คือจะเล่าให้ฟังว่า ช่วงกีฬาสีโรงเรียนเราได้ชอบคนคนนึงซึ่งเป็นรุ่นพี่ ม.6 เค้าเป็นประธานสี ในวันนั้นเราได้ไปช่วยพี่เค้าทำสแตนเขียร์ แล้วพอดีพี่ประธานได้ขี่มอไซเข้ามาตรงที่ที่เรานั่ง จังหว่ะนั้นแหละที่เราได้ซบตาแค่2วิ55แต่ว่ายังไม่ได้ชอบตอนนั้นนะ พี่เค้าได้ถามว่าบ้านน้องอยู่ไหนกันหรอ เราได้ตอบไปว่าบ้านหนูอยู่ ... พี่เค้าก้ถามว่ากลับไง จะให้กลับพร้อมเพื่อนพี่เค้าเพราะทางมันอันตราย เราก้ตอบว่ากลับกับเพื่อน พี่เค้าก้ไม่ได้ถามต่อ แล้วพี่เค้าก็ไปเตะฟุตซอล แต่เราก็ยังไม่ได้ชอบพี่เค้าเลยนะแค่รู้สึกดีว่าทำไมพี่เค้าดูอบอุ่นถามไถลูกสีคนนึง ว่าง่ายคือเหมือนเป็นคนดี จบจากนนั้นเราก็กลับบ้านกับเพื่อนที่สนิท หลังจากนั้นเราก้เริ่มรู้สึกดีกับเค้า บางทีเราก้คิดว่าเค้ามองเรา (หลงตัวมากเลย)จนมาวันนึงที่เราได้ไปซ้อมหลีดแต่พี่เค้าก้น่าจะไม่รู้ว่าเราเป็นหลีด  เราได้ไปช่วยเพื่อนพี่เค้าทาสีสแตนเราได้เห็นพี่เค้า พี่เค้าดูผู้นำที่ดีในขนะที่เค้าต้องซ้อมเป่าเครื่องดนตรีในงานกีฬาสี และต้องมาดูแลสีอีก เราโครตเอ็นดูเลย เราเห็นพี่เค้าวิ่งไปวิ่งมากกับสองที่ หลังจากนนั้นไม่นานวันก่อนกีฬาสีหนึ่งวัน เราได้ไปช่วยพี่เค้าทาสี และเราต้องซ้อมหลีด และวันนั้นก้ได้นอนที่ รร ซึ่งมีพี่เค้าเป็นคนตีกลองให้ เราเริ่มรู้สึกมากกว่าเดิมคือรอยยิ้มจิงใจที่พี่เค้าตั้งใจทำให้กีฬาสีครั้งนี้ออกมาดูดีที่สุด ว่าง่ายๆคือเพื่อสี แต่คนคนนึงที่แอบบชอบอะเนอะ มันก้ยิ่งชอบ เราไม่รู้หลอกนะว่าเค้าจะรู้มั้ยเพราะว่าเราไม่ได้บอกใครเลย เรากลัวว่าเค้าจะมีคนคุยแล้วเรากลัวว่าเค้าจะไม่ชอบเรา เรากลัวทุกอย่างจนกระทั่งตอนนี้เราเลยคิดว่าเราจะไม่ชอบพี่เค้าแล้วแต่จะเปลี่ยนเป็นปลื้มรุ่นพี่ที่แสนดีหลังจากกีฬาสี เราก้แทบไม่เห็นเค้าเลย เพราะเค้ามีกิจกรรมที่ต้องไปนอก รร เยอะมาก เรารู้ว่าปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่จะได้เจอกันเราเลยสองจิตสองใจว่าเราจะบอกพี่เค้าถึงความรู้สึกดีๆนี้มั้ย ทุกคนที่อ่านบทความนี้ช่วยให้คำปรึกษาหน่อยนะคะ เพราะอย่างน้อยเราก้ได้เห็นความเห็นจากหลายๆด้าน ขอบคุณมากค่ะ