ตามหัวข้อเลยครับผมอยากทราบประสบการณ์การที่เจอกับคนกลุ่ม เรื่องราวที่ผมเจอผมทั้งเกลียดและสงสารเค้าในเวลาเดี๋ยวกัน
*เรื่องราวมีอยู่ว่า*
คนอีโก้สูงที่ผมเจอเป็นระดับหัวหน้าคน
-เค้าเป็นคนที่คิดว่าตัวเองนั้นไม่เคยทำผิดพลาด
-เค้าเป็นคนที่ชอบเอาชนะคนไม่เว้นแม้แต่คนที่ตำแหน่งใหญ่กว่า
-เค้าเป็นคนที่ชอบด่าวิจารฌ์คนอื่นหรือด้อยค่าคนอื่นห้บุคคลที่ 3 ฟังต่อหน้าทั้ง ๆ ที่บุคคลนั้นก็มีความรู้เหมือนกันแต่เค้าแค่ไม่ได้สอบตืดในตำแหน่งนี้น ๆ แล้วพูดเอาดีเข้าตัวเองแต่พอเวลาตัวเองพลาดกับนิ่งเงียบ
-เค้าเป็นคนที่ชอบแชร์แนวควาคิดต่าง ๆ เวลามีเรื่องอะไรไม่ชอบใจแต่เหมือนจะดีมันดันเข้าตัวเองหมด
-เค้าเป็นตำแหน่งหัวหน้าแต่กับไม่นำคนแต่ต้องการให้ทุกคนมาอยู่แถบเท้าตัวเอง
-เค้าอยากให้คนอื่นให้เกียรติเค้าแต่เค้าไม่เคยให้เกียรติคนอื่น
-เค้าอยากให้คนอื่นรับฟังเค้าแต่เค้าไม่เคยรับฟังคนอื่นขนาดคนที่ตำแหน่งใหญ่กว่ายังกล้าเถียงหรือพูดแทรกแทนที่จะรอให้พูดจบก่อนเพราะเป็นมารยาททางสังคมอย่างหนึ่งที่ผู้มีวุฒิภาวะควรกระทำ
-เค้าเป็นคนที่พูดไม่เป็นใช้ภาษาไม่เป็นหรือพูดง่าย ๆ เค้าเหมือนคนที่ไม่มีวุฒิภาระสมวัย

