กระทู้นี่ไม่เชิงถามขนาดนั้นนะ
ตอนนี้เรากำลังจะจบมัธยม เรารู้สึกว่าที่ผ่านมาเนี่ยสังคมเฉพาะในห้องนะเรารู้สึกว่าแบบมันแย่แต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้น มันอธิบายไม่ถูกแต่สิ่งที่ควรเตรียมพร้อมก่อนไปโรงเรียนเนี่ย สิ่งแรกที่ต้องคิดคือ ห้ามขัดใจเพื่อน(อันนี้สังคมเฉพาะในห้องเราเองนะ) คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ ตอนจะสอบเข้าใหม่ๆเราคิดว่า
"เฮ้ยโรงเรียนดีขนาดนี้เป็นที่รู้จักมากใครๆก็อยากเข้า" แต่เอาเข้าจริงๆมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลย แต่เราจะโทษเรื่องโชคร้ายมันก็คิดเกินไป
ช่วงเรียนแรกๆ
ห้องเราเนี่ยมักจะมีการ นินทา ซุบซิบ เขม่นกัน โพสด่า ทำนองนี้
ซึ่งสำหรับตัวเราก่อนนะ เราเคยโดนด่า แต่เราก็ยอมรับนะว่าครั้งที่โดนเราผิดจริงซึ่งครั้งที่โดนด่าเนี่ยทำให้เราคิดว่า ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่ "อย่าออกตัวแรง"
เมื่อก่อนที่จะเข้า เรารู้สึกว่าเราเป็นคนร่าเริงมากเลยนะแต่พอมันเป็นแบบนี้ทำให้เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก จนลุงของเรามาเยี่ยมสนิทกันมากตอนเด็ก
เขาถึงกับสงสัยมากๆ เลยนะว่าทำไมนิสัยถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ นอกเรื่องไปนิดด
สำหรับตัวเรา
จะเรียกว่าข้อเสียก็ได้นะ เราเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย ชอบตามเพื่อน ซึ่งคนที่เป็นแบบนี้ส่วนใหญ่มักจะถูกเพื่อนลืมใช่อยู่แล้ว ฉันรู้เธอต้องเคยเป็น
เวลาคุยกับเพื่อนสนิท ย้ำว่าสนิท เราก็ต้องคิดก่อนพูด เพราะมิเช่นนั้นเราจะโดนแบบโกรธ นินทา เพราะส่วนใหญทุกคนเป็นกลุ่มหนึ่ง มักจะมีเพื่อนคนหนึ่งแบบ "กูไม่ชอบมัน อย่าไปยุ่งกับมัน"ทำนองนี้ มันสามารถใส่อารมณ์ทำนู่นทำนี่ เพื่อนมักจะเข้าข้าง ซึ่งเราเนี่ยมักจะโดนแบบนี้
เราเคยพูดกับตัวเองนะว่า "เฮ้ยทำไมกูถึงไม่เปลี่ยนแปลงวะมันบ่อยนะเว้ย" "หรือกูจะก้มหน้ายอมรับสิ่งๆนั้นต่อไปจนจบ" คือจะบอกว่าเราขี้ขลาดก็ได้นะ เราเลือกก้มหน้าที่จะยอมรับ เราคิดว่ามันจะจบแล้ว ซึ่งตลอด3ปีที่เรียนมา มันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วอ่ะคือทั้งนิสัยเดิมๆมันหายไปหมดแล้วเว้ย ความมั่นใจมันก็ไม่มีแล้ว มันแบบหมดแล้วจริงๆอ่ะ
แต่มีเรื่องนึงที่อยากเข้าใจมากๆ เวลาทะเลาะกันเนี่ย มันจะเป็นสองฝ่าย มันจะเป็นฝั่งมีเพื่อนกับไม่มีเพื่อน ไม่ต้องเกิดกับตัวเราหรอก ถ้ามองในมุมของเรา
เรารู้สึกว่าเรื่องบางเรื่องเนี่ยชอบทำให้เป็นเรื่องให้ เพื่อจะหาเรื่องให้อีกฝ่ายที่ไม่มีเพื่อนเนี่ยทุกข์ เราก็รู้สึกสงสารนะแต่สังคมมันเป็นแบบนี้
ไอที่ใช้คำว่า รณรงค์ ไม่บูลลี่กันเนี่ย
พอเอาเข้าจริงๆอ่ะมัน
ทำกันเองทั้งนั้นปากก็บอกว่าไม่ทำๆ แต่มันก็ยังมีอยู่ไง เรารู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยอะไรเลยอ่ะ สาเหตุที่เราได้มาอย่างหนึ่งเด็กไทยเนี่ยไม่ค่อยชอบกล้าแสดงออก ไม่กล้าถามครูเนี่ยจากประสบการณ์ที่เคยเห็นมาในโรงเรียนเนี่ย คนอื่นมักจะนินทาแหละ เช่น หาแสง ทำตัวเด่น อะไรประมาณนี้ มันก็เลยทำให้คนๆนั้นเนี่ยจะไม่กล้าถาม
