แฟนเก่าให้ผมเลิกกัญชาถาวร ส่วนผมขอแลกกับการที่แฟนเก่าแบ่งเวลาจากร้านเหล้ามาอยู่กับผมที่บ้านถึงจะเลิกกัญชาให้ได้
ตัวผม : ผมเป็นคนไม่ดื่ม ไม่สูบบุหรี่ แต่สูบกัญชาวันละ 2 หลุม ตื่นนอนกับก่อนนอนแค่นั้นเอง สูบตั้งแต่สมัยที่ผิดกฎหมาย สูบมาก่อนรู้จักแฟนเก่า, ไม่เปิดเผยว่าเป็นสายเขียวยกเว้นคนสนิทไม่กี่คนกับแฟนเก่าที่รู้, ไม่สูบให้ใครเห็น, สูบอยู่แค่บ้าน ผมเป็นคนอยู่ติดบ้าน ยิ่งร้านเหล้านี่ไม่ชอบเลย นอกจากจะไม่ดื่มแล้วยังไม่ชอบบรรยากาศร้านเหล้าเช่นกัน ตัวผมอยู่ไม่กี่สถานที่ ถ้าไม่ที่ทำงานก็ที่บ้านมีอยู่แค่นั้น
แฟนเก่า : เป็นคนชอบเที่ยวร้านเหล้ากับแก๊งเขานั่นแหละ 1 เดือนมีวันศุกร์กับเสาร์อยู่ 8 วัน พากันไปร้านเหล้าแล้ว 6 วัน ยิ่งเดือนไหนมีวันหยุดยาว 3-4 วันก็จะไหลอีกหลายวัน ผมโคตรไม่ชอบคนเมาเพราะดื่มเลย ไม่ใช่แค่กับแฟน แม้แต่กับเพื่อนก็ไม่ชอบ พูดอะไรก็ไม่รู้เรื่อง เรื้อนไปหมด หลายคนว่าอย่าถือคนบ้าอย่าซาคนเมา แต่ผมนี่เดือดมากนะถ้าเมาแล้วเรื้อนจนทำให้ผมเดือดร้อนทั้ง ๆ ที่ผมไม่คิดดื่มแต่กับต้องมาเจอผลกระทบจากคนดื่ม แต่ผมไม่ได้ขอให้แฟนเลิกดื่มเลย แค่แบ่งเวลาที่ไปร้านเหล้าจาก 6 วัน/เดือน มาให้กับผมที่รออยู่บ้านจะได้มั้ย ทำอะไรโง่ ๆ ง่าย ๆ อยู่บ้านด้วยกันผมว่าโคตรมีความสุขเลย และผมยังให้แก๊งแฟนมาดื่มที่บ้านได้ด้วยนะผมไม่ว่า ไม่ชอบร้านเหล้าตรงที่แต่ละโต๊ะมานัวกัน+แต่ละคนในร้านก็เมาทั้งนั้น ผมก็เป็นห่วง แต่จะให้ไปเฝ้าก็ไม่ไหวเพราะผมบอกแล้วไม่ชอบร้านเหล้า ได้แค่รออยู่บ้านจนกลับ นาน ๆ เข้าผมไม่รอนอนก่อนเลย ผมว่าถึงผมจะสูบกัญชาแต่ผมก็มีสติครบนะรู้ตัวว่ากำลังทำ คิดอะไร พูดอะไรกับใคร มันก็เหมือนคนปกติแหละแค่ได้จินตนาการ+อารมณ์สุนทรีย์มาด้วย ผมจะขาดสติแค่ตอนนอนหลับเท่านั้น ใครคุยกับผมตอนลืมตาพูดรู้เรื่องปกติแหละครับ แต่คนดื่มจนเมานี่อย่างเดือดเลยผมพูดจริงจังด้วยแต่กลับตอบแบบคนเมา ไปกันไม่ได้ก็จบที่เลิกกัน
ใครเรียกร้องมากเกินไปเหรอครับ?
