สวัสดีครับ ผู้อ่านทุกท่าน ผมมีเรื่องอยู่หนึ่งเรื่องที่อยากจะเล่า
คือตอนนี้ผมประสบปัญหาบางอย่าง ที่เป็นปัญหาที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก บ้านผมเนี่ย สมาชิกอยู่ห้าคน มีผม พ่อแล้วก็แม่ และน้องสาวอีกสองคน
ปัญหาเนี่ยมันอยู่ พ่อนี่แหละครับ คือพ่อผมเนี่ยเป็นคนที่นิสัยแย่มากๆครับ อย่าเรียกนิสัยเลยดีกว่าเรียกสันดารเลยดีกว่า
คือความเป็นมาเนี่ย ก่อนที่พ่อกับแม่จะมีผมเนี่ย เขาสองคนเรียนอยู่ที่มหาลัยที่เดียวกัน โดยตอนที่คบกันเนี่ย มันมีสถานการที่จะทำให้ต้องคบกันคือ

แม่ผมเนี่ยเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าตัดสินใจอะไรเด็ดขาด แบบไม่มั่นใจอ่ะครับแล้วอยู่มาวันหนึ่ง แม่ผมเนี่ยโดนผู้ชายมาจีบ (หน้าตาแม่ผมก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น)
ซึ่งไอผู้ชายคนนี้แหละมาทำให้ชีวิตแม่ผมยุ่งเหยิงไปหมดทั้งที่ก่อนหน้านี้แม่ผมเจอปัญหามาเยอะแล้ว
กลับเข้าเรื่อง ก็ไอผู้ชายคนนี้เนี่ยมันมีแฟนอยู่แล้ว ซึ่งแม่ผมก็รู้เรื่องนี้อยู่แล้ว แม่เลยปฎิเสธไป แต่ แต่ตัวใหญ่ๆ
แต่มันไม่จบนะสิครับ คือผู้ชายคนนี้เนี่ยก็มาตามตื้อแม่ผมต่อซึ่งแม่ผมเนี่ย ก็ไม่รู้จะทำยังไงครับ
ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้คือผู้หญิงเวลาไปอยู่ที่ในเมืองเนี่ย ไม่รู้นะว่าผู้หญิงคนอื่นเจอแบบนี้ เหมือนกันหรือเปล่าแต่แม่ผมเนี่ยเจอเหตุการณ์แบบว่าเกือบจะโดนข่มขืนหลายรอบมาก ซึ่งเหตุการณ์มันก็เลวร้ายเลวร้ายทุกวันจนแม่ผมเนี่ยไม่มีเวลาจะอ่านหนังสือหรืออะไรเลย
ซึ่งแม่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงครับคือแม่ผมเนี้ยมาอยู่ในเมืองคนเดียว ซึ่งที่จริงก็มากับน้องครับซึ่งน้องเนี่ยไม่ได้เรื่องอะไรเลย(แถมติดผัชายจนโงหัวไม่ขึ้น) ซึ่งแม่ก็ไม่รู้จะไปบอกใคร ตากับยายเนี่ยก็อยู่ต่างจังหวัดครับ ซึ่งก็อายุมากแล้ว แม่ผมเลยกลัวครับกลัวว่าถ้าบอกพ่อแม่ไป เขาจะลำบากใจเปล่าๆ แม่ผมเป็นเก็บเรื่องนี้ไว้ แล้วหาวิธีแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ซึ่งแม่ผมก็เจอวิธีแก้ปัญหาอยู่ คือการไปหาคน แฟนมา ซึ่งไอ้คนที่แม่ผมไปหามาได้เนี่ย คือตอนเจอกันนะครับคือ แม่ผมเนี่ยมีเพื่อนผู้หญิงอยู่ครับ
