คือเราอายุ14จะ15 เมื่อก่อนอยู่ที่ไทยเป็นคนชอบอยู่คนเดียว แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ออกไปไหนเลยนะ เป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมาก เวลามีคนพูดอะไรกระทบจิตใจนิดหน่อยนํ้าตามันก็ไหลออกมาเอง ทั้งที่เราไม่ได้อยากจะร้อง ตอนนี้เราอยู่ต่างประเทศมา1ปีครึ่ง อยู่กับแม่แล้วก็พ่อเลี้ยงแต่เมื่อก่อนไม่ได้อยู่กับแม่นะคะ ตลอด1ปีที่ผ่านมา เรามีความคิดที่ว่าเมื่อไรจะเรียนจบ อยากออกไปใช้ชีวิตคนเดียว มีบ่อยครั้งมากที่คิดเรื่องนี้ คิดว่าการอยู่คนเดียวมันน่าจะมีความสุขกว่า เรารู้สึกอึดอัดแต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร รู้สึกว่าถ้าเราได้ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวเราไม่ต้องสนใจว่าเราต้องทำแบบนี้นะทำแบบนั้นไม่ได้ แต่ในครอบครัวเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันนะคะ แต่ตอนนี้ก็ยังเป็นคนที่มีเรื่องอะไรกระทบจิตใจนิดหน่อยก็ร้องไห้ง่ายเหมือนเดิมคะ ตอนแรกก็คิดว่ามันเป็นเรื่องปกติคิดว่าเดียวนานๆไปความคิดเรามันก็เปลี่ยน แต่ตอนนี้มันยิ่งคิดมากขึ้นคะ ㅠㅠ