ค่ะสวัสดีค่ะอย่างที่บอกตรงหัวข้อกระทู้ว่าเราอยากจะมาระบายความในใจมันอาจจะดูไร้สาระน้ำเน่าเเต่มันเป็นสิ่งที่เป็นปมเป็นบาดเเผลมาตลอด3เดือน
ว่าเราไม่อาจรักษาคนที่เรารักไว้ได้เราทำให้เค้าเดินจากไปมันก็นานมากเเล้วเเต่มันไม่ได้นานพอให้เราลืมเรื่องราวของเค้าเลยเรายังยืนอยู่ที่เดิมมาตลอดประโยคทิ้งท้ายที่เราบอกเค้าเราบอกว่าเรายังรักเค้าอยู่จนถึงตอนนี้มันก็ยังเป็นเเบบนั้นตลอดเราเคยบอกว่าเราจะอยู่ข้างๆเค้าเราจะไม่หายไปไหนคำพูดพวกนี้มันมันยังไม่เปลี่ยนไปไหนมันยังคงเป็นเเบบเดิมเค้าเป็นคนเเรกในหลายๆเรื่องเค้าทำให้เราเป็นคนที่ดีขึ้นเค้าทำให้เราเป็นคนใจเย็นมีเหตุผล เเละทำให้เราเรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง เเต่ช่วงเวลานั้นมันสั้นมากๆมันจบลงเร็วเหลือเกินมันเหมือนฝันเเต่ไม่รู้ทำไมฝันนั้นมันจบเร็วเเบบนี้ตั้งเเต่วันนั้นจนวันนี้เค้าทำให้เราไม่กล้าฟังเพลงรักอีกต่อไปเค้าทำให้เรารู้ว่าไม่มีไครมาเเทนที่เค้าได้ เราอยากให้เเกรู้ว่าเรารักเเกนะเราไม่เคยคิดที่จะเดินออกไปจากจุดนี้เลยนะเรายังอยู่ที่เดิมที่ที่เคยมีเราเเต่มันไม่มีเเกอีกต่อไปเเกเดินไปไกลมากไกลจนคนเเบบเราตามไม่ทันเเล้ว

เข้าใจเเล้วจริงๆว่ารักอย่างเดียวมันไม่พอ
ถ้าไม่เข้าใจกันความคิดสวนทางกันก็เดินด้วยกันไม่ได้ เหมือนคู่ของเราที่พักหลังๆมาเราไม่ค่อยเข้าใจกันมันเลยกลายเป็นว่าความสัมพันธ์ของเรามันต้องจบลง.