (2020)
มาในครั้งนี้กับบทฮิลารี ที่แม้ว่าปีนี้ เธอจะไม่ได้เข้าชิงรางวัลใด
แต่ Olivia Colman ก็ยังเป็นดาราหญิงที่มีการแสดงที่เข้าถึงและทรงพลังมากที่สุดคนนึงในวงการภาพยนตร์ยุคนี้



โดย Empire of Light นี้ เขียนบทและกำกับโดย แซม เมนเดส 1 ในผู้กำกับที่ทรงอิทธิพลที่สุดคนนึงบนเกาะอังกฤษ
เปิดตัวในฐานะผู้กำกับภาพยนตร์จากเรื่อง  American Beauty (1999)
ซึ่งทำให้เขาดังสุดขีดได้รับทั้ง รางวัลออสการ์ และ ลูกโลกทองคำ สาขาผู้กำกับภาพยนตร์ยอดเยี่ยม 
ผลงานของเมนเดส ที่รู้จักกันดีมีอีกมากครับ อาทิ  Revolutionary Road (2008) 
ภาพยนตร์ชุดเจมส์บอนด์อีก 2 เรื่อง Skyfall (2012) กับ Spectre (2015)
และจากภาพยนตร์สงครามวิ่งฝ่าดงระเบิดสุดมันส์เรื่อง 1917 (2019) 
สำหรับครั้งนี้แม้ว่า เมนเดสจะพา Empire of Light เข้าชิงออสการ์ได้แค่รางวัลเดียวในสาขาถ่ายภาพยอดเยี่ยม
แต่ไม่ผิดหวังจริงๆ หากมีโอกาสได้รับชม



ชีวิตคนเราก็เหมือนอยู่ในโรงละครฉากใหญ่ฉากนึงล่ะครับ เมื่อถึงเวลาลาโรง ม่านก็จะรูดปิดฉาก
หากเปรียบกับแสงก็คือแสงสว่างจ้า พริบตาก็ดับวูบลง ไม่มีอะไรจีรัง
แค่ระหว่างที่เรายังอยู่ท่ามกลางแสงนั้น.. ขอให้เรา จงมีความสุขไปกับมัน มองทุกอย่างให้เต็มตา 
เพื่อให้ได้รู้ว่า โลกนี้สวยงามเพียงใด .... 

=== ทิ้งท้ายครับ หนังที่ดีสำหรับตัวเรา แน่นอนว่าอาจจะไม่ได้ดีและไม่ได้ถูกใจสำหรับใคร
ซึ่งอยู่ที่ความชอบของแต่ละบุคคล ภาพยนตร์ก็เหมือนอาหารล่ะครับ อยู่ที่เราเลือกที่จะอยากชิมรสชาติแบบไหนเท่านั้นเอง ===