สวัสดีค่ะหนูอายุ20 ไม่มีพ่อแม่ มีแค่ผู้ปกครองที่เลี้ยงดูมาคนเดียว ฐานะบ้านตอนนั้นถือว่าปานกลาง เราส่งตัวเองเรียนมาตั้งแต่อายุ15 ไม่เคยขอเงินท่านเลย มีอาชีพค้าขายออนไลน์ และเป็นคนๆนึงที่เลือกเส้นทางเดินผิดในชีวิต ชีวิตพังทลาย ไม่เหลือคนรอบตัวสักคน หาทางออกไม่ได้
เหตุเกิดจากตอนอายุ18 หนูผ่อนรถ ผ่อนของต่างๆด้วยตัวเอง รวมแล้วจ่ายเดือนละเกือบหมื่น แต่ทีนี้เราส่งไม่ไหว เลยกลายเป็นว่าเป็นกู้ในทวิตเตอร์มาเป็นเงินจำนวน 2000 ดอกวันละ800 จนกว่าจะมีต้นมาคืน ซึ่งเราเป็นเด็กก็กว่าที่จะโดนประจานเลยว่าจะรีบหาต้นมาคืน สุดท้ายก็ปิดไปได้ แต่ความวิบัติมันก็ได้เกิดขึ้นอีก เมื่อเราเข้ามหาลัยที่ต้องสำรองค่าเทอม+ค่าหอเอง กลายเป็นว่าเราเลือกที่จะไม่แก้ไขขอผ่อนผันทางมหาลัย เรากลับเลือกไปกู้คนในโซเชียลมาอีก สมัครแอพเอาวงเงินไปแลกมาอีก จากที่มีหนี้เดือนละหมื่น กลายเป็น15000 เพิ่มเป็น20000และเพิ่มแบบไม่สิ้นสุด จนเราตัดสินใจไปกู้รายวันมาโป๊ะหนี้ ภายใน1ปี เราส่งเงินให้หนี้นอกระบบทุกเจ้า รวม30กว่าคน ตกเป็นเงินวันละ 8000-10000/วัน เราเปิดใจคุยกับผปค. แต่เขาช่วยมาปิดได้แค่2แสน ส่วนอื่นเรายังต้องหาเงินมาส่งต่อ แต่ความโหดร้ายมันยังไม่จบที่ตรงนี้ เราหาเงินไม่ทัน เราไปกู้หนี้ยืมสินและยืมเพื่อนและคนใกล้ตัวมา จนกระทั่งมันเป็นดินพอกหางหมู
รวมตอนนี้เป็นหนี้รายวัน วันละ 7000/วัน
หนี้กู้ในระบบ/ไฟแนนซ์ เดือนละ25000
เงินที่ยืมเพื่อนมารวม 150000
และเมื่อเดือนธันวาเราสูญเสียคนรักไปเพราะอุบัติเหตุ ทำให้ทุกอย่างแย่ลง สภาพจิตใจแตกสลาย จากที่เครียดในแต่ละวันอยู่แล้ว กับกลายเป็นว่าจมดิ่งไปกับความรู้สึกตัวเอง ทั้งกินยาฆ่าตัวตาย ผูกคอตาย ตั้งใจให้รถล้มสารพัด เราไม่เหลือใครอยู่ข้างกายสักคน เพื่อนไม่คบ ญาติพี่น้องรังเกียจ มันเป็นบทเรียนที่ราคาแพงมาก เราสูญเสียทุกอย่างจริงๆ รวมทั้งเป็นซึมเศร้าทุนเดิม ยิ่งทวีคูณทุกอย่าง
ตอนนี้เราทิ้งปัญหาทุกอย่าง หนีมาตั้งตัวและผู้ปกครอง พยายามสมัครหางานทุกอย่าง ไม่รู้ว่าข้างหน้ามันจะโหดร้ายอีกแค่ไหน แต่ตอนนี้มีเงินติดตัวแค่500 ลำพังจะหาห้องพักก็ไม่ได้ อาศัยนอนวัด จากคนที่มีทุกอย่าง มีคนรัก มีเพื่อนฝูง มีงานทำ มีหน้ามีตาในสังคมของตัวเองประมาณนึง ตอนนี้ไม่เหลือสักอย่าง
