สวัสดีค่ะ เราอายุ 25 นะคะ มีลูกแล้ว 1 คนอายุ 3 ขวบเป็นผู้ชาย
คือมันมีวันนึงค่ะ ที่เราบังเอิญไปพบกับเด็กคนนึงค่ะ เป็นเด็กผู้หญิงอายุ 1 ขวบ 5 เดือน
ขอท้าวความก่อนนะคะว่า เด็กคนนี้เป็นเด็กที่ทางบ้านพี่เขยเราเลี้ยงอยู่
คือพ่อแม่ของน้อง เป็นเพื่อนของน้องสาวพี่เขยเราค่ะ คลอดแล้วไม่มีใครเลี้ยง
เลยเอามาฝากแม่พี่เขยเลี้ยง ตั้งแต่ได้ 2 เดือน โดยให้ค่าจ้างเดือนละ 5,000 บาท
แล้วจากนั้นไม่กี่เดือน พ่อแม่น้องก็แยกทางกันค่ะ แล้วต่างคนต่างแต่งงานใหม่ โดยต่างคนต่างส่งเสีย
ค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูให้น้องคนละ 3,000 บาท แต่คือพ่อแม่น้องไม่ค่อยมาหา เอาง่ายๆคือ
จะอยู่กับทางแม่พี่เขยเราเป็นหลัก พอน้องเริ่มได้ 1 ขวบ ทางพ่อแม่น้องก็เริ่ม ที่จะไม่ค่อบรับผิดชอบ
โดยที่ครอบครัวพี่เขยเราก็สงสารแล้วเลี้ยงน้องเหมือนลูกหลานคนนึง ถึงขั้นพูดว่า ถ้าพ่อแม่น้องมาหา
จะคุยเรื่องให้โอนเด็กคนนี้มาเป็นลูกบุญธรรมพี่เขยเรา เพราะว่าต้องการให้น้องได้มีสิทธิ์ต่างๆ ในการรักษาพยาบาล
เพราะตอนน้องป่วย แม่น้องไม่ให้เอกสารอะไรมาเลย ใบเกิดก็ไม่มี อะไรก็ไม่ให้ ทางพี่เขยเราได้จ่ายค่ารักษาพยาบาล
และนอนเฝ้าไข้น้อง 2 อาทิตย์ที่ โรงบาล โดยที่พ่อแม่น้องไม่มาเยี่ยมเลย
ขอท้าวความเพียงเท่านี้ก่อนนะคะ ขอตัดบทมาที่เรื่องราวเลย
คือมีวันนึง พี่เขยเราพาลูกชายของแกกลับบ้านไปเล่นกับคุณปู่คุณย่า แล้วพี่สาวเราเลยวานให้เราขับรถพาไปรับหลานนะคะ
แล้วก็เป็นวันที่เราได้พบ กับเด็กคนนี้ค่ะ ที่แรกเราก็ไม่ได้อะไร ได้ยินแค่พี่เขยเล่าให้ฟัง พอเจอเราพี่เขยแกเลยเรียกเรามาหา
แล้วชี้ไปให้เราดูเด็กคนนั้น แล้วแกก็ไปอุ้มมาหาเรา ซึ่งน้องเป็นเด็กผู้หญิง ผิวขาว หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดูมาก
แล้วปกติน้องไม่เข้าใกล้คนหน้าค่ะ แต่วันนั้นน้องเจอเรา กลับโน้มตัวมาให้เราอุ้ม แล้วเรียกเราแม่ๆ เราเลยอุ้มน้องเดินเล่น
พอเราจะกลับบ้าน น้องร้องตามไม่ให้เรากลับบ้านเลย เลยได้เอากลับมาบ้านด้วย ช่วงนั้นเป็นวันเสาร์นะคะ ซึ่งเราหยุด เสาร์ อาทิตย์
พอน้องกลับมาบ้านด้วย น้องตัวติดเรามาก แบบว่า นอนด้วย ไปไหนร้องไห้ตามตลอด เรียกแม่ๆๆ ขนาดเราเดินไปเข้าห้องน้ำยังร้องไห้หน้าประตู
จะไปอาบน้ำก็ร้องไห้ตาม ขนาดพี่เขยเรา ไปๆมาๆหาน้องตลอด น้องยังไม่อยู่ด้วยเลย จนคนแถวบ้านเรียกลูกหลง 5555
ทั้งๆที่พึ่งเจอกันครั้งแรก ไอ้เราก็เป็นคนรักเด็กอยู่แล้ว ก็ดูแล อาบน้า สระผม ซื้อเสื้อผ้าให้ พอวันอาทิตย์เราต้องกลับไปทำงาน
ก็เลยไปส่งน้องที่บ้าน น้องร้องไห้ตามเราอีกแล้ว ร้องแบบร้องใจจะขาด คนที่บ้านพี่เขยเราเลยพูดว่า
เวลาพ่อหรือแม่น้องมารับไปเล่น หรือไปนอนด้วย น้องจะงอแงร้องไห้ ไม่อยู่ด้วยเลย ร้องไห้จนได้กลับมาส่ง
ทีอยู่กับเรา น้องพูดง่าย กินง่าย เลี้ยงง่าย มาอยู่ 2 วัน ไม่ร้องไห้เลย จะร้องแค่ช่วงที่ไม่เจอเราเท่านั้น ร้องจนสะอื้น เวลาเห็นเรา
แล้วจะเรียกแม่ๆๆ จนเราต้องอุ้มถึงหยุดร้อง สามีเราก็เอ็นดูน้องนะคะ ทุกคนเอ็นดูน้องหมดเลย
เลยอยากจะสอบถามว่า มันเป็นไปได้หรอคะ ที่ลูกคนอื่นจะมาติดเราขนาดนี้ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้หน้าเหมือนแม่เค้า
แล้วก็พึ่งเจอกันแค่ครั้งแรก ทุกวันนี้ทุกวันศุกร์ พี่เขยเราต้องรับเอาน้องมาหาเราทุกอาทิตย์เลย เราก็เลี้ยงน้องควบคู่กับลูกเรานะคะ
เวลากลางคืน ลูกเรานอนซ้าย น้องจะนอนทางขวา คือเราต้องนอนกลาง เพราะลูกเราก็ติดนอนกอดเรา น้องเค้าก็จะงอแงถ้าไม่ได้นอนหนุนแขนเราหลับ
เราก็ให้ความรักน้องเค้าเหมือนลูกนะคะ อาบน้ำ ป้อนข้าว ล้างขี้ ทำทุกอย่างเหมือนลูกคนนึง
ทุกวันนี้แทบจะเป็นลูกเราจริงๆแล้วค่ะ 😂 ทุกคนในหมู่บ้านก็ว่าน้องหน้าตาคล้ายเรามาก
ขอถามเพื่อนๆหน่อยค่ะ ว่ามันแปลกไหมคะ ที่เด็กคนนึงที่เป็นลูกใครก็ไม่รู้ จะมาติด หรือมาผูกพันกับคนแปลกหน้าอย่างเราได้ถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่พึ่งเจอกัน
ครั้งแรก ก็ร้องไห้ตาม เหมือนเป็นแม่น้องแท้ๆ
คุณแม่จำเป็น 😂
คือมันมีวันนึงค่ะ ที่เราบังเอิญไปพบกับเด็กคนนึงค่ะ เป็นเด็กผู้หญิงอายุ 1 ขวบ 5 เดือน
ขอท้าวความก่อนนะคะว่า เด็กคนนี้เป็นเด็กที่ทางบ้านพี่เขยเราเลี้ยงอยู่
คือพ่อแม่ของน้อง เป็นเพื่อนของน้องสาวพี่เขยเราค่ะ คลอดแล้วไม่มีใครเลี้ยง
เลยเอามาฝากแม่พี่เขยเลี้ยง ตั้งแต่ได้ 2 เดือน โดยให้ค่าจ้างเดือนละ 5,000 บาท
แล้วจากนั้นไม่กี่เดือน พ่อแม่น้องก็แยกทางกันค่ะ แล้วต่างคนต่างแต่งงานใหม่ โดยต่างคนต่างส่งเสีย
ค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงดูให้น้องคนละ 3,000 บาท แต่คือพ่อแม่น้องไม่ค่อยมาหา เอาง่ายๆคือ
จะอยู่กับทางแม่พี่เขยเราเป็นหลัก พอน้องเริ่มได้ 1 ขวบ ทางพ่อแม่น้องก็เริ่ม ที่จะไม่ค่อบรับผิดชอบ
โดยที่ครอบครัวพี่เขยเราก็สงสารแล้วเลี้ยงน้องเหมือนลูกหลานคนนึง ถึงขั้นพูดว่า ถ้าพ่อแม่น้องมาหา
จะคุยเรื่องให้โอนเด็กคนนี้มาเป็นลูกบุญธรรมพี่เขยเรา เพราะว่าต้องการให้น้องได้มีสิทธิ์ต่างๆ ในการรักษาพยาบาล
เพราะตอนน้องป่วย แม่น้องไม่ให้เอกสารอะไรมาเลย ใบเกิดก็ไม่มี อะไรก็ไม่ให้ ทางพี่เขยเราได้จ่ายค่ารักษาพยาบาล
และนอนเฝ้าไข้น้อง 2 อาทิตย์ที่ โรงบาล โดยที่พ่อแม่น้องไม่มาเยี่ยมเลย
ขอท้าวความเพียงเท่านี้ก่อนนะคะ ขอตัดบทมาที่เรื่องราวเลย
