ไอ้ไข่  เด็กวัดเจดีย์

เกินคาดมาก แม้จะไม่สามารถเรียกได้เต็มปากว่า "หนังดี" แต่ความคัลต์ทำได้เหนือมาก

หนังแทบไม่มีเนื้อเรื่องอะไร จนอาจเรียกได้ว่าเป็น Slice of Life แต่มันกลับประหลาดตรงที่นี่ไม่ใช่หนังอาร์ต แต่เป็นหนังแนวแอคชั่น แฟนตาซี แต่เมื่อมันถ่ายทอดออกมาแบบ Slice of Life ทำให้โดดเด่นในความรู้สึกที่อ้อยอิ่ง หนังดูตั้งใจโชว์งานภาพ งานกำกับศิลป์ องค์ประกอบฉาก ซึ่งก็เป็นโปรดักชั่นที่ดูดีจริงๆ สวยเพลินตาแบบ exotic ฝรั่งต้องชอบ ชนิดที่ว่าบางครั้งก็เหมือนไม่ใช่หนังไทยแต่เป็นหนังประเทศอะไรไม่รู้ (เนื้อเรื่องมีความเป็นหนังจีนอยู่บ้าง) บางครั้งคล้ายละครพื้นบ้าน แต่งานโปรดักชั่นดูแพงกว่านั้น 

ด้านบท หนังเลื่อนลอย ขาดจุดโฟกัส (ทำให้เหมือน Slice of Life) มีคนให้ความเห็นว่าชื่อเรื่องไอ้ไข่แต่มีเรื่องไอ้ไข่น้อยเกินไป กลับไปให้ความสำคัญกับตัวละครอื่น เรากลับมองว่าไม่ใช่ข้อเสีย เพราะทำให้ไอ้ไข่ยังคงดูลึกลับ เรื่องดำเนินเหมือนคนที่ได้มารู้จักไอ้ไข่ในช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น

สิ่งหนึ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้ดูเพลิน แม้บทจะไม่ได้ทำให้เราจดจ่อกับเหตุการณ์เท่าไหร่ ก็คือเสน่ห์ของนักแสดง ไม่ว่าจะเป็นพระเอก สิน ไอ้เปี๊ยก หรือไอ้ไข่ พระเอกก็หล่อ เด็กๆก็น่าเอ็นดู อากัปกิริยาดูดีขึ้นกล้องมาก โดยเฉพาะน้องที่เล่นเป็นไอ้เปี๊ยก ท่าทางน่าดูมาก แม้แต่นางเอกที่มีบทเพียงเล็กน้อยก็สวยมาก ยังสังเกตอีกว่าตัวละครสมทบก็ล้วนหน้าคาคมคาย ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่าหนังเรื่องนี้จะเลือกแต่คนหน้าตาดี 

ด้วยงานโปรดักชั่น งานภาพและองค์ประกอบศิลป์ที่สวย ทำให้หนังเรื่องนี้มีบรรยากาศเฉพาะที่ไม่เหมือนใคร อารมณ์ของหนังน่ารักอบอุ่น โดยเฉพาะตอนท้ายเรื่อง ทำให้สงสัยว่าทำไมถึงนำเสนอไอ้ไข่ในลักษณะ "เพื่อนรัก" เป็นมิตรภาพที่สวยงาม ไม่แน่ใจว่าหนังเรื่องนี้เหมาะสำหรับเด็กหรือไม่ แต่ความรู้สึกเหมือนดูหนังเด็กๆที่น่าประทับใจ

ด้วยที่กล่าวมา ขอยกให้ ไอ้ไข่ เด็กวัดเจดีย์ เป็นหนังคัลต์รับศักราชใหม่ที่น่าจดจำ