ซึ่งเพื่อนผู้หญิงคนนี้ ก็มีเพื่อนผู้ชายอยู่ แล้วเพื่อนผู้ชายคนนี้ ก็รู้จักเพื่อนอีกคนหนึ่ง คนคนนี้แหละก็คือพ่อของผมครับแล้วทีนี้เขาก็นัดกันไปกินข้าว ซึ่งตอนนั้นพ่อกับแม่ผมก็ได้เจอกันครั้งแรก ที่ร้าน อาหาร ซึ่งตอนแรกมันก็ไม่มีอะไรมากค่ะ เขาก็ลืมคุยกันไปนู่นไปนี่ไปนั่น
ทีนี้พออยู่กับมาสักระยะหนึ่งใช่ไหมครับ พ่อเนี่ย ไอ เนี่ย มันเงี้ยนครับ มันเลยจะขอแม่ผม มีอะไรด้วย ซึ่งตอนแรกแม่ผมก็ไม่ยอม แม่ผมเลยหาข้ออ้างต่างๆ แต่ผมก็ไม่รู้นะครับว่ามันเป็นยังไงต่อ คือแม่ไม่ได้เล่าตรงนี้ให้ผมฟังแต่ว่านั่นแหละครับ แม่ผมก็ตั้งท้องซึ่ง เด็กคนนั้นก็คือผมนั่นแหละครับ 
คือรายได้ ที่มีอยู่ตอนนี้ มันไม่พอที่จะเลี้ยงคนสามคนไหวครับ ที่นี่ครับพ่อแม่ผมเนี่ยก็ต้องเริ่มหางานประจำ แทนที่จะเป็นงานพาร์ทไทม์ ก็เริ่มมีเวลาเรียนน้อย
ลง แต่ไม่นาน พ่อกับแม่ผมก็เรียนจบปริญญา ซึ่งพ่อผมเนี่ยก็เรียนจบใช่ไหมครับ เขาก็ไปหางานทำ ซึ่งไปหางานทำนี้ก็ได้ตั้งประมาณ 8x,xxx ครับ ซึ่งในตอนนั้นก็ถือว่าเยอะและก็สามารถเลี้ยงดูครอบครัวได้เลยครับ
แต่โดยนิสัยหรือสันดานเก่าเนี่ย หรือว่าตอนที่ยังไม่แสดงออกมาก็ได้ออกมาแล้วครับ คือได้เงินแปดหมื่นต่อเดือนนะครับแต่ว่าเอาเงินเนี่ย ไปกินเหล้า ไปเปย์ผู้หญิง หรืออะไรต่างๆที่สมัยก่อนเขาทำกันน่ะครับคิดดูสิครับแปดหมื่นอ่ะยังไม่ถึงครึ่งเดือนอ้ะหมดไปแล้ว โครต  แล้วคือแบบ ตอนที่แม่ผมท้องเนี่ยคือไม่ได้ช่วยอะไรเลยครับ คือขนาดที่แม่ผมปวดท้องอ่ะ แล้วบอกต้องผ้าอนามัย หรือว่า ผ้าอ้อมเนี่ยขอให้พ่อผม ไปซื้อครับ แต่เค้าไม่ซื้อครับให้แม่ผมเนี่ยที่ท้องป่องเดินออกไปซื้อของด้วยตัวเองครับ เป็นอะไรที่แย่มากครับ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าแม่ผมเนี่ย ทนมาได้ยังไง
ต่อ
และแล้วเวลาก็ได้ล่วงเลยมา
ด้วยความที่ว่า ผู้ชายคนนี้เนี่ย หรือก็คือพ่อของผม หมดเงิน จากงานประจำ เพราะไป ใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย
แม่ผมเลยตัดสินใจ จะกลับมาอยู่บ้าน ซึ่ง ตอนแรกเนี่ย แม่ผมก็ตั้งใจว่า จะเอาผม มาอยู่กับตากับยาย
เพราะว่าสมัยก่อนเนี่ย เค้าบอกว่าถ้ามีลูก ให้เอามาให้ ฟังแม่เป็นคนเลี้ยง จะดีกว่า เพราะอะไรสักอย่างนี่แหละครับ
ต่อครับ 
