เราสงสัยมากๆค่ะ คือเราแอบชอบคนๆหนึ่งละคุยๆกันไม่เชิงคุยเพราะหนักขวาและถามอยู่ฝ่ายเดียว เขาเป็นคนที่นิ่งๆเพื่อนเขาบอกว่าเขาไม่เคยมีแฟนแล้ไม่เคยมีคนคุยและเขาดูเหมือนเป็นคนขี้อายคุยไม่เก่งด้วย เพื่อนร่วมห้องเขาบอกว่าคุยกับเขา2-3คำต่อปี555 ตอนเราทักไปหาเขาแรกๆก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาชอบช้ามากและถามคำตอบคำด้วย ดูไม่มีหวังมากๆแต่พอรู้ตัวอีกทีเขายังตอบเรามา45วันแล้ว เจอกันที่โรงเรียนเขาก็มองข้ามหัวเราบ้าง ทำเมินบ้าง แต่สังเกตุมาไม่รู้คิดไปเองรึป่าวเขาจะยิ้มกว้างมากๆเวลาเจอเราหรือรู้ว่าเราอยู่ที่นั่นแต่ไม่มองมาและที่สังเกตุหลายครั้งเขาทำเป็นมองไปรอบๆไม่รู้มองหาอะไรแต่สายตาเขาจะมองมาทางเราแล้วเขาก็จะทำเป็นมองไปรอบๆอีกบางครั้งก็ใช้หางตามองบ้าง มีครั้งหนึ่งเราถามเขาว่า คิดยังไงกับเรา เขาตอบ เพื่อน แบบมีแค่เราที่รู้เรื่องของเขาแต่เขาไม่รู้เกี่ยวกับเราเลย แถมก่อนหน้าแค่คนที่เดินสวนกันไปมาละเจอกันที่โรงอาหารบ่อยๆ เพื่อนเราบอกว่า มันไม่มีสถานะให้ตอบแล้วเขาเลยตอบ เพื่อน และ ช่วงตรุษจีนเราลองขออังเปาเขาเล่นๆไม่ไหวอะไรมาก เพราะในความคิดคือเขาน่าจะส่ง 👍🏻 มาหรือไม่ก็บอก ไม่มีตังค์ หรือไม่ก็ไม่อ่านไม่ตอบ แต่สิ่งที่เขาส่งมาทำเราตกใจมากๆเพราะด้วยบุคลิกนิ่งๆคุยไม่เก่ง ขี้อาย introvert และ โรคส่วนตัวสูงมากๆ ดูจากการที่เขานั่งในกลุ่มเพื่อนคุยกันสนุกๆเขาไม่ค่อยพูดแค่ยิ้มๆหัวเราะ แต่เขาตอบเราว่า มาเอา ซึ่งเราลองไปถามเพื่อนเขาคนอื่นๆก็ไม่มีใครเชื่อ เรายังไม่อยากเชื่อ5555 ประมาณแบบ เราพิมพ์ว่า ขออังเปาหน่อยค้าบ เขาตอบ มาเอา เรานี่ออกแชทละเข้าอ่านใหม่หลายรอบมาก และพอผ่านตรุษจีนมา เราเริ่มหมดหวังมาก เลยเลิกทักไป อยากขอบคุณเขานะที่ยังอยู่ตอบเรา 45 วัน ทั้งที่เป็นคำถามเดิมๆแบบ ทำอะไรอยู่ ถึงอาจตอบตามมารยาท แต่มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาชอบใส่เสื้อฮู้ดสีเขียวเราเลยถามว่าชอบสีเขียวหรอเขาตอบว่า ไม่ เราเลยถามชอบสีอะไร เขาตอบ สีฟ้า แต่ฮู้ดสีฟ้าเขาแทบไม่ใส่ เราเลยถามอีกว่า ชอบสีครีมมั้ย เพราะเขาเคยใส่ฮู้ดสีครีมแต่ช่วงนั้นไม่เห็นเขาใส่เลย เขาตอบว่า ไม่ เราเลยถามต่ออีกว่า แล้วซื้อเสื้อสีครีมทำไม เขาตอบ พี่สาวซื้อให้ เราเลยชมเขาไปว่า