อยากบอกคนคิดจะกู้หนี้นอกระบบ ให้ลองหายืมคนใกล้ตัวก่อนจะดีกว่า อย่างน้อยเราก็ส่งดอกหรืออาจจะจ่ายแค่ต้นกับเขาได้ แต่ถ้ามาจบที่นอกระบบ ไม่มีใครมีความสุขสักคน โทษได้แค่ตัวเองเท่านั้น
อายุ20หนีหนี้นอกระบบ5แสน
เหตุเกิดจากตอนอายุ18 หนูผ่อนรถ ผ่อนของต่างๆด้วยตัวเอง รวมแล้วจ่ายเดือนละเกือบหมื่น แต่ทีนี้เราส่งไม่ไหว เลยกลายเป็นว่าเป็นกู้ในทวิตเตอร์มาเป็นเงินจำนวน 2000 ดอกวันละ800 จนกว่าจะมีต้นมาคืน ซึ่งเราเป็นเด็กก็กว่าที่จะโดนประจานเลยว่าจะรีบหาต้นมาคืน สุดท้ายก็ปิดไปได้ แต่ความวิบัติมันก็ได้เกิดขึ้นอีก เมื่อเราเข้ามหาลัยที่ต้องสำรองค่าเทอม+ค่าหอเอง กลายเป็นว่าเราเลือกที่จะไม่แก้ไขขอผ่อนผันทางมหาลัย เรากลับเลือกไปกู้คนในโซเชียลมาอีก สมัครแอพเอาวงเงินไปแลกมาอีก จากที่มีหนี้เดือนละหมื่น กลายเป็น15000 เพิ่มเป็น20000และเพิ่มแบบไม่สิ้นสุด จนเราตัดสินใจไปกู้รายวันมาโป๊ะหนี้ ภายใน1ปี เราส่งเงินให้หนี้นอกระบบทุกเจ้า รวม30กว่าคน ตกเป็นเงินวันละ 8000-10000/วัน เราเปิดใจคุยกับผปค. แต่เขาช่วยมาปิดได้แค่2แสน ส่วนอื่นเรายังต้องหาเงินมาส่งต่อ แต่ความโหดร้ายมันยังไม่จบที่ตรงนี้ เราหาเงินไม่ทัน เราไปกู้หนี้ยืมสินและยืมเพื่อนและคนใกล้ตัวมา จนกระทั่งมันเป็นดินพอกหางหมู
รวมตอนนี้เป็นหนี้รายวัน วันละ 7000/วัน
หนี้กู้ในระบบ/ไฟแนนซ์ เดือนละ25000
เงินที่ยืมเพื่อนมารวม 150000
และเมื่อเดือนธันวาเราสูญเสียคนรักไปเพราะอุบัติเหตุ ทำให้ทุกอย่างแย่ลง สภาพจิตใจแตกสลาย จากที่เครียดในแต่ละวันอยู่แล้ว กับกลายเป็นว่าจมดิ่งไปกับความรู้สึกตัวเอง ทั้งกินยาฆ่าตัวตาย ผูกคอตาย ตั้งใจให้รถล้มสารพัด เราไม่เหลือใครอยู่ข้างกายสักคน เพื่อนไม่คบ ญาติพี่น้องรังเกียจ มันเป็นบทเรียนที่ราคาแพงมาก เราสูญเสียทุกอย่างจริงๆ รวมทั้งเป็นซึมเศร้าทุนเดิม ยิ่งทวีคูณทุกอย่าง
ตอนนี้เราทิ้งปัญหาทุกอย่าง หนีมาตั้งตัวและผู้ปกครอง พยายามสมัครหางานทุกอย่าง ไม่รู้ว่าข้างหน้ามันจะโหดร้ายอีกแค่ไหน แต่ตอนนี้มีเงินติดตัวแค่500 ลำพังจะหาห้องพักก็ไม่ได้ อาศัยนอนวัด จากคนที่มีทุกอย่าง มีคนรัก มีเพื่อนฝูง มีงานทำ มีหน้ามีตาในสังคมของตัวเองประมาณนึง ตอนนี้ไม่เหลือสักอย่าง
อยากบอกคนคิดจะกู้หนี้นอกระบบ ให้ลองหายืมคนใกล้ตัวก่อนจะดีกว่า อย่างน้อยเราก็ส่งดอกหรืออาจจะจ่ายแค่ต้นกับเขาได้ แต่ถ้ามาจบที่นอกระบบ ไม่มีใครมีความสุขสักคน โทษได้แค่ตัวเองเท่านั้น