โรงเรียนมัธยมแห่งนึงมีไวรัสแพร่ระบาด เวทีนี่เห็นเพื่อนในชั้นกำลังไอแค่ก ๆ

เวทีนี่ "เธอจะต้องตายแล้ว"

เพื่อนที่ไอ "แน่นอน ก่อนตายเราขอแพร่เชื้อไปสู่คนอื่น ๆ ก่อนอะนะ"

แล้วเพื่อนก็ไอมาเป็นเลือด ทันใดนั้นเลือดก็กระฉูดออกจากรอบคอ เป็นผลให้ลูกกระเดือกทะลักออกมา

ครู "ก็ตายแน่นอนแต่ก็นั่นแหละ ใครพาไปห้องพยาบาลดูก่อนละกัน"

เพื่อน ๆ 3 คนก็ประคองกันไป

แงคี่เพื่อนของเวทีนี่ก็พูดขึ้น "เราว่า 3 คนที่ไปนั่นต้องติดเชื้อหวัดตายแหง๋"

เวทีนี่ "ไรกัน ทำไมชอบพูดแต่เรื่องตาย ๆ ไม่รอดไรงี้กัน มองโลกในแง่ดีกันบ้างสิ"

ครู "เวทีนี่ เจ้าเป็นคนเริ่มก่อนแท้ ๆ นะ"

ทันใดนั้นเองคนในห้องต่างก็ไอแค่ก ๆ กัน รวมทั้งครูด้วย

ครู "ไวรัสลามเร็วมาก"

แล้วก็มีประกาศผ่านเครื่องกระจายเสียงมา

"ตอนนี้ไวรัสได้แพร่ไปทั่วโลกแล้ว คนทุกคนบนโลกได้ติดเชื้อกันหมดแล่ว"

เวทีนี่ "อย่างน้อยพวกอยู่บนสถานีอวกาศก็รอดอะนะ"

แงคี่ "เผ่าพันธุ์มนุษย์ยังคงไม่สูญสิ้น"

ก็เรียนกันต่อไป ระหว่างเรียนนักเรียนก็ได้ทยอยกันตายลงเรื่อย ๆ

ครู "ถึงไปทำอย่างอื่นก็ตายกันอยู่ดี เพราะงั้นทำตามที่เคยทำต่อไปนั่นแหละ"

จนเลิกเรียนก็เหลือคนในห้องอยู่ 5% ได้

เวทีนี่ "เรายังรอดตายอยู่ อิอิ"

แงคี่ "เราด้วย งั้นก่อนกลับบ้านไปแวะหมูทะกันก่อนละกัน"

ก็ตามนั้น ทั้ง 2 เดินเพื่อไปยังหน้าโรงเรียน ผ่านซากศพนักเรียนและครูนอนตายอยู่ตามทาง

แงคี่ "ตกลงพรุ่งนี้ยังจะมีการเรียนการสอนอีกไม๊?"

เวทีนี่ "พวกเราจะรอดถึงพรุ่งนี้ไม๊ก่อนดีกว่า"

ก็ออกจากโรงเรียนไป ก็มีร่างคนตายตามทางเช่นกัน

แงคี่ "เห็นงี้แล้วหิวหมูทะเลย"

เวทีนี่ "แต่ถ้าคนขายเอาเนื้อจากศพมาเนียนเป็นเนื้อหมูล่ะ"

แงคี่ "ไม่ต้องห่วงเราแยกแยะได้"

เวทีนี่ "ระ... หรือว่าเธอ..."

แงคี่ "รู้แล้วสินะว่าเราเคยกินเนื้อคนมาก่อน"

เวทีนี่ "อ้าว นึกว่าเธอเคยทำงานผ่าศพมาก่อน"

แงคี่ "เผยความลับอีกแล้ว ถ้างั้นก็นะ..."

แต่ไม่ทันเสียแล้ว เวทีนี่ได้ขุดดินสร้างกำดักให้แงคี่เผลอตกหลุมไปเสียก่อน

แงคี่ "เตรียมพร้อมได้เร็วมาก เราต้องหาทางออกจากหลุมนี่"

แงคี่เห็นว่าหลุมมีทางเดินไปต่อ จึงเดินไป

แงคี่ "ไม่น่าเชื่อว่าในเวลาสั้น ๆ สามารถทำได้ถึงขนาดนี้"

เดินไปประมาณครึ่งชั่วโมงก็พบทางเดินขึ้นไป

แงคี่ "ที่นี่มันร้านหมูทะ..."

เวทีนี่ "ตอนขุดหลุมก็แว่บคิดขึ้นมาได้ว่าต้องให้เธอมาจำแนกเนื้อหมูเนื้อคนก่อน"

แงคี่ "รอบคอบดีมาก"