คือเราเรียนกับเพื่อนคนนี้มาตั้งแต่อนุบาล แต่มากสนิทกับเขามากๆก็ช่วง ม.3  แต่ความสนิทนี้ก็แค่ชอบไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดตัวติดกันประมาณนี้แหละแต่ไม่เคยปรึกษาปัญหาอะไรกับเขาเลย เราจะไปปรึกษากับเพื่อนอีกคนที่เราอยู่ด้วยแล้วสบายใจเราจะบอกเรื่องราวชีวิตมาแชร์กันตลอดหรือเวลาที่ทุกใจเราก็จะปรึกษากับเพื่อนคนนี้
แต่พอม.4 เราต้องต้องเข้าโรงเรียนใหม่ เรามาเรียนกับเพื่อนคนที่สนิทกันตอน ม.3 แค่สองคน จากนี้ไปจะเริ่มเข้าปัญหาที่ทำให้เราอยากย้าย คือช่วงเทอม 1 1 แรกๆอะไรมันก็ดีแหละ ตอนพอช่วงกลางเทอมเราเริ่มไม่ค่อยสบาย เขาเริ่มเอาแต่ใจตัวเองบ้าง บ้างครั้งก็ช่วยขึ้นเสียใส่โดยที่เราก็ถามเขาดีๆแต่ข่วงนี้เราทนมากจนเทอมเราไม่รู้จะปรึกษากับใคร ร้องไห้บ้างโคตรไม่มีความสุขเลย จนช่วงปิดเทอมเราเครียดเวลาเราคุยแชทกับเขาแล้วชอบตอบแบบไม่ไม่พอใจเราบ้าง แขวะบ้าง จนเราต้องตัดสินปรึกษากับเพื่อนอีกคนที่บอกไว้ตอนต้นว่าเราจะปรึกษาทุกเรื่องกับเพื่อนคนนี้ตลอดได้ระบายออกมาทั้งหมดมันก็สบายใจมากขึ้นเพื่อนก็รับฟังตลอดเราคิดจะย้ายตอน ม.4เทอมสองแล้ว แม่ไม่กล้าคุยกับแม่ จนเปิดเทอม2 เพื่อนก็บอกว่ามันจะยิ่งหนักขึ้น แล้วมันก็ก็จริงอยากที่เพื่อนพูด แต่รอบบนี้เขาไม่คุยกับเราเลยคือรอบแรกที่เขาไม่คุยกับเรา เราพยายามชวนคุยก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม. พอรอบสองเราไปเที่ยวกับเพื่อนอีกคนแต่เขาก็ไม่ชอบเพื่อนคนนี้แหละ พอวันต่อมาเราต้องไป โรงเรียนทุกครั้งเราจะไปรับเขาแล้วไปด้วยกันตลอดแต่รอบบนี้เราชวนเขาก็ไม่ไปกับเราซึ่งเรารู้อยู่แล้วแหละว่าถ้าไปถึงโรงเรียนจะเป็นแบบนี้มันก็เป็นตามที่คิดจริงๆ เราเดินเขาไปนั่งกับเขาพูดด้วยก็ไม่ตอบ แถมเดินกนีเราไปนั่งตรงอื่น ตั้งแต่จากนั้นมาเราก็เริ่มออกห่างจากเขาเลย จนเราไม่อยากมากโรงเรียนวันต่อมาเรานั่งร้องไห้ในห้องเรียนเลยพยายามกลั้นน้ำตาไว้แต่มันทำไม่ได้เหมือน ข่วงนี้เรารู้สึกแย่มากจากที่เราไม่เคยหนีเรียนเราก็หนีเป็นครั้งแรกเราเดินเข้าโรงเรียนความรู้สึกนั้นก็วนกลับมาอีกเราเลยคิดหนีมันไม่สบายใจเลย
ไหนจะเรียนหนักแล้วงานก็เยอะพอมาเจอแบบนี้ก็รับไม่ได้จริงๆ แถมช่วงนี้เราเริ่มไม่ได้อยากทำงานอยู่โรงเรียนก็เครียดกลับไปข้านก็คิดแต่เรื่องเดิมๆ
มันส่งผลกระทบเรียนเรื่องเรียนเรามากทำให้ไม่อยากมาโรงเรียนตลอด
เราเลยอยากย้ายโรงเรียน ตอน ม.5 แต่ไม่กล้าบอกเหตุผลแม่ไป😢