สวัสดีครับคือผมจะเล่าว่าในกลุ่มผมมีทั้งหมด4คนโดยเเทนคนแรก เอ คนสอง บี คนสาม ซี ส่วนผมก็ผมนะครับ คือเอกับบีรู้จักกันมาตั้งเเต่ม.ต้นส่วนผมกะซีพวกเขารู้จักตอนม.ปลาย ก็ประมาณว่า เอบีคบกันมา6ปี ส่วนพวกผมก็3ปี มีวันนึงเอไปมีแฟนละติดแฟนจนทิ้งบีไปเลยส่วนซีก็มีแฟนละติดด้วย มันก็จะเหลือผมกะบี พวกเราเลยคุยละเล่นด้วยกันตลอดครับเวลามีไรปรึกษากันตลอด เวลาบีน้อยใจเอผมก็จะเป็นคนที่คอยอยู่ข้างบีตลอดครับคอยปลอบบีเวลาบีเศร้าเรื่องเอเเต่สุดท้ายผมก็โดนทังเหมือนเดิมเวลาเอกะบีคืนดีกัน แต่เหมือนมีครั้งนึงเอบีเเละผมได้ไปทำงานด้วยกันละเหมือนทำถูกแยกทำกันคนละหน้าที่ทำให้ผมอยู่คนเดียว ละเอกะบีอยู่ด้วยกันจนพวกเขากับมาสนิทกันอีกครั้งส่วนซีก็ไปทำงานกลับเเฟนก็จะมีบ้างที่ติดต่อไปทานข้าวดูหนัง เเต่มันก็เหมือนผมไปคั่นกลางเขาทั้งสองหลังๆผมเลยปฎิเสธไม่ไป จนทำให้บ้างครั้งผมก็อยู่คนเดียวทานข้าวคนเดียว มีครั้งนึงผมชวนบีไปเข้าห้องน้ำ บีบอกไม่อยากไป เเต่พอเป็นเอบีกับตอบตกลงทั้งที่ผมอยู่ข้างๆเเต่ก็ดีที่บีก็หันมาชวนผมไปด้วย เเต่ตอนนั้นผมความรู้มันเเบบงงๆจุกๆผมเลยปฎิเสธไป เเต่ตอนนั้นผมยังไม่น้อยใจนะครับ เเต่พอมันเริ่มมีเยอะขึ้น เริ่มไปไหนกันสองคนเริ่มลืมผมเริ่มซื้อของไม่ชวน ผมก็เริ่มเกิดอาการน้อยใจขึ้นละมันเป็นบ่อยขึ้นทุกครั้งที่พวกเขาชอบเมินผมไป ผมเริ่มน้อยใจขึ้นเยอะจนบีถามว่า เดี๋ยวนี้หัดน้อยใจเหมือนเอ เพราะเอเป็นคนขี้น้อยใจมากขัดไม่ได้เลย ผมเลยบอกไปว่าถ้ามันไม่มีเรื่องใครมันจะน้อยใจ บีก็เงียบ ผมเคยคุยกะซีว่า ซีมีเเฟน เอมีแฟนส่วนบีไม่มีใครผมเลยอยู่ด้วยคอยไม่ลืมไปไหนชวนกลับบ้านด้วยกัน เเต่พอเอหันมาสนใจบีเหมือนก่อนบีกับลืมผมไปเลยหลายเป็นว่าผมไม่มีใครอยู่ข้างๆเลย ซีเข้าใจแต่ก็ทำไรไม่ได้มากผมเลยพยายามไม่ขี้น้อยใจ เเต่ผมคิดตลอดว่าถ้าผมไม่สนใจพวกเขาผมจะไม่งอนผมจะปล่อยทันที เเต่ตอนนี้ผมพยายามทำอยู่เลยอยากรู้ควรทำไงเพื่อที่จะเลิกขี้น้อยใจ