นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะคะ
เกริ่นก่อนนะคะว่าเราอายุ21และออกจากการศึกษามาจะร่วม2ปีแล้วค่ะ ด้วยเหตุผลที่ตอนนั้นเป็นช่วงโควิดระบาดใหม่ๆและแถววิทยาลัยเราอยู่ตั้งคลอง14 ไม่ค่อยมีแหล่งทำงานพาร์ทไทม์อีกอย่างเราไม่มีรถมอไซค์ ส่สนใหญ่อาศัยนั่งไปกับเพื่อน จนเราจบปี1และระหว่างนั้นแม่ก็ไม่สบายโควิดระบาดหนักขจนเขาไม่มีลูกค้าเรียกไม่มีรายได้ เราเลยตัดสินใจออกเรียนเพื่อนจะหางานทำช่วยแม่ไปก่อนแล้วค่อยหาช่องทางเรียนต่อเองอีกทีในตอนที่พร้อม แม้แม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ออกได้
เราเลยตั้งใจหางานทำไปเรื่อยๆพยายามตั้งตัว(ขอเสริมระหว่างนั้นแฟนของเราก็เข้ามาอาศัยกับเราด้วย ต่างคนต่างช่วยกันทำงานทั้งคู่) ค่าใช้จ่ายในบ้านเรากับแฟนก็ช่วยกันจ่ายแบบหาร3 เรา แฟน แม่ อย่างน้อยจะได้เฉลี่ยให้ไม่หนักใครเกินไป แต่ก็เปลี่ยนที่ทำงานไปเรื่อยๆจนปัจจุบันเราได้ทำงานในห้างฐาน15k ส่วนแฟนขยับขึ้นมา10k พยุงกันมาเรื่อยๆและคิดว่าตรงนี้คืองานที่เราทั้งคู่จะอยู่ได้นานและตั้งเป้าไว้ในเรื่องต่างๆทั้งการเก็บเงิน,ซื้อของเข้าบ้าน,ค่าใช้จ่ายต่างๆ แต่ตลอดมาแม่ก็จะมาขอยืม เราไม่ติดอะไรมากที่เขาจะมายืมเพราะแต่ก่อนที่เราจะได้งานเป็นหลักแหล่งเราก็เคยขอเงินเขาเอามากิน แต่ส่วนมากเราขอแค่100-300บาทเอามากินข้าวระหว่างได้ที่ทำงานใหม่ ซึ่งบอกตลอดก่อนยืมว่า "ไม่มีไม่เป็นไรนะคะ" เพราะเราเองก็เกรงใจเขา ไม่อยากขอเยอะเพราะเงินไม่ได้หาง่ายๆ แต่ช่วง2-3เดือนที่ผ่านมานี้เขาก็มาขอยืมเราแต่มันไม่ใช่แค่2-3ร้อย เขาขอเราหลัก1,000-2,000 บาทก่อนหน้านี้ก็1,800 เอาไปเป็นค่าเดือนทางไปทำบุญซึ่งเราเห็นว่ามันเปลืองเกินตัว ทำไมต้องทำขนาดนั้นทั้งที่ตัวเองไม่มีเงินแล้วมายืมอย่างนั้นหรอ? ประเด็นอีกอย่างคือเรากับแฟนเอาเงินมารวมกันค่ะ ถ้าแยกเงินกันใช้แฟนเี่จะหมดก่อนเพราะได้แค่10k กับการเดินทางไปที่ทำงานไกลมากแถวนั้นค่าอาหารแพงเพราะร้านอาหารน้อยส่วนใหญ้เป็นปั๊มเลยต้องสั่งผ่านไลน์แมน ส่วนเรายังดีที่มีห้องอาหารพนักงานราคาเลยถูกกว่า เราก็เลยเอาเงินรวมกันดีกว่าแล้วแบ่งเก็บเป็นก้อนๆ และนั่นหมายความว่าเงินที่แม่จะยืมคือเงินของเราและแฟนไม่ใช่แค่เราคนเดียว ค่าเดินทางค่าอาหารต่อวันที่คำนวณไว้จบทันทีที่แม่ขอยืม เดือนนี้เขามาขอยืมเงินตั้งแต่ตอนเงินยังไม่ออกเลย(เหมือนรู้ว่าจะสิ้นเดือนแล้วขอได้) เขามาขอ2,000. เราตกใจแล้วยอกไปว่ายังไม่มี