พี่สาวเขาเลือกเสื้อเข้ากับเขามากๆ ที่จริงเราเคยถามเขาว่า ไม่ใส่เสื้อสีครีมแล้วหรอ เพราะช่วงนั้นไม่เห็นเขาใส่ เขาก็ตอบว่า ยังใส่อยู่ เราก็ชมเขาว่า ตอนเขาใส่เสื้อสีครีมดูดีมากๆ ใช่ค่ะ เขาไม่อ่าน แต่เขาน่าจะเห็นแหละ อีกอย่างคือ มีครั้งหนึ่งเราเคยบ่นๆในตอรี่ว่า ไม่ชอบสีเขียวแต่รอบตัวมีแต่สีเขียว เขาก็ดูนะ ตอนนั้นวันอาทิตย์ ละพอไปโรงเรียนปกติเขาไม่เคยมาโรงเรียนเร็ว และเขาไม่เคยใส่เสื้อสีอื่นวันจันทร์ยกเว้นสีเขียว เพราะสังเกตุมา4เดือนตั้งแต่ชอบเขาแต่วันนั้นเขาใส่สีครีมมา ละมาโรงเรียนเร็วด้วย ละเขาก็ลงมาเล่นบาสซึ่งปกติเขาอยู่แต่ในห้องละปกติเขาใส่เสื้อไม่เกิน2-3วันก็ใส่ตัวอื่นแต่ว่า อาทิตย์นั้นเขาใส่สีครีมทั้งอาทิตย์ มันเลยทำเรามีหวังเล็กๆแต่การตอบของเขาในแชทก็ดูเหมือนเดิมถามคำตอบคำ หลังตรุษจีนมาเราก็ไม่ได้ทักเขาไปอีก รู้สึกเหนื่อยมากๆที่เหมือนพยามแต่ก็เหมือนเดิม ก็ยอมรับความจริงแหละ เป็นพิธีกรมา45วัน ไม่รู้เขาตอบตามมารยาทหรืออะไรแต่รู้สึกดีมากๆที่เขาอยู่ตอบเรามา45วันเพราะครั้งหนึ่งเราเคยให้เพื่อนทักเขาไปเล่นๆ เพื่อนคุยดีกับเขามากๆ แต่เราคุยกับเขาค่อนข้างปากหมาใส่เขานิดๆ แต่เขาก็ตอบแบบเดียวกับที่ตอบเรา ตอนนั้นเขาไปตีแบด ละเพื่อนเราถามเขาว่า ไปตีแบดมาเหนื่อยมั้ย เขาไม่ตอบเพื่อนเรา แบบจนถึงวันนี้ก็ยังไม่ตอบทั้งที่เพื่อนเราทักไปแค่วันเดียว แถมเพื่อนเขาเคยพูดว่าถ้ามีคนที่ชอบเขาทักเขามาเขาจะไม่ตอบ นั่นทำให้เราคิดทำไมเขาถึงยังอยู่ตอบเรามา45วัน แต่ก็นั่นแหละ ไม่มีใครอยากเป็นฝ่ายพยามตลอดหรอก หลังตรุษจีนอาทิตย์หนึ่งเราก็เลยหยุดทักไปแล้วก็อันเฟรนด์เขาแถมบล็อคด้วย เรารู้สึกสบายใจนะ แต่พอไปโรงเรียนเราเจอเขาก็พยามทำตัวปกติเหมือนเราไม่เคยทักเขาไปแต่เขาทำให้เราคิด เขาซื้อเสื้อใหม่สีดำละเราใส่เสื้อสีดำพอดีตอนน้น ปกติเราจะมองทางเขาตลอดแต่ครั้งนี้เราไม่มอง (ที่จริงก็แอบมองนั่นแหละ) ตอนนั้นเรายืนสั่งข้าวอยู่ละมองกระจกมันสะท้อนตรงที่เขานั่งเราเห็นเรามองมาทางเราอยู่เราก็มองเรื่อยๆ ละสายตาเขามองประมาณแบบ อยากให้เรามองไปทางเขาอันนี้ไม่รู้มโนไปเองรึป่าวเพราะสายตาเขาดูเป็นแบบนั้นเพราะเวลาเรามองเขาละอยากให้เขามองมาทางเราก็จะใช้สายตาอ้อนวอนแบบนั้น55555 แต่เรามองเห็นเขาผ่านกระจกไง