ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้จะเก็บทุกๆอย่างมาคิดแล้วก็เครียดอยู่คนเดียว จนบางครั้งก็อดสงสารคนรอบตัวไม่ได้ที่ต้องมาทนกับสภาวะของตัวเราเองแบบนี้ เบื่อจนท้อ ตั้งแต่ยุคโควิด 2019 ที่ทำเอาตัวเองล้มจนไม่เป็นท่า ธุรกิจที่ทำกันเองในครอบครัว ก็ไปต่อไม่ได้ แฟนก็ต้องหาเงินเลี้ยงลูกและเราอยู่คนเดียว ตัวเราเองก็เริ่มแก่ตัวหางานทำก็ยาก รายรับไม่สมดุลกับรายจ่าย ชักหน้าไม่ถึงหลัง ไหนจะค่ากินค่าใช้จ่ายในบ้านรวมไปถึงค่าเทอมของลูกที่กำลังเรียน ต้องกินต้องใช้ทั้งนั้น ช่วงก่อนที่โควิดจะระบาด จนเศรษฐกิจล้มกันทั้งประเทศ ถือได้ว่าช่วงก่อนนั้น ธุรกิจส่วนตัวที่ทำอยู่บูมมากๆ เราทำเอง จ่ายตลาดเอง เลือกวัตถุดิบอย่างดีเองทั้งหมด เอาใจใส่ทุกรายละเอียด และทางชุมชนบ้านเราก็มีการเปิดสวนชมดอกให้นทท.เข้ามาเที่ยวชมกันอย่างล้นหลาม(ณ ชุมชนแห่งหนึ่งในอ.แม่ริม) เราก็เห็นว่านทท.เยอะมากกกกกกก จนอดที่จะไปเอาดีทางสวนดอกไม่ได้ จากที่ทำร้านเหล้าเล็กๆในหมู่บ้าน ก็หันไปคว้าเป็นวินมอไซค์พ่วงข้าง(ซาเล้ง)วิ่งรับส่งนทท.รายได้ต่อวันประมาณ วันละ2พันถือว่าดีกว่าตอนที่เราทำร้านเหล้ามาก ไม่มีต้นทุนอะไรมาก แค่ต้องเอาใจใส่ดูแลพ่วงข้างให้วิ่งได้ดีอยู่เสมอ ปีแรกผ่านไปได้ดี พอหมดช่วงhighseason ้เราก็กลับมาเปิดร้านเหมือนเดิม พอจนปีที่2ที่เราเอาดีด้านเป็นวินมอไซค์ รายได้ก็ดีเหมือนเดิมแต่ยังไม่ทันสิ้นปี โควิดก็ระบาดไปทั่ว จน นทท.ก็เริ่มกลัว เพราะส่วนใหญ่จะมีแต่ คนต่างจังหวัดมาเที่ยวชม เพราะกลับจากเที่ยวสถานที่ ที่เสี่ยงต่อการรับเชื้อ ก็ต้องถูกกักตัว ทางสวนก็ต้องเริ่ม ปิดสวน เพราะมาตรการของจังหวัด หลังจากนั้นมา รถก็ไม่ได้ขับ ร้านก็ไม่สามารถเปิดได้ ทุกอย่างที่ทำมาดีตั้งแต่ต้น เริ่มพังลงไปทีละนิด จนสุดท้ายเงินเก็บที่มี ทองที่ซื้อไว้ ของสะสมก็ต้องเริ่มทะยอยขายเพื่อนำเงินมาใช้จุนเจือค่าใช้จ่ายรายเดือนที่ต้องจ่าย เครียดจนหันหน้าไปพึ่งหารายได้จากออนไลน์ เริ่มแรกก็หาจากด้านที่ถนัดก่อน (เก็งตัวเลข)เล่นหุ้นตปท.ในเวป ก็ถือว่าได้เงินเยอะมากอยู่ช่วงนึง แล้วมีเพื่อนชวนไปลองเล่นสล้อต ก็ลองเล่น สนุกดี ได้มั้งเสียมั้งได้จากหวยไปลงสล้อต แทนที่จะเหลือเงินตั้งเยอะ รายได้ที่ได้จากหวยมา เป็นเพราะผีพนันมันเริ่มสิง บางวันเสียเยอะก็ยิ่งอยากจะได้เงินคืน ใครไม่เคยโดน จะไม่รู้เลย ว่าการจะห้ามตัวเองไม่ให้ทำแบบนี้ มันยากมากแค่ไหน เงินไม่หมดก็ไม่หยุด จนต้องมานั่งกุมขมับ และก็เริ่มรับรู้ได้ว่าคนรอบข้าง ไม่ค่อยจะมีใครอยากจะสนทนาด้วย เมื่อการเงินของเราเริ่มดิ่งลง แต่ว่าก็ไม่โทษใคร มันเป็นเพราะตัวเราทำตัวเองทั้งนั้น แต่ก็มีกัลยาณมิตรที่ดี ที่ยังให้ความช่วยเหลือเรา คนที่ช่วยเรา เราไม่เคยลืมวันหน้าเมื่อมีโอกาสเราจะคืนให้ทุกคนที่ช่วยตอนที่เราล้ม เพื่อน ที่ดีก็มีมาก แต่สำหรับบางคน ไม่เคยช่วยแต่พอเราล้มกลับซ้ำเติม ไล่ป่าวประกาศว่าเราอย่างนั้นอย่างนี้ จนเพื่อนค่อยๆหาย เราบอกได้เลย เวลาที่เรามีกินมีใช้ มีแต่คนอยากรู้จัก ก็สมกับสุภาษิตที่ว่า เพื่อนกินหาง่าย ... จนตอนนี้เรารู้ซึ้งดีแก่ใจแล้วว่า ครอบครัวจะอยู่กับเราไปตลอดเวลาแม้เราจะมั่งมีหรือล้มจนไม่เป็นท่าให้รักษาคำว่าครอบครัวเอาไว้ให้ดี