เขาก็บอกว่าทำไม เราก็แบบก็มันยังไม่มีจะให้ยังไง อีกอย่างเงิน2,000นั้นเขาขอเอาไปจ่ายค่าของซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาซื้อของอะไรมาทำไมยอดมันแพงจัง ขนาดเรายังไม่กล้าซื้อของเกิน1,000เลยด้วยซ้ำ และเดือนนี้เป็นเดือนที่เรากับแฟนตั้งเป้าจะเก็บเงินจริงจังเพื่อเอาไว้ฉุกเฉิน เราเลยปฏิเสธแม่ไปถึงเขาจะบอกว่าเดี๋ยวได้งานแล้วจะเอามาคืนให้ ซึ่งเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เพราะเดือนที่แล้วยืมเราไป1,800. กว่าจะทยอยคืนเราก็สิ้นเดือนแล้วแต่เขายืมไปตั้งแต่กลางเดือนเลยนะ
(เสริมคือ2-3เดือนมานี้เราทั้งคู่ต้องเบิกเงินมาใช้กินช่วงสิ้นเดือนคนละ1,000 ทำให้ไม่ได้เงินเดือนเต็ม)
แผนเราจะพังแน่ๆถ้าให้เขายืม เราอดทนทำงานมาตลอดทั้งเดือนเพื่อให้ได้เงินมาใช้กิน ซื้อความสุขแถมเดือนที่ผ่านมาเรากับแฟนเงินหมดก่อนสิ้นเดือนและทำได้แค่อดข้าวแล้วมากินข้าวบ้านเพราะเราทั้งคู่ไม่อยากขอเงินแม่ มันทรมานมากแถมมันไม่ใช่แค่เดือนเดียวที่เราอดขเาวแบบนี้ แน่นอนว่าแม่ไม่เคยรู้เลยว่าอดทนมากแค่ไหน พอเราบอกไม่ให้เขาก็มาประชดเราตอนเช้าว่าพึ่งใครก็ไม่ได้ จบให้ทุกอย่าง ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน (บอกตรงๆว่าแม่เราเป็นคนToxicและอีโก้สูง มากนะ มันมีช่วงที่ดีแต่ช่วงที่เป็นแบบนี้มันมากกว่า) แล้วเรากับแฟนก็ออกไปทำงาน ตกเย็นมาเราเข้าบ้านมาก็ทำตัวให้ปกติแต่เขาก็ไม่ได้พูดตอบอะไรและเร่าก็เดินไปห้องครัวจะไปทิ้งขยะจนไปเหยียบเศษแก้วที่แตกบนพื้นและเราเจ็บมาก เรารู้เลยว่าแม่โมโหแล้วทำลายข้าวของและไม่เก็บเพื่อให้เรามาเก็บแทน ดีที่เราไม่ได้เหยียบเศษใหญ่แต่ยังไงมันก็ทำให้เราเจ็บทั้งกายและใจ เราร้องดังมากแต่แม่ก็ไม่มีแม้แต่จะถามทำให้เราดข้าใจไปเลยว่าเขาต้องการทำแบบนี้กับเรามีแค่แฟนเท่านั้นที่อยู่ในห้องน้ำพอได้ยินเสียงเราร้องก็ออกมาดูทันที และแม่ก็มาหนีนอนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เราโคตรเจ็บใจที่เขาทำแบบนี้แล้วถ้าตอนนั้นเราโดนอันใหญ่จนไปทำงานไม่ได้เขาจะมารับผิดชอบมั้ย แฟนเราเกลียดแม่เรามากเพราะมีหลายครั้งที่เอาเราทั้งคู่ไปนินทากับคนอื่นว่าแฟนเราไม่ดีไม่ช่วยอะไรเลย(ทั้งที่ตอนที่ลำบากมากๆค่าน้ำไฟ เน็ตค้างจนโดนตามเขายอมเอาแฟวนทองไปจำนำเอาเงินมาจ่ายให้ ทั้งที่นั่นเป็นของที่แม่เขาซื้อให้แท้ๆ) เขาเสียค่าใช้จ่ายที่บ้านเรามากกว่าบ้านเขาเสียอีก เขาบอกตลอดว่าเกลียดแม่เธอ แต่ที่ยังอยู่ทุกวันนี้เพราะมีเราอยู่เท่านั้น ตอนนี้เราทั้งคู่กำลังจะเก็บเงินย้ายออกไปอยู่อพาท์เมนท์เพราะตอนนี้สุขภาพจิตเราย่ำแย่มาก ทุกครั้งที่รู้ว่าแม่โกรธและโมโหเราจะกลัวและระแวงเสียงไปหมดเลย กลายเป็นเรื่องฝังใจตอนเด็กกลับมาทุกครั้ง แม่ไม่ใช่คนไม่ดีขนาดนั้นด้านดีมันก็มีแต่ด้านเสียของเขาทำให้เราสุขภาพจิตเสียเกินไป เราสงสารแม่นะเพราะตอนนี้เขาเป็นต้อลมกลัวจะตาบอดแบะต้องหาเงินหาเวลาพาไปโรงพยาบาล ซึ่งเราได้หยุดแค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้น บางครั้งแม่ก็อ้างไม่ไปหรือไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานอีก เรารักเขาแต่มันไม่เท่าแต่ก่อนแล้ว
ตอนนี้อยากสร้างตัวตั้งฐานให้มั่นแต่ก็อยากให้เงินเขาบ้าง แต่ ณ ตอนนี้ประคองเงินกินให้ถึงเดือนกับสภาพเศรษฐกิจตอนนี้ก็ลำบากมากแล้วจะเอาเงินไปให้แล้วเราไม่พอจะทำยังไง เพราะเราได้เงินเป็นก้อน
ตอนนี้ทำงานอยู่ก็หยุดคิดไม่ได้ต้องทำงานไปร้องไห้ไป กินข้าวก็ยังต้องกินทั้วน้ำตามันเหนื่อยมันล้ามันเจ็บปวดและจุกเต็มอกไปหมดจนเราไม่อยากทำอะไรเลย
ชีวิตก็อยากสร้างเงินก็อยากให้ แต่แม่ไม่เข้าใจ
เกริ่นก่อนนะคะว่าเราอายุ21และออกจากการศึกษามาจะร่วม2ปีแล้วค่ะ ด้วยเหตุผลที่ตอนนั้นเป็นช่วงโควิดระบาดใหม่ๆและแถววิทยาลัยเราอยู่ตั้งคลอง14 ไม่ค่อยมีแหล่งทำงานพาร์ทไทม์อีกอย่างเราไม่มีรถมอไซค์ ส่สนใหญ่อาศัยนั่งไปกับเพื่อน จนเราจบปี1และระหว่างนั้นแม่ก็ไม่สบายโควิดระบาดหนักขจนเขาไม่มีลูกค้าเรียกไม่มีรายได้ เราเลยตัดสินใจออกเรียนเพื่อนจะหางานทำช่วยแม่ไปก่อนแล้วค่อยหาช่องทางเรียนต่อเองอีกทีในตอนที่พร้อม แม้แม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ออกได้
เราเลยตั้งใจหางานทำไปเรื่อยๆพยายามตั้งตัว(ขอเสริมระหว่างนั้นแฟนของเราก็เข้ามาอาศัยกับเราด้วย ต่างคนต่างช่วยกันทำงานทั้งคู่) ค่าใช้จ่ายในบ้านเรากับแฟนก็ช่วยกันจ่ายแบบหาร3 เรา แฟน แม่ อย่างน้อยจะได้เฉลี่ยให้ไม่หนักใครเกินไป แต่ก็เปลี่ยนที่ทำงานไปเรื่อยๆจนปัจจุบันเราได้ทำงานในห้างฐาน15k ส่วนแฟนขยับขึ้นมา10k พยุงกันมาเรื่อยๆและคิดว่าตรงนี้คืองานที่เราทั้งคู่จะอยู่ได้นานและตั้งเป้าไว้ในเรื่องต่างๆทั้งการเก็บเงิน,ซื้อของเข้าบ้าน,ค่าใช้จ่ายต่างๆ แต่ตลอดมาแม่ก็จะมาขอยืม เราไม่ติดอะไรมากที่เขาจะมายืมเพราะแต่ก่อนที่เราจะได้งานเป็นหลักแหล่งเราก็เคยขอเงินเขาเอามากิน แต่ส่วนมากเราขอแค่100-300บาทเอามากินข้าวระหว่างได้ที่ทำงานใหม่ ซึ่งบอกตลอดก่อนยืมว่า "ไม่มีไม่เป็นไรนะคะ" เพราะเราเองก็เกรงใจเขา ไม่อยากขอเยอะเพราะเงินไม่ได้หาง่ายๆ แต่ช่วง2-3เดือนที่ผ่านมานี้เขาก็มาขอยืมเราแต่มันไม่ใช่แค่2-3ร้อย เขาขอเราหลัก1,000-2,000 บาทก่อนหน้านี้ก็1,800 เอาไปเป็นค่าเดือนทางไปทำบุญซึ่งเราเห็นว่ามันเปลืองเกินตัว ทำไมต้องทำขนาดนั้นทั้งที่ตัวเองไม่มีเงินแล้วมายืมอย่างนั้นหรอ? ประเด็นอีกอย่างคือเรากับแฟนเอาเงินมารวมกันค่ะ ถ้าแยกเงินกันใช้แฟนเี่จะหมดก่อนเพราะได้แค่10k กับการเดินทางไปที่ทำงานไกลมากแถวนั้นค่าอาหารแพงเพราะร้านอาหารน้อยส่วนใหญ้เป็นปั๊มเลยต้องสั่งผ่านไลน์แมน ส่วนเรายังดีที่มีห้องอาหารพนักงานราคาเลยถูกกว่า เราก็เลยเอาเงินรวมกันดีกว่าแล้วแบ่งเก็บเป็นก้อนๆ และนั่นหมายความว่าเงินที่แม่จะยืมคือเงินของเราและแฟนไม่ใช่แค่เราคนเดียว ค่าเดินทางค่าอาหารต่อวันที่คำนวณไว้จบทันทีที่แม่ขอยืม เดือนนี้เขามาขอยืมเงินตั้งแต่ตอนเงินยังไม่ออกเลย(เหมือนรู้ว่าจะสิ้นเดือนแล้วขอได้) เขามาขอ2,000. เราตกใจแล้วยอกไปว่ายังไม่มี เขาก็บอกว่าทำไม เราก็แบบก็มันยังไม่มีจะให้ยังไง อีกอย่างเงิน2,000นั้นเขาขอเอาไปจ่ายค่าของซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาซื้อของอะไรมาทำไมยอดมันแพงจัง ขนาดเรายังไม่กล้าซื้อของเกิน1,000เลยด้วยซ้ำ และเดือนนี้เป็นเดือนที่เรากับแฟนตั้งเป้าจะเก็บเงินจริงจังเพื่อเอาไว้ฉุกเฉิน เราเลยปฏิเสธแม่ไปถึงเขาจะบอกว่าเดี๋ยวได้งานแล้วจะเอามาคืนให้ ซึ่งเราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เพราะเดือนที่แล้วยืมเราไป1,800. กว่าจะทยอยคืนเราก็สิ้นเดือนแล้วแต่เขายืมไปตั้งแต่กลางเดือนเลยนะ
(เสริมคือ2-3เดือนมานี้เราทั้งคู่ต้องเบิกเงินมาใช้กินช่วงสิ้นเดือนคนละ1,000 ทำให้ไม่ได้เงินเดือนเต็ม)
แผนเราจะพังแน่ๆถ้าให้เขายืม เราอดทนทำงานมาตลอดทั้งเดือนเพื่อให้ได้เงินมาใช้กิน ซื้อความสุขแถมเดือนที่ผ่านมาเรากับแฟนเงินหมดก่อนสิ้นเดือนและทำได้แค่อดข้าวแล้วมากินข้าวบ้านเพราะเราทั้งคู่ไม่อยากขอเงินแม่ มันทรมานมากแถมมันไม่ใช่แค่เดือนเดียวที่เราอดขเาวแบบนี้ แน่นอนว่าแม่ไม่เคยรู้เลยว่าอดทนมากแค่ไหน