ระหว่างผมกับแฟนเก่าใครเรียกร้องมากกว่ากันครับ?
ตัวผม : ผมเป็นคนไม่ดื่ม ไม่สูบบุหรี่ แต่สูบกัญชาวันละ 2 หลุม ตื่นนอนกับก่อนนอนแค่นั้นเอง สูบตั้งแต่สมัยที่ผิดกฎหมาย สูบมาก่อนรู้จักแฟนเก่า, ไม่เปิดเผยว่าเป็นสายเขียวยกเว้นคนสนิทไม่กี่คนกับแฟนเก่าที่รู้, ไม่สูบให้ใครเห็น, สูบอยู่แค่บ้าน ผมเป็นคนอยู่ติดบ้าน ยิ่งร้านเหล้านี่ไม่ชอบเลย นอกจากจะไม่ดื่มแล้วยังไม่ชอบบรรยากาศร้านเหล้าเช่นกัน ตัวผมอยู่ไม่กี่สถานที่ ถ้าไม่ที่ทำงานก็ที่บ้านมีอยู่แค่นั้น
แฟนเก่า : เป็นคนชอบเที่ยวร้านเหล้ากับแก๊งเขานั่นแหละ 1 เดือนมีวันศุกร์กับเสาร์อยู่ 8 วัน พากันไปร้านเหล้าแล้ว 6 วัน ยิ่งเดือนไหนมีวันหยุดยาว 3-4 วันก็จะไหลอีกหลายวัน ผมโคตรไม่ชอบคนเมาเพราะดื่มเลย ไม่ใช่แค่กับแฟน แม้แต่กับเพื่อนก็ไม่ชอบ พูดอะไรก็ไม่รู้เรื่อง เรื้อนไปหมด หลายคนว่าอย่าถือคนบ้าอย่าซาคนเมา แต่ผมนี่เดือดมากนะถ้าเมาแล้วเรื้อนจนทำให้ผมเดือดร้อนทั้ง ๆ ที่ผมไม่คิดดื่มแต่กับต้องมาเจอผลกระทบจากคนดื่ม แต่ผมไม่ได้ขอให้แฟนเลิกดื่มเลย แค่แบ่งเวลาที่ไปร้านเหล้าจาก 6 วัน/เดือน มาให้กับผมที่รออยู่บ้านจะได้มั้ย ทำอะไรโง่ ๆ ง่าย ๆ อยู่บ้านด้วยกันผมว่าโคตรมีความสุขเลย และผมยังให้แก๊งแฟนมาดื่มที่บ้านได้ด้วยนะผมไม่ว่า ไม่ชอบร้านเหล้าตรงที่แต่ละโต๊ะมานัวกัน+แต่ละคนในร้านก็เมาทั้งนั้น ผมก็เป็นห่วง แต่จะให้ไปเฝ้าก็ไม่ไหวเพราะผมบอกแล้วไม่ชอบร้านเหล้า ได้แค่รออยู่บ้านจนกลับ นาน ๆ เข้าผมไม่รอนอนก่อนเลย ผมว่าถึงผมจะสูบกัญชาแต่ผมก็มีสติครบนะรู้ตัวว่ากำลังทำ คิดอะไร พูดอะไรกับใคร มันก็เหมือนคนปกติแหละแค่ได้จินตนาการ+อารมณ์สุนทรีย์มาด้วย ผมจะขาดสติแค่ตอนนอนหลับเท่านั้น ใครคุยกับผมตอนลืมตาพูดรู้เรื่องปกติแหละครับ แต่คนดื่มจนเมานี่อย่างเดือดเลยผมพูดจริงจังด้วยแต่กลับตอบแบบคนเมา ไปกันไม่ได้ก็จบที่เลิกกัน
ใครเรียกร้องมากเกินไปเหรอครับ?