อ่านจบจะด่ายังไงก็ได้ครับ สารภาพผิดทุกกรณี เรื่องราวมีอยู่ว่า เมื่อประมาณ4-5ปีก่อน ผมโดนเมียนอกใจหลายครั้ง คู่กรณีผมก็คือรุ่นน้องที่บริษัทเดียวกัน ผมจับได้ครั้งสุดท้าย เมียขอจบกับผมดีๆ แต่อารมณ์ตอนนั้นด้วยศักดิ์ศรีที่ไม่อยากเสียเมียให้ใคร หมั่นไส้ไม่อยากให้เขาสมหวังกัน และสิ่งสำคัญเลยคือเรามีลูกด้วยกันแล้ว ผมจึงยังไม่เลิกกับเขา ก็อยู่ด้วยกันมาแบบระแวงมาตลอด จนมาวันหนึ่งมีงานเลี้ยงบริษัท แล้วมีพนักงานหญิงคนใหม่เข้ามาร่วมงาน ผมเห็นเขาครั้งแรกก็รู้สึกชอบขึ้นมาซะงั้นทั้งๆที่ผมไม่เคยสนใจใครนอกจากเมีย แต่ผมก็ไม่ชอบอะไรมากหรอกในตอนแรก แต่พอได้รู้จักชื่อได้ทำงานร่วมกันได้ออกไปทำงานนอกพื้นที่ด้วยกัน ก็รู้ว่าเธอน่ารักมีน้ำใจ เริ่มชอบมากขึ้นเรื่อยๆ อยู่มาวันหนึ่งผมตัดสินใจทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน คือแชทไลน์ไปบอกกับน้องเขาว่าผมชอบเขา ตอนแรกเขาก็พูดกับผมดีนะ แต่หลังจากนั้นก็ติดต่อไม่ได้เลย โดนบล็อกเบอร์บล็อกไลน์ ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับเลยตอนช่วงนั้น สุดท้ายด้วยระบบงานมันบีบให้เขาต้องปลดบล็อกไลน์ผมเพื่อติดต่อเรื่องงาน เวลาผ่านมาเรื่อยๆน้องเขาก็เลิกรังเกียจผม คุยกับผมดีขึ้นปรึกษาเรื่องงานกันแค่กับผม ออกหน้างานด้วยกันเหมือนปกติ จนเริ่มสนิทกัน(แบบเพื่อนร่วมงาน) น้องเขาชอบพูดหยอกคนบ่อยๆ และเขาหยอกผมว่าอยากได้ของขวัญวันเกิด ผมจึงทำงานพิเศษคือไปเป็นไลน์แมนส่งอาหารหลังเลิกงาน ช่วงนั้นผมนอนตี2ทุกวัน พอน้องเขารู้ก็บอกให้ผมหยุด แต่ผมก็บอกไปว่าผมมีความสุขที่ได้ทำอะไรแบบนี้ ก่อนถึงวันเกิดเขาผมก็นั่งรออวยพรคนแรกหลังเที่ยงคืน หลังจากนั้นผมก็คอยช่วยเหลือเรื่องงานบ้างเรื่องส่วนตัวบ้างเรื่อยๆ จนถึงช่วงเวลาหนึ่งต้องแยกออฟฟิศกันอยู่ ผมแทบไม่ได้เจอไม่ได้ติดต่อกันเลย จนวันที่ได้ย้ายกลับเข้ามาอยู่ที่เดียวกัน เวลาก็ล่วงเลยมา4ปีกว่าแล้ว ผมไปส่องเฟสน้องเขาก็ได้รู้ว่าเขามีแฟนไปแล้ว เราเริ่มได้ร่วมงานกันอีกครั้ง อยู่ๆวันเราโทรคุยเรื่องอะไหล่รถแล้วน้องเขาถามว่าทุกวันนี้เลิกชอบเขารึยัง ผมก็ตอบไปตรงๆเลยว่ายังเหมือนเดิมและเหมือนจะมากกว่าเดิม เราคุยกันมากขึ้นๆ จนถึงวันที่จุดเปลี่ยนครั้งใหญ่มันเกิดคือเรา เข้าโรงแรมด้วยกัน เราถึงขั้นมีอะไรกันครั้งแรก น้องเขาไม่คิดว่าผมจะกล้าทำและผมเองก็ไม่คิดว่าจะกล้าแต่มันเรื่องเกิดขึ้นเเล้ว ความรู้สึกของผมเปลี่ยนไปจากที่ชอบเริ่มเปลี่ยนเป็นความรัก เราเริ่มมีความสัมพันธ์กันมากขึ้นทุกวัน จนวันหนึ่งเหมือนฟ้าประทานให้น้องเขารักผม เรารักกันมากขึ้นเรื่อยๆ ผมลืมบอกไปน้องเขายังไม่เคยมีอะไรกันกับแฟนเขานะ จนมาถึงวันนี้วันที่เสียน้ำตา น้องเขาอยากใช้ชีวิตร่วมกับผม แต่มันติดอยู่ที่ว่าผมมีลูกมีเมียอยู่แล้ว น้องเขาสำนึกผิดพยามจบสัมพันธ์กับผม แต่ผมบอกว่ารักเขา ขอเวลาเคลียร์กับเมียก่อน ผมหย่ากับเมีย แต่ผมก็ยังทำหน้าที่พ่ออยู่ ผมปล่อยเวลาผ่านมา4เดือนกว่า โดยที่ไม่มีปัญญาเคลียร์ปัญหากับเมียได้เลย เพราะผมรักลูกคิดถึงลูก ผมทิ้งลูกไปไม่ได้ ผมขอแยกทางกับเมียโดยที่ผมขอมารับส่งลูกไปโรงเรียนเหมือนเดิม ก็มีดราม่าขึ้นอีกคือเมียไม่อยากเลิกกับผม เมียบอกว่าตั้งแต่ทำผิดวันนั้นเขาก็ไม่คิดมีใครอีกเลย เขาบอกว่าผมคือผู้ชายที่ดีที่สุด ผมแทบอยากจะบอกตอนนั้นเลยว่าผมก็นอกใจเขาไปแล้วเหมือนกัน และผมก็รักคนใหม่มากด้วย ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่น้องเขาดีกับผมมาก ดีจนใจหายเลย ผมไม่เคยได้รับการเอาใจใส่แบบนี้มาก่อน แต่ล่าสุดนี้น้องเขาบอกลาผม ให้ผมกับไปอยู่กับครอบครัวเหมือนเดิม(ร้องไห้หนักมาก) ผมเสียใจมาก ผมรักน้องคนนี้มากเลย คนรักกันทำไมถึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน ผมควรทำยังไงดีครับ
ผมเลวมากไหมที่ไปรักแฟนคนอื่น