เราพิมพ์ไว้เท่านี้แหละค่ะ เราพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก เราก็พิมพ์ไปตามที่เคยเห็นมาอ่ะค่ะ
สังคมโรงเรียน
ตอนนี้เรากำลังจะจบมัธยม เรารู้สึกว่าที่ผ่านมาเนี่ยสังคมเฉพาะในห้องนะเรารู้สึกว่าแบบมันแย่แต่ก็ไม่ได้ขนาดนั้น มันอธิบายไม่ถูกแต่สิ่งที่ควรเตรียมพร้อมก่อนไปโรงเรียนเนี่ย สิ่งแรกที่ต้องคิดคือ ห้ามขัดใจเพื่อน(อันนี้สังคมเฉพาะในห้องเราเองนะ) คือเรื่องมันเป็นแบบนี้ ตอนจะสอบเข้าใหม่ๆเราคิดว่า
"เฮ้ยโรงเรียนดีขนาดนี้เป็นที่รู้จักมากใครๆก็อยากเข้า" แต่เอาเข้าจริงๆมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลย แต่เราจะโทษเรื่องโชคร้ายมันก็คิดเกินไป
ช่วงเรียนแรกๆ
ห้องเราเนี่ยมักจะมีการ นินทา ซุบซิบ เขม่นกัน โพสด่า ทำนองนี้
ซึ่งสำหรับตัวเราก่อนนะ เราเคยโดนด่า แต่เราก็ยอมรับนะว่าครั้งที่โดนเราผิดจริงซึ่งครั้งที่โดนด่าเนี่ยทำให้เราคิดว่า ไม่ว่าจะอะไรก็ตามแต่ "อย่าออกตัวแรง"
เมื่อก่อนที่จะเข้า เรารู้สึกว่าเราเป็นคนร่าเริงมากเลยนะแต่พอมันเป็นแบบนี้ทำให้เราเป็นคนโลกส่วนตัวสูงมาก จนลุงของเรามาเยี่ยมสนิทกันมากตอนเด็ก
เขาถึงกับสงสัยมากๆ เลยนะว่าทำไมนิสัยถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้ นอกเรื่องไปนิดด
สำหรับตัวเรา
จะเรียกว่าข้อเสียก็ได้นะ เราเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย ชอบตามเพื่อน ซึ่งคนที่เป็นแบบนี้ส่วนใหญ่มักจะถูกเพื่อนลืมใช่อยู่แล้ว ฉันรู้เธอต้องเคยเป็น
เวลาคุยกับเพื่อนสนิท ย้ำว่าสนิท เราก็ต้องคิดก่อนพูด เพราะมิเช่นนั้นเราจะโดนแบบโกรธ นินทา เพราะส่วนใหญทุกคนเป็นกลุ่มหนึ่ง มักจะมีเพื่อนคนหนึ่งแบบ "กูไม่ชอบมัน อย่าไปยุ่งกับมัน"ทำนองนี้ มันสามารถใส่อารมณ์ทำนู่นทำนี่ เพื่อนมักจะเข้าข้าง ซึ่งเราเนี่ยมักจะโดนแบบนี้
เราเคยพูดกับตัวเองนะว่า "เฮ้ยทำไมกูถึงไม่เปลี่ยนแปลงวะมันบ่อยนะเว้ย" "หรือกูจะก้มหน้ายอมรับสิ่งๆนั้นต่อไปจนจบ" คือจะบอกว่าเราขี้ขลาดก็ได้นะ เราเลือกก้มหน้าที่จะยอมรับ เราคิดว่ามันจะจบแล้ว ซึ่งตลอด3ปีที่เรียนมา มันก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วอ่ะคือทั้งนิสัยเดิมๆมันหายไปหมดแล้วเว้ย ความมั่นใจมันก็ไม่มีแล้ว มันแบบหมดแล้วจริงๆอ่ะ
แต่มีเรื่องนึงที่อยากเข้าใจมากๆ เวลาทะเลาะกันเนี่ย มันจะเป็นสองฝ่าย มันจะเป็นฝั่งมีเพื่อนกับไม่มีเพื่อน ไม่ต้องเกิดกับตัวเราหรอก ถ้ามองในมุมของเรา
เรารู้สึกว่าเรื่องบางเรื่องเนี่ยชอบทำให้เป็นเรื่องให้ เพื่อจะหาเรื่องให้อีกฝ่ายที่ไม่มีเพื่อนเนี่ยทุกข์ เราก็รู้สึกสงสารนะแต่สังคมมันเป็นแบบนี้
ไอที่ใช้คำว่า รณรงค์ ไม่บูลลี่กันเนี่ย
พอเอาเข้าจริงๆอ่ะมัน
เราพิมพ์ไว้เท่านี้แหละค่ะ เราพึ่งเคยตั้งกระทู้ครั้งแรก เราก็พิมพ์ไปตามที่เคยเห็นมาอ่ะค่ะ