พอเราบอกไม่ให้เขาก็มาประชดเราตอนเช้าว่าพึ่งใครก็ไม่ได้ จบให้ทุกอย่าง ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน (บอกตรงๆว่าแม่เราเป็นคนToxicและอีโก้สูง มากนะ มันมีช่วงที่ดีแต่ช่วงที่เป็นแบบนี้มันมากกว่า) แล้วเรากับแฟนก็ออกไปทำงาน ตกเย็นมาเราเข้าบ้านมาก็ทำตัวให้ปกติแต่เขาก็ไม่ได้พูดตอบอะไรและเร่าก็เดินไปห้องครัวจะไปทิ้งขยะจนไปเหยียบเศษแก้วที่แตกบนพื้นและเราเจ็บมาก เรารู้เลยว่าแม่โมโหแล้วทำลายข้าวของและไม่เก็บเพื่อให้เรามาเก็บแทน ดีที่เราไม่ได้เหยียบเศษใหญ่แต่ยังไงมันก็ทำให้เราเจ็บทั้งกายและใจ เราร้องดังมากแต่แม่ก็ไม่มีแม้แต่จะถามทำให้เราดข้าใจไปเลยว่าเขาต้องการทำแบบนี้กับเรามีแค่แฟนเท่านั้นที่อยู่ในห้องน้ำพอได้ยินเสียงเราร้องก็ออกมาดูทันที และแม่ก็มาหนีนอนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น เราโคตรเจ็บใจที่เขาทำแบบนี้แล้วถ้าตอนนั้นเราโดนอันใหญ่จนไปทำงานไม่ได้เขาจะมารับผิดชอบมั้ย แฟนเราเกลียดแม่เรามากเพราะมีหลายครั้งที่เอาเราทั้งคู่ไปนินทากับคนอื่นว่าแฟนเราไม่ดีไม่ช่วยอะไรเลย(ทั้งที่ตอนที่ลำบากมากๆค่าน้ำไฟ เน็ตค้างจนโดนตามเขายอมเอาแฟวนทองไปจำนำเอาเงินมาจ่ายให้ ทั้งที่นั่นเป็นของที่แม่เขาซื้อให้แท้ๆ) เขาเสียค่าใช้จ่ายที่บ้านเรามากกว่าบ้านเขาเสียอีก เขาบอกตลอดว่าเกลียดแม่เธอ แต่ที่ยังอยู่ทุกวันนี้เพราะมีเราอยู่เท่านั้น ตอนนี้เราทั้งคู่กำลังจะเก็บเงินย้ายออกไปอยู่อพาท์เมนท์เพราะตอนนี้สุขภาพจิตเราย่ำแย่มาก ทุกครั้งที่รู้ว่าแม่โกรธและโมโหเราจะกลัวและระแวงเสียงไปหมดเลย กลายเป็นเรื่องฝังใจตอนเด็กกลับมาทุกครั้ง แม่ไม่ใช่คนไม่ดีขนาดนั้นด้านดีมันก็มีแต่ด้านเสียของเขาทำให้เราสุขภาพจิตเสียเกินไป เราสงสารแม่นะเพราะตอนนี้เขาเป็นต้อลมกลัวจะตาบอดแบะต้องหาเงินหาเวลาพาไปโรงพยาบาล ซึ่งเราได้หยุดแค่อาทิตย์ละครั้งเท่านั้น บางครั้งแม่ก็อ้างไม่ไปหรือไม่อยู่บ้านเพราะไปทำงานอีก เรารักเขาแต่มันไม่เท่าแต่ก่อนแล้ว
ตอนนี้อยากสร้างตัวตั้งฐานให้มั่นแต่ก็อยากให้เงินเขาบ้าง แต่ ณ ตอนนี้ประคองเงินกินให้ถึงเดือนกับสภาพเศรษฐกิจตอนนี้ก็ลำบากมากแล้วจะเอาเงินไปให้แล้วเราไม่พอจะทำยังไง เพราะเราได้เงินเป็นก้อน
ตอนนี้ทำงานอยู่ก็หยุดคิดไม่ได้ต้องทำงานไปร้องไห้ไป กินข้าวก็ยังต้องกินทั้วน้ำตามันเหนื่อยมันล้ามันเจ็บปวดและจุกเต็มอกไปหมดจนเราไม่อยากทำอะไรเลย