หนูกลัวอาจารย์ค่ะ
เห็นเพื่อนๆหลายคนกล้าที่จะเข้าไปคุยกล้าไปถามอาจารย์ แต่ตัวหนูเองกลับไม่กล้าเลยค่ะ
ช่วงแรกๆที่เรียนวิชาคณะแพทย์หนูยังไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องนี้ส่งผลกับการเรียนเท่าไหร่
แต่พอเริ่มมีเรียนแลปที่ต้องส่งงานกับอาจารย์หลายๆท่าน หนูก็กลัวค่ะ ตอนไปส่งงานก็ไม่กล้าที่จะขอคำแนะนำหรือเทคนิคการแก้ไขงานจากอาจารย์
ถ้าอาจารย์สั่งให้ไปแก้งานตรงไหนเพิ่มหนูก็พูดแค่คำว่า ‘ได้ค่ะอาจารย์’ แล้วก็กลับไปแก้งานแบบงงๆว่าสรุปแล้วหนูต้องแก้ตรงไหนบ้างนะ
หรือบางทีถึงจะทำงานเสร็จก่อนแล้วแต่หนูก็จะรอหาเพื่อนไปส่งงานพร้อมกันค่ะ… บางทีหนูก็เสียดายเวลาแล้วก็อึดอัดกับตัวเองนะคะว่าทำไมถึงไม่กล้าไปส่งทั้งๆที่ไม่เคยมีอาจารย์ที่ดุหนูเลย ถ้าไปส่งแล้วผ่านก็จะได้ทำงานstepถัดไปต่อเลย
หนูยังโชคดีที่ช่วงพรีคลินิกไม่เคยโดนอาจารย์ดุหรือว่าแรงๆเลยสักครั้งค่ะ ทั้งตอนเรียนเลคเชอร์และทำแลปเลยทำให้ยังเรียนผ่านมาได้ด้วยดีจนถึงชั้นคลินิก
ทีนี้พอขึ้นคลินิกมาหนูเจอปัญหาหลายๆอย่าง แต่สำหรับหนูปัจจัยหลักๆมาจากตัวหนูเองค่ะ หนูก็ยังกลัวอาจารย์เหมือนเดิมแต่กำลังพยายามปรับตัวให้กล้าพูดมากขึ้นนะคะ [ปกติเป็นคนขี้อายมากค่ะ แต่คลินิกต้องคุยกับคนเยอะมาก]
สิ่งที่หนูกลัวที่สุดในตอนนี้คือการที่ต้องไปคุยแพลนกับอาจารย์ค่ะ[โดยเฉพาะแพลนพรอส] หนูกลัวว่าสิ่งที่หนูเตรียมไปมันอาจจะยังดีไม่พอ ทำให้อาจารย์ต้องมาเสียเวลาฟังที่หนูพูด แล้วก็กังวลว่าจะตอบคำถามอาจารย์ไม่ได้ด้วยค่ะ [ถึงหนูจะพยายามอ่านมาแล้ว แต่บางทีก็อ่านมาไม่ตรงประเด็นเท่าไหร่] กลัวว่าความรู้ที่มีจะยังไม่พอสำหรับอาจารย์ค่ะ เลยยังไม่กล้าไปคุยสักที
อีกเรื่องที่กังวลคือตอนนี้ต้องทำคนไข้คนเดียวแบบไม่มีเพื่อนๆคอยช่วยเป็นassistantแล้ว พอต้องไปรายงานเคสอาจารย์คนเดียวก็เครียดอยู่เหมือนกันค่ะ ได้แต่สู้รายงานอาจารย์ไปค่ะ เพราะคนไข้ก็รออยู่😭
หนูจะผ่านชั้นคลินิกไปได้เหมือนที่รุ่นพี่ๆเคยผ่านไปได้รึเปล่าคะ เคยมีใครที่เป็นแบบหนูบ้างรึเปล่า แล้วจะใช้ชีวิตบนคลินิกยังไงให้เครียดเรื่องนี้น้อยที่สุดคะ