แล้วพ่อ ผมเนี่ยก็บอกขึ้นมาว่าให้ พาไปเลี้ยงบ้านฟังพอดีกว่าซึ่งในภายหลังเนี่ย ผมคิดว่าน่าจะเป็นคำสั่งของยาครับว่าให้รีบมีลูกแล้วพาหลานมาให้ดูหน่อยอะไรงี้
ซึ่งพอมาอยู่บ้านเนี่ย  เกิดปัญหาใหม่มาอีกแล้วครับ คือที่บ้านเนี้ย ไม่รู้ว่าเขาเลี้ยงดูกันมายังไง บ้านนี้เนี่ย นิสัยเสียกันทุกคน คือ เห็นแม่ผมเเล้วก็อิจฉาริษยา นู่นนี่นั่น แม่ผมเลยเป็น สิ่งอัปมงคลของบ้านหลังนี้ หลังจากนั้น แม่ผม ก็ได้ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนี้อย่างลากลำบาก 
ซึ่งมีเหตุการณ์อยู่ครั้งหนึ่ง คือ มีลูกคนหนึ่งในบ้านหลังนี้เนี่ย เลี้ยงหมาอยู่ตัวนึง ซึ่งม้าตัวเนี้ย จะมาเป็นปัญหากับผม ที่ยังเป็นเด็กอยู่ แม่จึงกลัวว่าขนหมาเนี่ย จะมาทำให้ ผมเกิดอาการหอบหืด จึงเกิดการโต้แย้งกัน ระหว่างแม่ผมและลูกสาวของบ้านนี้ ซึ่งแน่นอนอยู่แล้ว คนนอก จะสู้คนในบ้านได้ยังไง หลังจาก ที่ผู้หญิงคนนี้ไปบอกแม่ของเธอ แม่ของเธอก็ดุแม่ผมยังหนัก ด่ากันถึงโครตกันเลยทีเดียว ซึ่ง พ่อผมเนี่ย ก็เห็นด้วยกับผู้หญิงคนนั้น ที่เป็นน้องสาวของตัวเอง โดยไม่นึกถึงผมเลยด้วยซ้ำ เวลาผ่านไป แม่ผมอยู่ไม่ได้ เลยมีความคิดที่จะย้ายออกจากบ้านของแม่ของพ่อ มันไปสร้างบ้านอยู่ โรงน้ำยาง อันที่ไม่อยากจะอยู่บ้านหลังนี้ แต่ด้วย เหตุการณ์บางอย่าง ที่เมื่อมาอยู่กันสองคนอีกครั้ง พ่อผมก็เกิดอาการ.... อีกครั้ง รอบนี้เนี่ย ก็ได้อ้างว่า ถ้าแม่ผมเนี่ย ไม่ม่มีอะไรด้วย เขาจะไปหา..... อย่างรู้นั่นแหละครับ แม่ผมเลยยอมมีอะไรด้วย
อ่ะ ทามสคริป
เรื่องราวก็ดำเนินมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งผมขี้เกียจเหล่านั้นเอง คือเอาเป็นว่ามันเลวร้ายมากๆ
หลังจากนั้น ผมก็มีน้องสาวอีกสองคน
ซึ่งเหตุการณ์ในราย ก็มาเกิดขึ้น ตอนที่บ้านผมเนี่ยมีการสร้างลานปาล์มเกิดขึ้น ซึ่งร้านนี้มีหุ้นส่วนอยู่สองคน คนนึงก็คือเป็นน้องของพ่อผมและอีกคนนึงก็คือพ่อของผม ทีนี้เนี่ยด้วยความที่ว่าแนวคิดในตอนแรกคือน้องชายของพ่อผมเหนื่อยคิดจะทำล้านคนเดียว โดยการที่ใช้หน้าบ้านพ่อผมเป็นล้านนั่นเอง ช่วงด้วยความที่พ่อผมเนี่ยไม่ยอมเลยไปปรึกษากับปู่ย่า เลยได้ข้อสรุปที่ว่าจะให้เป็นหุ้นส่วนกัน ซึ่งพอเป็นอย่างนี้เนี่ย ดูเหมือนว่าด้วยความที่ตั้งใจที่ตอนแรกของน้องชายพ่อผมเนี่ยต้องการที่จะเป็นเจ้าของร้านคนเดียว