*ทั้งหมดทั้งมวลที่ผมพูดมาไม่ได้มีแค่ข้อเสียนะครับเพราะผมเชื่อว่าทุกคนต้องมีทั้งดีและไม่ดีในการใช้ชีวิตไม่มีใครดีที่สุดหรือดีกว่าใครแต่ด้วยบริบทหน้าที่แล้วมันจะเป็นอีกเรื่องเลยและเค้าคนนี้ระดับการศึกษากับความรู้ผมถือว่าดีสมกับตำแหน่งแต่ด้านผู้นำนั้นไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง
*ตามประวัติแล้วเค้าก็เคยเป็นแบบนี้แต่ก็เป็นปกติเพราะเค้ายังไม่มีตำแหน่งหรือการมีหัวโขนนั้นเองแต่พอเค้าสอบได้ก่อนเพื่อนมีหัวโขนแล้วนั้นอุปนิสัยเค้าก็ยิ่งหนักขึ้นเลื่อย ๆ 
*ณ ปัจจุบันยิ่งผมสังเกตุผมยิ่งมั้นใจว่าเค้ามีวุฒิภาวะไม่ดีพอไม่สมควรกับตำแหน่งแต่ด้านความรู้นั้นถือว่าสมควร จากการที่ผมสังเกตุนั้นผมไม่เชื่อว่าเจอกันครั้งแรกแล้วจะเกลียดกันเลยผมเห็นตัวเองตอนมาทำงานแรก ๆ กับปัจจุบันที่มีต่อคนอื่นแตกต่างกันชิงเชิงแล้วไม่ใช่แค่ผมพนักงานคนอื่น ๆ ที่เข้ามาใหม่ก็เหมือนกันหมดในการมีทัศนคติกับหัวหน้าแรกทำงานกับตอนหลังจากทำงานไปได้ชักพัก 
*แล้วผมคิดว่าตัวเองมีอคติกับเค้าหรือปล่าวเลยคิดว่าเค้านั้นนิสัยแล้วแต่ไม่เลยพอมีคนที่สอบได้ตำแหน่งเดียวกันกับเค้ามาช่วยทำงานในที่เดียวกันมันกับเห็นข้อแตกต่างอย่างชิ้นเชิง
*สำหรับผมแล้วหลังการประชุมครั้งล่าสุดคนที่มีตำแหน่งใหญ่ที่สุดได้พูดถึงปัญหาด้านการทำงานร่วมกันโดยนำจากประสบการณ์ตัวเองมาว่าถ้าเป็นเค้าจะไม่ด่าหรือวิจารณ์พนักงานต่อหน้าคนอื่นเค้าจะให้มันเป็นเรื่องภายในพูดคุยซึ่งกันและกัน ไม่มีใครเก่งกว่าใคร ทุกคนสามารถผิดพลาดได้แต่การร่วมมือพูดคุยกันให้เกีจซึ่งกันและกันรับฟังซึ่งกันและกันต่างหากคือทางที่ดีที่สุดในการทำงานร่วมกันหลังจากประชุมครั้งนี้ผมคิดว่าเป็นปนะชุมที่ดีมาก ๆ ครั้งนี้ที่ตรงจุดและผมก็หลงเชื่อว่าเค้าคงนั้นน่าจะคิดได้แล้วยอมมองตัวเองดูแต่ก็อย่างที่ทุกคนรู้คน อีโก้สูงหลังจากกลับบ้านเค้ากับไปโพสต์คำคมล้างสมองของตัวเองเพื่อที่จะหนีความจริงแล้วกลับไปหากลุ่มพวกของตัวเอง ไม่นำคำที่ผู้ที่มีอำนาจสูงสุดไปคิดเพื่อพัฒนาอะไรเลย
*อย่างที่ผมบอกผมเชื่อว่าเค้าจะเป็นคนที่ดีขึ้นได้แต่พอมีคนบอกผมว่ามันยากมากเพราะอายุเค้าจะ 50 แล้วมันจึงเค้ากับสำนวนที่ว่า (ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก) 

<นี้คือเรื่องราวทั้งหมดที่ผมเจอผมเชื่อว่าการที่เราเชื่อมั่นในตัวเองเป็นสิ่งที่ดีแต่ถ้ามากเกินไปแล้วอยู่ในตำแหน่งที่มันสำคัญการที่มีอีโก้สูงนั้นมันจะเป็นปัญหาใหญ่มากแล้วทุกคนนั้นต้องมีทั้งข้อดีและข้อเสียของตัวเองคนรอบข้างจะเป็นคนสะท้อนให้เราเห็นการที่เรามองตัวเองก่อนโทษคนรอบข้างแล้วคิดก่อนนั้นจะเป็นผลที่ดีมากกับตัวเราเอง สำหรับผมแล้วถ้าเราเป็นแค่พนักงานธรรมดามันเป็นเรื่องปกติที่เราจะทำในแบบของเราแต่พอเรามีตำแหน่งหน้าที่แล้วนั้นความรับผิดชอบการมีวุฒิภาวะนั้นสำคัญอย่างยิ่งเพราะผมเชื่อว่าทุกประสลการณ์ทุกความรู้มันไม่ได้อยู่ที่เดียวกันไม่ว่าคุณจะจบอะไรมามันก็ไม่ได้แสดงว่าคุณนั้นมีภาวะผู้หรือมีความรู้ด้านอื่น ๆ มากกว่าคนที่จบด้านนั้น ๆ มา ถ้าทุกคนสามารถเรียนเรื่องเดียวแล้วรู้ทุกอย่างผมว่าโลกนี้ของเราก็จะไม่มีสายเรียนต่าง ๆ เพราะเราสามารถเรียนเรื่องเดียวแล้วรู้ทุกอย่างได้>

#กระทู้นี้ผมอยากจะร่วมแชร์ประสบการณ์กับเพื่อน ๆ ในการพบเจอกับบุคคลแบบนี้แล้วคิดเห็นกันบังไงมาร่วมแชร์ประสบการณ์กันครับ