เรามีแฟนเก่าอยู่คนนึงคบกันได้1ปี3เดือนกว่าๆตลอดเวลาที่คบกันเราเหนื่อยมากนะคะเหนื่อยที่ต้องตามหึงตามหวงเขา(เขาเป็นคนค่อนข้างโดนเด่นมีเสน่ห์ค่ะ)สาวนที่ติดตรึมเลย ช่วงนั้นอยู่มัธยมค่ะ เอาง่ายๆเลยเรียกว่าความรักในวัยเรียนอะค่ะ คบกันตอนเราอยู่ม.1เขาอยู่ม.2มาเบิกกันตอนเขาจะจบม.3 ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเติบโตต่างคนต่างมีใหม่ แต่ทุกครั้งที่เรามีแฟนใหม่เรารู้สึกว่ามันไม่เหมือนเขาค่ะเหมือนเราไม่ๆได้รักแฟนใหม่เลย มีใหม่ทุกครั้งมันก็ไม่เหมือนเขาสุดท้านก็ไปกันไม่รอด ทุกครั้งที่เรามีปัญหา มีความสุขเราจะชอบคิดถึงเขาค่ะ คิดถึงแบบไม่ได้ตั้งใจ เหมือนแบบเวลาที่มีความสุข เออเราเคยมีความสุขกับเขานะ เวลามีปัญหาเออเราเคยมีเขาอยู่ข้างๆนะ ไม่ว่าจะมีใหม่จะคนไหนมันก็ไม่เหมือนเขาเลย เขาเป็นคนแรกในทุกๆเรื่องของเราจริงๆ จนตอนนี้ผ่านมาเกือบจะ4-5ปี เขาก็มีใหม่ไปแล้วค่ะ ถามว่าต้องการให้เขากลับมามั๊ย อันนี้คือตอบไม่ได้เลยเพราะตลอดเวลาที่คบกันเราก็เหนื่อยมาก หรือเพราะตอนนั้นเรายังเด็กไปต่างคนต่างเหนื่อยกับนิสัยของกันและกัน  แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเราก็ไม่เคยลืมเขาได้เลย เจอเขาล่าสุด3ปีที่แล้วมั้งค่ะตอนนั้นคือใจสั่นมากอยากเข้าไปกอดเขาเหลือเกิน เราคิดว่าเราลืมได้แล้วไม่รักแล้ว แต่เห็นแค่ครั้งเดียวเราวนลูปกลับไปจุดเดิม จนทุกวันนี้ก็ยังตามส่องเขาอยู่ มันไม่ใครแทนที่เขาได้เลย แบบนี้เรียกว่ายังรักหรือแค่มันเป็นความทรงจำที่ดีมากๆจนเราลืมไม่ได้ค่ะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ใส่ข้อความ