เราคุยกับคนคนนึงอยู่ ได้สักประมาณ3เดือนกว่าๆ ช่วงเเรกเราคลั่งรักมาก เเต่เค้าดูเฉยๆกับเราเเละติดเพื่อนมาก บางทีก็ทำงานบ้าง เราเต็มที่กับเค้ามาก ตั้งใจว่าจะจริงจังทั้งที่พึ่งคุยกันได้เเปปๆ พอคุยกันมาเรื่อยๆเราเป็นคนที่คุยกับใครแล้วจะติดมากๆ ไม่อยากให้หายไปไหน ไปไหนไม่ว่างก็อยากให้บอก งี่เง่าบ่อยเวลาเขาอยู่กับเพื่อนหรือไม่มีเวลาให้เรา ทุกครั้งที่ทะเลาะกันก็กลัวว่าเค้าจะเบื่อเรา เราชอบโทษตัวเองหรือน้อยใจตัวเองว่าตัวเองไม่ดีที่นิสัยเเบบนี้ เค้าก็พยายามคุยกับเราให้เราสบายใจไม่ให้คิดมาก เเต่ก็ชอบมาทะเลาะเรื่องซ้ำๆเดิมๆจนเหมือรเค้าไม่อยากมาทะเลาะเรื่องนี้หรือต้องมาให้เราคิดมากกับเรื่องเดิมๆเพราะพึ่งพูดไป เเต่เราเเคร์เค้ามากจนบางทีเวลาทำอะไรชอบคิดว่าเค้าจะโอเคมั้ย จะล้ำเส้นไปมั้ย ทำเเบบนี้เค้าจะอึดอัดมั้ย จนเราคิดมากกะเรื่องเค้ามากๆที่ไม่มีเวลาให้เราเลยเริ่มนิ่งๆไป เริ่มปล่อยวาง ไม่ตามเหมือนเมื่อก่อน บางทีน้อยใจก็พยายามไม่พูด จัดการกับอารมณ์ตัวเอง เริ่มถอดใจนิดนึงว่าถ้าบองอีกครั้งแล้วไม่ดีก็คงพอละ เเต่เค้าก่กลับมาสนใจ ใส่ใจทุกๆอย่างของเรา จากทุกครั้งไม่ค่อยถามเรื่องของเราก็ถาม เป็นห่วงทุกเรื่อง ไปไหนมาไหนบอกตลอด หรือเวลาอยู่กับเพื่อนไม่อยากให้เรารอนานกลัวไม่ได้คุยแล้วจะน้อยใจก็รีบกลับมามาคุยด้วย เหมือนหลายๆอย่างที่เมื่อก่อนตามเค้าอยากให้เค้าสนใจเค้าก็มาทำให้โดยที่เราไม่ร้องขอ หรือไปงี่เง่าเหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้เเทบจะไม่ทะเลาะกันเลย มีอะไรคุยกันตรงๆเค้าจะไม่มองว่าเรางี่เง่าทุกครั้งที่ทะเลกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง เหมือเค้าเป็นเซฟโซนให้กับเราได้อ่ะ มันดีนะเเต่เราไม่รู้ว่าต้องรอไปอีกนานเเค่ไหนถึงจะได้คบ เราไม่กล้าพูดกะเค้าตรงๆเพราะกลัวคำพูดของเค้า เป็นคนพูดตรงจนชอบเก็บมาคิดตลอด เคยคุยกันหลายรอบเรื่องรอว่าพร้อมรึยังเเต่ก็ทะเลาะกัน เลยไม่กล้าพูดออกไป