ตามหัวข้อเลยค่ะ เราเป็นโรคเจ้าหญิง ที่ไม่ใช่สวยเหมือนเจ้าหญิงนะคะ แต่เป็นที่นิสัยค่ะ เรียกง่ายๆว่าเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง ไม่แคร์โลก หลงตัวเอง ใช้ความคิดเห็นตัวเองเป็นหลัก ตอนแรกก็ไม่รู้นิสัยตัวเองเหมือนกันค่ะ จนมาวันนึงเรารู้สึกว่าเพื่อนๆเริ่มตีตัวออกห่างจากเรา เราเลยถามเพื่อนในกลุ่มตรงๆว่า ข้อเสียของเราคืออะไรหรอ ถ้ามีอะไรที่พวกแกไม่ชอบในนิสัยของเรา ก็บอกได้นะ จะได้ปรับตัวเข้าหากับพวกแกถูก พวกเขาตอบแค่ว่าทุกคนมีข้อเสียของตัวเอง พวกเขารักษาน้ำใจเรามากๆ แต่พอเวลาผ่านไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งออกห่างไปอีก เราเลยถามพวกเขาอีกครั้ง เขาบอกว่าเราเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง เวลาซีเรียสชอบติดตลก ตอนแรกเราคิดว่าเราเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางยังไง แต่พอคิดๆแล้วมันมีหลายเรื่องเลยค่ะที่เราเอาความคิดเห็นตัวเองเป็นหลัก บางครั้งก็เรียกร้องความสนใจอยากมีตัวตนในสายตาเพื่อนๆในกลุ่มบ้าง บางครั้งเราร้องไห้เราเศร้าหรืออกหัก ก็ปรึกษาพวกเพื่อนๆในกลุ่มนะคะมานั่งคุยกัน พอพวกเขาจริงจังเราก็ติดตลก เพราะไม่อยากให้เขาเครียดไปกับเรา แต่จากที่ทุกคนจะหายเครียดไปกับเรายิ่งซีเรียสกว่าเดิมว่าทำไมต้องติดตลก มันก็จริงนะคะทำไมเราถึงอยากให้ทุกคนสนใจเราขนาดนั้นทั้งที่เราก็มีตัวตนในสายตาพวกเขาอยู่แล้ว แต่ทำไมต้องเรียกร้องความสนใจขนาดนั้นเราอยากปรับนิสัยของเราตรงนี้นะคะ แต่เราก็ไม่กล้าไปนั่งกินข้าวด้วยวันนั้น จนทุกวันนี้ก็แยกออกมาจากกลุ่มแล้วค่ะมาอยู่อีกกลุ่ม แต่ไม่ได้สนิทขนาดนั้นเหมือนกลุ่มเก่า กลุ่มเก่าทุกคนในนั้นนิสัยดีมากๆเลยค่ะ เราคิดว่าจะคบกันไปจนเรียนจบ แต่เพราะนิสัยเรา เราอยากแก้นิสัยตรงนี้เราเลยหาข้อมูลว่า เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง คืออะไรแต่ก็ตามที่บอกเลยค่ะ หลงตัวเอง ไม่แคร์โลก ไม่มีความรับผิดชอบ ใช้ความคิดตัวเองเป็นหลัก เอาแต่ใจตัวเอง คาดหวังอะไรก็ต้องได้แบบนั้น ซึ่งมันตรงกับนิสัยเราทุกๆอย่างเลยค่ะ ตอนแลกเราก็คิดนะคะว่าเอาตัวเองเป็นหลักยังไง ไม่แคร์โลกยังไงเพราะเราแคร์ความรู้สึกคนอื่นบ่อยๆ แต่ก็เพิ่งมาเข้าใจแล้วค่ะว่าบางครั้งเราก็วีนใส่เพื่อนๆทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด อีกอย่างเราเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้วีนด้วยค่ะเพื่อนบอก อันนี้เราพอรู้ตัวมาตลอดค่ะ ทุกวันนี้พยายามไม่วีนใส่ใครพยายามใจเย็น พยายามไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาล แต่มันก็เเอบขัดใจเรานะคะแต่ก็ต้องปรับเพื่ออยู่กับเพื่อนทุกคนให้ได้ แต่เราก็อยากได้เพื่อนกลุ่มเดิมกลับมาทำยังไงดีคะ 🥺🥺