คือมีวันนึง พี่เขยเราพาลูกชายของแกกลับบ้านไปเล่นกับคุณปู่คุณย่า แล้วพี่สาวเราเลยวานให้เราขับรถพาไปรับหลานนะคะ
แล้วก็เป็นวันที่เราได้พบ กับเด็กคนนี้ค่ะ ที่แรกเราก็ไม่ได้อะไร ได้ยินแค่พี่เขยเล่าให้ฟัง พอเจอเราพี่เขยแกเลยเรียกเรามาหา
แล้วชี้ไปให้เราดูเด็กคนนั้น แล้วแกก็ไปอุ้มมาหาเรา ซึ่งน้องเป็นเด็กผู้หญิง ผิวขาว หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดูมาก
แล้วปกติน้องไม่เข้าใกล้คนหน้าค่ะ แต่วันนั้นน้องเจอเรา กลับโน้มตัวมาให้เราอุ้ม แล้วเรียกเราแม่ๆ เราเลยอุ้มน้องเดินเล่น
พอเราจะกลับบ้าน น้องร้องตามไม่ให้เรากลับบ้านเลย เลยได้เอากลับมาบ้านด้วย ช่วงนั้นเป็นวันเสาร์นะคะ ซึ่งเราหยุด เสาร์ อาทิตย์
พอน้องกลับมาบ้านด้วย น้องตัวติดเรามาก แบบว่า นอนด้วย ไปไหนร้องไห้ตามตลอด เรียกแม่ๆๆ ขนาดเราเดินไปเข้าห้องน้ำยังร้องไห้หน้าประตู
จะไปอาบน้ำก็ร้องไห้ตาม ขนาดพี่เขยเรา ไปๆมาๆหาน้องตลอด น้องยังไม่อยู่ด้วยเลย จนคนแถวบ้านเรียกลูกหลง 5555
ทั้งๆที่พึ่งเจอกันครั้งแรก ไอ้เราก็เป็นคนรักเด็กอยู่แล้ว ก็ดูแล อาบน้า สระผม ซื้อเสื้อผ้าให้ พอวันอาทิตย์เราต้องกลับไปทำงาน
ก็เลยไปส่งน้องที่บ้าน น้องร้องไห้ตามเราอีกแล้ว ร้องแบบร้องใจจะขาด คนที่บ้านพี่เขยเราเลยพูดว่า
เวลาพ่อหรือแม่น้องมารับไปเล่น หรือไปนอนด้วย น้องจะงอแงร้องไห้ ไม่อยู่ด้วยเลย ร้องไห้จนได้กลับมาส่ง
ทีอยู่กับเรา น้องพูดง่าย กินง่าย เลี้ยงง่าย มาอยู่ 2 วัน ไม่ร้องไห้เลย จะร้องแค่ช่วงที่ไม่เจอเราเท่านั้น ร้องจนสะอื้น เวลาเห็นเรา
แล้วจะเรียกแม่ๆๆ จนเราต้องอุ้มถึงหยุดร้อง สามีเราก็เอ็นดูน้องนะคะ ทุกคนเอ็นดูน้องหมดเลย
เลยอยากจะสอบถามว่า มันเป็นไปได้หรอคะ ที่ลูกคนอื่นจะมาติดเราขนาดนี้ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้หน้าเหมือนแม่เค้า
แล้วก็พึ่งเจอกันแค่ครั้งแรก ทุกวันนี้ทุกวันศุกร์ พี่เขยเราต้องรับเอาน้องมาหาเราทุกอาทิตย์เลย เราก็เลี้ยงน้องควบคู่กับลูกเรานะคะ
เวลากลางคืน ลูกเรานอนซ้าย น้องจะนอนทางขวา คือเราต้องนอนกลาง เพราะลูกเราก็ติดนอนกอดเรา น้องเค้าก็จะงอแงถ้าไม่ได้นอนหนุนแขนเราหลับ
เราก็ให้ความรักน้องเค้าเหมือนลูกนะคะ อาบน้ำ ป้อนข้าว ล้างขี้ ทำทุกอย่างเหมือนลูกคนนึง
ทุกวันนี้แทบจะเป็นลูกเราจริงๆแล้วค่ะ 😂 ทุกคนในหมู่บ้านก็ว่าน้องหน้าตาคล้ายเรามาก
ขอถามเพื่อนๆหน่อยค่ะ ว่ามันแปลกไหมคะ ที่เด็กคนนึงที่เป็นลูกใครก็ไม่รู้ จะมาติด หรือมาผูกพันกับคนแปลกหน้าอย่างเราได้ถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่พึ่งเจอกัน
ครั้งแรก ก็ร้องไห้ตาม เหมือนเป็นแม่น้องแท้ๆ