ละเพื่อนเขาเคยบอกว่าถ้าเขาได้เสื้อมาใหม่เขาจะเห่อมากแบบใส่ทั้งอาทิตย์งี้ วันต่อมาเราเปลี่ยนไปใส่เสื้อสีครีมเขาก็ยังใส่เสื้อสีดำอยู่ เราก็ไม่ได้อะไร แต่วันต่อมาเขาใส่เสื้อสีครีมเราก็แบบ เอ้า เห่อเสื้อใหม่สองวันเองหรอ แต่ตอนนั้นเราใส่เสื้อสีขาวเพราะทำคอนเท้นเปลี่ยนสีเสื้อกันหนาวทุกวัน55555 วันสุดท้ายเขาใส่เสื้อสีเขียวเราก็แอบซึมนิดๆเพราะตอนเขาใส่เสื้อสีครีมละดูน่ารักมากๆ แต่ก่อนหน้านี้เราเคยพูดกับเพื่อนเรื่องคนที่เราเคยชอบตอนเด็กๆละเขาอยู่ใกล้ๆพอดี เห็นเขามองมาทางเราอยู่ละทำหน้าตึงๆทั้งที่ก่อนหน้านั้นยังยิ้มหวานๆอยู่แต่เราก็ไม่ได้อะไรเพราะจะคิดว่าเขาหึงก็ดูมโนมาก เขาไม่ได้ชอบเราแหละจะคิดแบบนั้นก็ดูยังไงๆละเขาใส่เสื้อสีเขียวมาเขาเมินเราไปเลยแบบปกติเขาจะมองมาทางเราแต่วันนั้นเขาไม่มองเราเลยซึมนิดแต่คิดไปคิดมาตัวเองเป็นคนถอยออกมาเองแต่ยังคิดเรื่องเขาไม่เลิก เราเป็นคนที่ขาดเรียนบ่อยมาก ขาดได้ขาด ได้โอกาสขาดคือขาด ขาดเหมือนเป็นลูกผอ. แถมรู้สึกว่าอยากให้ถึงวันเสาร์อาทิตย์เร็วๆแต่พอชอบเขาโรงเรียนบอกให้หยุดได้เราก็มา555 ตั้งแต่ชอบเขารู้ตัวอีกทีก็ไม่เคยขาดเรียนเลย แถมช่วงเสาร์อาทิตย์ก็มีความรู้สึกอยากให้ถึงวันจันทร์เร็วๆ พอเลิกเรียนก็มีความรู้สึกอยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆทั้งที่แต่ก่อนชอบใครไม่เคยเป็นแบบนี้ เราเคยเจอเขาตอนเรียน ป.4 ตอนนั้นเรียนพิเศษอังกฤษไม่ใช่ความทรงจำดีเท่าไหร่จำได้ว่า เพื่อนเขาชอบแกล้งเรามาก บลูลี่บ้าง ตอนนั้นเราจะร้องไห้แต่หันไปเห็นเขาตอนนั้นเขายิ้มหวานมาทางเรา ไม่รู้เขายิ้มเยาะเรารึป่าวแต่รอยยิ้มเขาหวานมากๆทำเราไม่ร้องเลย5555 พอมาตอนนี้มีกิจกรรมโรงเรียนเราไปเดินชนเขาละเขาหันมายิ้มให้รอยยิ้มเดียวกับตอนนั้นเลย คิดว่าในใจเขาคงด่าเราแหละที่ชน5555 แต่รอยยิ้มเขาเหมือนเดิมมากๆ เผลอๆหวานกว่าเดิมตอนนั้นก็ไม่ชอบขนาดนั้นแต่ชอบเพราะรอยยิ้มเขาหวานมาก ไม่รู้เขาจำได้มั้ยแต่ดูทรงน่าจะจำไม่ได้ แต่เขาเปลี่ยนไปอยู่นะ ตอนเด็กๆก็นิ่งๆแหละแต่พอโตมามาดขรึมมากๆ ใครจะรู้ว่าเด็กคนนั้นโตมากลายเป็นเธอ ละเราก็ชอบเขาไปทั้งใจ ถ้าเราเป็นผีเสื้อก็คงจะตกหลุกรักดอกไม้ดอกนี้ซ้ำๆ แต่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะเดินหน้าต่อหรือควรมูฟออนดี TT