คือหนูทำงานส่งตัวเองเรียนตั้งแต่ ม.6ค่ะ ความรู้สึกคือบ้านที่อยู่มันไม่ใช่ที่ของหนูค่ะ อยู่บ้านจะชอบอยู่ในห้องคนเดียว อยากเรียน ป.ตรี มาก แม่บอกว่าถ้าคิดว่าไหวก็เรียน แม่ไม่ได้มีช่วยตลอดนะ หนูก็โอเค หนูรับผิดชอบตัวเองทุกอย่าง แล้วหนูคิดตอนม.ปลายแค่ว่าพอไปเรียน ป.ตรี ก็จะเป็นอิสระแล้ว พอขึ้นปี2 หนูมีช่วงตกงาน แม่ก็ช่วยบ้าง อยู่ดีๆแม่บอกให้น้องมาเรียนมาพักด้วย ซึ่งหนูไม่ได้สนิทกับน้องมากเพราะห่างกันหลายปี แล้วน้องเป็นผู้ชาย เราไม่ได้โตมาด้วยกัน กลายเป็นว่าหนูเครียดมาก หนูไม่อยากรับผิดชอบชีวิตใครตอนนี้(น้องค่อยข้างซนค่ะ ติดเพื่อน มีเรื่องทะเลาะวิวาทบ่อย ดื่มด้วย) หนูไม่รู้จะอธิบายให้แม่ฟังยังไง หนูเป็นคนคิดมากค่ะ หนูกลัวว่าน้องมาอยู่ด้วยแล้วจะคิดมากกว่าเดิม ตอนนี้หนูก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย บางครั้งก็เครียดที่เรียนไม่ทัน บางครั้งก็เครียดกับงาน มันเหมือนเราไม่รักพี่รักน้อง แต่ตอนนี้หนูแต่ไม่อยากรับผิดชอบใคร หนูผิดไหมคะ หรือว่าพี่ๆมีความคิดยังไง