ส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบงานสังสรรค์ หรือทานข้าวกับคนที่ไม่ใช่คนในครอบครัว แต่ก็มักต้องไปตามโอกาสเหล่านี้
-งานเลี้ยงบริษัท ที่กึ่งๆโดนบังคับ เช่น Outing งานเลี้ยงประจำเดือน ประจำไตรมาส ปีใหม่ เทศกาลต่างๆ
-เพื่อนในบริษัทชวน ไปเพื่อไม่ให้รู้สึกแปลกแยก หรือกลัวคนอื่นคิดว่าเราไม่เอาใคร เพราะยังต้องร่วมงานกันต่อไป
-เพื่อนเก่า ที่เมื่อก่อนสนิทกัน พอโดนชวนก็เลยปฏิเสธลำบาก (ทั้งๆที่หลังๆแทบไม่ได้เจอกันแล้ว ไม่มี Activity ร่วมกันแล้ว)
-เพื่อนแฟน นัดรวมญาติแฟน ก็คือกึ่งๆไปตามหน้าที่เช่นกัน

ผมเข้าใจว่าคนทั่วๆไปคือเวลาไปงานเหล่านี้น่าจะสนุกสนาน เฮฮา พูดคุย กินเหล้า แฮปปี้ แต่สำหรับผมนี่คือแบบ เมื่อไหร่จะเสร็จสักทีว๊า
ยังดีนะมีข้าวให้ตูกินแก้เบื่อ ดูนาฬิกาแล้วดูนาฬิกาอีก ไถ Smartphone แล้วไถอีก พยามพูดคุย (ส่วนใหญ่นั่งฟัง) รับส่งมุกบ้าง สายตาก็คอยจับจ้องว่ามีใครจะลุกกลับยัง เสมือนพระมาโปรด พอได้เวลาแยกย้าย เดินไปขึ้นรถเท่านั่นแหละ อารมณ์แบบ วู้ววว จบสักทีว้อย เสร็จไปอีก 1 งาน นั่งรถกลับบ้านชิลๆ
คือคนอื่นน่าจะไม่ชอบคำว่า งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา แต่ผมนี่แบบ เมื่อไหร่มันจะเลิกสักที

ผมเลยสงสัยว่า ถ้ามันร็สึกได้แบบนี้ ผมควรเลิกไปสังสรรค์ได้หรือยังครับ คราวหน้าควรปฏิเสธเด็ดขาดไปเลยดีไหมครับว่าไม่ไป
หรือว่ามันเป็นเรื่องปกติที่ชีวิตคนเราต้องทนทำเรื่องที่ไม่ชอบทำอยู่แล้วหรือครับ

ขอบคุณครับ