เลยเกิดการที่ว่าไม่ค่อยตั้งใจที่จะทำงานร่วมกันเท่าไหร่ คือเป็นการโยนงานมาให้พอผมอย่างเยอะแยะรวมถึงการเฝ้าร้านโดยที่ใช้ผลประโยชน์ที่ว่าแม่ผมเนี่ยอยู่ที่บ้านก็คือร้านมันอยู่หน้าบ้านผมคือถ้าผมไม่ออกมาทำก็คือเป็นการแบบว่า อ่าอย่างนั้นล่ะครับ ซึ่งด้วยแบคการณ์แบบนี้เกิดการเหลื่อมล้ำกันเกิดขึ้นครับ คือการที่ว่าพ่อผมเนี่ยจะทำงานมากเป็นพิเศษครับเพราะว่าบ้านอยู่ใกล้กับล้านพิสูจน์ โดยงานทุกอย่างเนี่ยก็ถาโถมมาที่พ่อผมคนเดียวครับซึ่งพอผมเนี่ยด้วยความที่ว่าเป็นคน อยู่แล้วครับ เลยเอาความเครียดทั้งหมดเนี่ยมาลงที่แม่ผมครับซึ่งมันซึ่งเมื่อก่อนเนี้ยก็แย่อยู่แล้วแต่พอมาสร้างร้านขึ้นมาเนี่ยคือมันแย่กว่าเดิม ซึ่งนี่คือปัญหาครับผมยกตัวอย่างกรณีง่ายๆนะครับ คือตอนนี้เนี่ยรายได้มันคืองนี้ก่อนคือพ่อผมเป็นคนที่จัดการบริหารเงินในกระเป๋าตัวเองไม่ค่อยจะได้ครับคือเอาง่ายๆนะเออเขาเนี่ยใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายมากครับนิสัยมือจากเมื่อก่อนแล้วด้วยเนี่ยซึ่งเมื่อก่อนเนี่ยดื่มเหล้านะครับแต่ตอนนี้คือเลิกได้แล้วแล้วโม้ไปทั่ว ซึ่ง ยังไงไม่รู้เหมือนกันครับคือเอาเป็นว่าคือหลังจากตอนนั้นเนี่ย การใช้จ่ายเนี่ยมันก็ไม่ค่อยจะพอใช้ไหมครับ ทีนี้เนี่ยไม่ให้ผมเนี่ยก็เลยต้องไปขอตังค์พ่อผมเพิ่มครับจาก เมื่อก่อนนะครับ ซึ่งพอไปขอเนี่ยคือที่แม่ผมเอามาใช้เนี่ยคือไม่ได้ใช้ทำอะไรเลยนะครับคือใช้ในชีวิตประจำวันก็คือตอนนั้นเป็นช่วงที่หมูแพงน้ำมันแพงข้าวแพงคือค่ากับข้าวหรือค่าอะไรต่างๆเนี่ยมันแพงขึ้นครับ ซึ่งมันก็แน่นอนครับค่าใช้จ่ายมันต้องเพิ่มขึ้นอยู่แล้ว แต่พ่อผมเนี่ยไม่เข้าใจเพราะว่าเขาเนี่ยไม่ได้เป็นคนใช้จ่ายค่ากับข้าวครับหรือหาว่าแม่ผมเนี่ยใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่าย ทั้งที่ตัวเองเนี่ยเอาไปซื้อรถซื้อนู้นซื้อนี้แล้วเอามาทิ้งพังเจ๊งมากมายหรือแม้กระทั่งไปซ่อมรถแล้วไม่รู้รึว่าโดนพ่อค้าเค้าหลอกหรือเปล่าหรืออะไรเงี้ยครับ เอาเป็นว่า ทุกครั้งที่แม่ผมไปเอาตังยาพ่อผมเนี่ยเขาก็บ่นตลอดแล้วก็ไม่อยากจะให้ด้วย แม่ผมนะครับเคยเลยตัดปัญหาครับหางานทำพิเศษครับซึ่งงานมันก็ไม่ได้ห่างจากบ้านหรอกครับมันก็เป็นในบ้านผมเองนี่แหละคือบ้านผมเนี่ยมีสวนปาล์มอยู่ข้างหลังครับซึ่งสวนปาล์มเนี่ยเป็นสวนปาล์มที่แม่ผมและคนอื่นช่วยกันปลูกขึ้นมานะครับ แม่ผมเนี่ยก็ได้ไปทำงานครับ และด้วยที่ว่าแม่ผมเนี่ยต้องจำเป็นต้องดูแลหลานด้วยครับซึ่งล้านเนี่ย รายได้จากร้านเนี่ยคือตอนแรกเขาไม่คิดจะให้แม่ผมด้วยซ้ำเพราะถือว่าเป็น คนบอกว่าเรามาช่วยทำอยู่ตรงนี้ทั้งวันเราต้องมีอะไรตอบแทนด้วยเขาเลยต้องการที่จะหักค่าเปอร์เซ็นต์ประมาณสามสี่เปอร์เซ็นต์ผมก็จำไม่ได้ละครับแต่ว่าพอ เวลาผ่านไปเนี่ย คือพ่อมีลูกจ้างมาเพิ่มเนี่ยแทนที่เขาจะหักต้านจากร้านสวนไปจ่ายให้ลูกน้องกลับมาหักตังค์ส่วนของแม่ผมเนี่ยไปจ่ายตังค์ลูกน้องแทนครับซึ่งนั่นทำให้รายจ่ายของแม่ผมเนี่ยรู้ว่ารายได้ที่ได้มาจากร้านน้อยลงครับซึ่งตอนแรกมันก็น้อยอยู่แล้ว ด้วยกันนั้นแม่ผมเลยต้องหางานทำครับ ซึ่งพ่อแม่ผมทำสองงานและเวลาเดียวกันเนี่ยก็คือมันไม่เต็มที่ทั้งสองอย่างครับอ่านละมันก็ไม่ดีงานเสริมมันก็ไม่ดีซึ่งพ่องานหลักมันไม่ดีเนี่ยพอผมเลยออกมาด่าครับว่าทำไมไม่ดูแรงงานให้ดีจะเอาอะไร- ซึ่งพบแปลกมากเขาก็ชอบโมโหร้อนอยู่ทุกวันครับซึ่งไม่ให้ผมเนี่ยผมสงสารแม่ผมมากครับตอนนี้คือแม่ผมโดนกดดันอย่างหนัก โดนกดดันอย่างหนักซึ่งผมไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาอะไรตอนนี้
คนที่อ่านมาถึงตอนนี้นะครับ
อยากให้ช่วยตอบถึงวิธีแก้ปัญหานี้หน่อยครับผมไม่รู้จะทำยังไงไม่รู้จะไปบอกใครแล้วตอนนี้คือ คือแบบจะเลิกก็เลิกไม่ได้ครับคือแม่ผมก็ไม่มีกำลังอะไรมากขนาดนั้น คือถ้าเลิกไปก็ไม่รู้จะอยู่ยังไงแล้วก็มีน้องอีกสองคนด้วย ซึ่งตอนแรกเนี่ย แม่ผมเนี่ยคิดจะหย่า แต่ว่าแต่ว่าพอคิดจะหย่าปุ๊บเนี่ยพ่อผมก็บอกว่าบ้านหลังนี้บ้านของเขาถ้าอย่ากูแล้วไม่ต้องอยู่บ้านหลังนี้ไม่ต้องเอาของอะไรด้วย ซึ่งของในบ้านหลังนี้ไม่ให้ผมเป็นคนซื้อมาเองหมดเลยนะครับและบ้านหลังเนี้ยช่วยกันแบบป่าสร้างไว้ด้วยกันใช้เงินร่วมกันในการสร้างนะครับแต่เขาเนี่ยยึดไว้คนเดียวครับซึ่งไม่ให้ผมเนี่ยก็ไม่ยอมก็เลยไม่เลิกกันนะครับ ซึ่งแม่ผมก็กลัวอีกอย่างหนึ่งคือสิ่งเดียวที่แม่ผมมีตอนนี้ก็คือพวกผมทั้งสามคนนี้แหละครับ
มีแนวทางหรือแนวคิดอะไรดีๆก็ช่วยวกปมหน่อยนะครับจะเป็นการขอบพระคุณเป็นอย่างมาก
ขอบคุณครับที่รับอ่าน