สวัสดีค่ะเพื่อนๆ pantip ทุกคน คือก่อนหน้านี้เรากับแฟนก็อยู่กันอย่างปกติไม่มีอะไร คือเราไม่ได้แต่งงานกันค่ะขอหมั้นแล้วอยู่ก่อน แล้วครอบครัวเราเป็นคริสต์แต่ก่อนเราก็เป็นพุทธแหละค่ะแต่ยอมเปลี่ยนความเชื่อเพื่อที่จะอยู่กับครอบครัวของแฟนได้แต่เขาหาว่าเราเป็นปอบแล้วเขาทำของใส่ลูกชายเขา แล้วมาช่วงหลังประจำเดือนเราไม่มาตามปกติแล้วก็ปรึกษาแฟนแล้วก็เครียดเพราะช่วงนี้เรามีปัญหาหนี้สินคือที่เราต้องออกจากบ้านเขาก็เพราะเรื่องหนี้สินนี่แหละค่ะ แล้วแม่เขาบอกว่าถ้ามันมีจริงๆก็กินยาขับเลือดออกไปเถอะหรือว่าถ้ามีนอกจากนี้ก็คงไม่ใช่ลูกของลูกชายเขา แต่ก่อนเรานอนในบ้านค่ะแต่ที่หน้าบ้านเขาจะมีห้องกระจกเราได้นอนข้างนอกบ้าน 2 วันโดยที่เราไม่สามารถที่จะคุยกับแฟนเราได้เลยว่าตกลงจะเอายังไงคือเราไปทำงานต่างถิ่นแล้วเราไม่มีใครเลยเรามีแค่เขาคนเดียวด้วยภาวะที่เราเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงอยู่แล้ว เราโทรหาเขาตัดสายเราแชทไปก็อ่านแล้วไม่ตอบพอเราโทรเบอร์ไปเขาบล็อกเบอร์ เราไม่รู้จะทำยังไงเราสับสนเพราะคืนวันพฤหัสบดีแล้วก็วันศุกร์แล้วก็ยังคุยกันปกติเขาก็คิดว่าเออเราเป็นปอบทีนี้หลานเขามาลูกสาวของพี่สาวเขามาแล้วก็เออกลัวกลัวจะกลัวเราแฟนเรามาล้างมือเราอยู่ในห้องน้ำแล้วก็ถามว่าจะกินข้าวแล้วหรอเขาบอกว่าจะกินแล้วแต่โต๊ะเต็มซึ่งปกติเรานั่งกินข้าวด้วยกันได้ตอนที่พี่สาวเข้ามาเราก็ไม่ได้เอะใจอะไรแล้วก็แสดงความบริสุทธิ์ใจแล้วก็บอกเอองั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวเรากินคนเดียวตักข้าวมาไว้ให้เราหลังบ้านตอนนั้นเราก็สับสนนะคะว่าเราทำอะไรผิดลืมบอกไปค่ะว่าเราเป็นคนสุรินทร์ถ้าขึ้นชื่อว่าคนสุรินทร์ไปที่ไหนเขาก็ถามว่าเรามีของไหมเราเป็นนู่นเป็นนี่ไหมแต่คือโดยพื้นเพเราอ่ะไม่มีอยู่แล้ว แล้วตอนเช้ามืดวันเสาร์เขาก็ออกจากบ้านกันไปพร้อมกันหมดเลยทั้งพ่อแม่แฟนแฟนเราพี่สาวพี่เขยแฟนแล้วตอนกลับมาทุกคนก็ไม่พูดอะไรกับเราคือสิ่งที่เราต้องการคือคำตอบว่าเออจะเลิกกับเราเหรอเราพร้อมจะไปถ้าคุณแค่บอกเลิกแล้วบอกให้เราออกจากบ้านคุณไปแต่คุณไม่ให้คำตอบเราเลยเราโทรไปคุณก็ไม่รับทักแชทไปคุณอ่านก็ไม่ตอบแล้วคุณก็ยังบล็อกเบอร์เราอีกความรู้สึกของผู้หญิงเราไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะคะ
กับความรู้สึกของคนที่เป็นโรคซึมเศร้าซึ่งช่วงที่เราเป็นโรคซึมเศร้าแรกๆเขาคือคนที่ดึงเราขึ้นมาแต่วันนี้เขาคือคนที่ผลักเราลงเหวไปแล้วมันเป็นเหวที่ลึกกว่าเดิม วันนั้นเราสติแตกเราทุบกระจกบ้านเขาแล้วเข้าไปนั่งรอเขาในห้องเขาซึ่งเราเคยอยู่ด้วยกันเราอ่ะคิดว่าเขาจะอยู่ในห้องแต่ไม่ใช่แล้วทีนี้ไปบังเอิญได้ยินพ่อเขาพูดว่าไล่แล้วทำไมมันยังไม่ไปแล้วเขาก็โทรหาลูกชายเขาว่าต้องแจ้งความไหมคดีอาญาหรือเปล่าทำลายข้าวของ แล้ววันนั้นเขาแจ้งความจริงๆค่ะแล้วก็แจ้งกู้ภัยมาเจตนาเราตอนนั้นไม่ได้ต้องการที่จะทำร้ายตัวเองแต่เราต้องการที่จะเคลียร์กับเขาแต่เขาเอาคนนอกเข้ามาเราต้องย้ายงานแบบกระทันหันเขาไปส่งรถที่โรงพยาบาลแล้วเขาก็กลับเลยแพทย์ก็ต้องโทรตามให้เขามาให้ข้อมูลเราซึ่งเข้ามาเขาบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรกับเราให้ติดต่อญาติเราเองเรากลายเป็นผู้ป่วยไม่มีญาติตลอดทุกวันที่นอนอยู่โรงพยาบาลมันเจ็บปวดจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้กลัวจะต้องอยู่จิตเวชนาน เราคิดอยากฆ่าตัวตายแทบจะทุก 10 นาทีหรือทุกวินาทีก็ว่าได้ เพราะเรารักคนอื่นมากกว่าตัวเอง ซึ่งก่อนหน้านี้เรายอมรับว่าเรารักครอบครัวของเขามากเราให้เงินที่บ้านเราไม่เท่ากับให้ครอบครัวเขา เพราะเรารักเพราะเราคิดว่าจะสร้างครอบครัวอยู่กับเขาได้ เวลาที่พ่อป่วยเวลาที่แม่ปวดนู่นปวดนี่เออแม่ทำไมเป็นแบบนี้ผิดปกตินะลองไปหาหมอดูไหมไป เราทำทุกอย่างเหมือนลูกคนนึงให้เงินใช้ให้นิดให้น้อยแต่เราไม่ได้ให้เป็นก้อนไม่ได้ให้เป็นแสนไม่ได้ให้เป็นหมื่นแต่แค่พอใช้ในบ้านซื้อของในบ้านเราก็ซื้อเข้าบ้านถึงมันจะเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่เราก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยอะไรเราคิดว่าเราอยู่บ้านนี้เราก็ต้องรับผิดชอบในส่วนที่เรารับผิดชอบได้แล้วพอมาหลังๆที่แม่เขารู้ว่าเราเป็นหนี้ เขาก็ชอบพูดเปรียบเทียบเรากับพี่เขยเขาทั้งๆที่เราก็ทำเต็มที่ของเราแล้ว พี่เขยเขามีเงินให้แม่เป็นแสนๆมีเงินซื้อทองให้แม่ใส่เป็น 10 บาท 20 บาทแล้วตอนนี้ล่ะทำไมถึงยังขอเงินแฟนเราไปจุนเจือครอบครัวของลูกสาวตัวเองทำไมถึงเอาเงินที่เราให้ไปจุนเจือลูกสาวตัวเองเราไม่ได้ต้องการอะไรนะคะเราแค่อยากจะถามว่าเราผิดอะไรแต่เขาก็ไม่ยอมตอบ หรือเราผิดเพราะเขาคิดว่าเราเล่นของ หรือเพราะภาระหนี้สิน วันที่เราไปเก็บของแฟนเราไม่ออกมาสวัสดีพ่อแม่เราเลยนั่งอยู่ตรงนั้นแหละจนเราไปตามหาแมวเรากลัวแล้วเราเข้าโรงพยาบาลแล้วเราให้พยาบาลติดต่อเขาไปว่าช่วยดูแมวเราให้หน่อยนะคือมันเป็นแมวจรแม่มันทิ้งเราก็เลยเก็บมันมาเลี้ยงมันไปหลบอยู่ที่ป่าหลังบ้านเขาถ้าให้เราพูดแบบไม่ปรักปรำนะคะในความเป็นจริงเขาคงจะไล่มันตัวก็ผอมกลัวคนทั้งๆที่เป็นเรา พอเราได้ของเราหมดแล้วเราก็กลับบ้านก็เลยบอกว่าขอลาเขาหน่อย เขาถึงยอมเดินออกมาจากบ้านแล้วก็บอกว่าหนี้ที่เราเป็นน่ะเราจะทยอยให้นะ แล้วเราเพิ่งมาเห็นว่าในตัวเขามีทั้งประคำทั้งตะกรุดซึ่งตามบัญญัติของคริสเราจะไม่นับถือรูปเคารพหรือสิ่งใดๆนอกเหนือจากองค์พระผู้เป็นเจ้าเราก็เลยสงสัยว่าตกลงเขาเป็นคริสต์จริงๆหรอเพราะในศาสนาคริสต์สอนให้เรารักกันให้อภัยกันเมตตากัน ของขวัญคือชื่อของรถที่เขาซื้อให้ในวันครบรอบเพื่อที่จะใช้ทำมาหากินทำอาชีพเสริมด้วยกันเขาก็บอกว่าให้เขาดูแลมันดีๆ ที่เราออกมาปรึกษาเพื่อนๆคือเราไม่มีทางไปเราไม่มีทางออกเรายังคิดถึงเขายังเป็นห่วงเขาเหมือนเดิมยังรักครอบครัวเขาเหมือนเดิมแล้วเรามีความหวังว่าเขาจะเข้าใจเรา ไม่รู้มันจะเป็นไปได้ไหมแต่เราจะรอนะ #ขอวิธีแก้อาการอกหักโดยที่ไม่ต้องมีคนอื่น หรือเพื่อนๆมีความเห็นอะไรที่อยากจะแนะนำเรายินดีค่ะ