สวัสดีค่ะ เราเพิ่งอกหักมาจากรัก5ปีกว่าค่ะ เรากับอดีตแฟนรู้จักกันผ่านเกมๆหนึ่งค่ะตอนแรกก็ไม่ได้อะไรหรอกแต่พอนานวันเขาเรากับเขาก็รู้สึกดีๆต่อกันจนตกลงคบหาดูใจกันความรักของรักก็บอกได้เลยว่าครบสูตรมากทั้งตีกันทะเราะกัน(แต่ไม่มีใช้กำลังนะคะ)จอนเมื่อปีที่แล้วประมาณเดือนสิงหาเราจับได้ว่าเขาแอบมีคนอื่น(เรากับแฟนไม่ได้อยู่ด้วยกันนะคะเราอยู่กรุงเทพส่วนแฟนเราอยู่ภูเก็ตไปมาหาสู่กันบ่อยค่ะเรียกได้ว่าทำงานหาเงินเพื่อตั๋วเครื่องบินเลยก็ว่าได้แต่เราสองคนก็โอเครกับมันนะ) เอาเราตัดสินใจที่จะเดินออกมาสำหรับเราแล้วทุกเรื่องเราคุยกันได้ปต่สำหรับเรื่องการนอกใจและไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นสำหรับเรามันทำใจยากจริงๆ แต่เพราะเรารักเขามากเกินไป เขาขอโทษเราๆก็ดันใจอ่อนให้อภัยกลับไปครบกับเขา แต่ในใจเราคือหวาดระแวง กังวล จับผิด แต่ต้องพยายามเชื่อใจเขาให้ได้มากที่สุดความรักของเรากำลังเริ่มจะกละบมาดีเหมือนเดิม เราวางแผนจะย้ายไปทำงานที่ภูเก็ตที่เดียวกับที่เราฝึกงานสมัยเรียนมหาลัย เตรียมทุกอย่างจนมาวันที่14/01/66 เขาบอกเลิกเราเพราะเขาอยากให้เราอยู่กับตัวเองให้มากกว่านี้เขาไม่ได้พูด นะคะ ว่าเลิกกันเถอะแยกกันเถอะ แต่เขาแค่บอกว่าเขาพอแล้วเขาอยากให้เราอยู่กับตัวเองให้มากขึ้น(พอดีเราป่วยซึมเศร้ามาประมาณ7ปีแล้วค่ะ ช่วงแรกเรายังอาการไม่หนักเท่าไหร่แต่ช่วงหลังมาพอมีเรื่องเครียดกดดันเรามักจะทำร้ายตัวเองทั้งหยิกทั้งตี ทั้งตบ ตัวเอง) ให้เรารักตัวเองให้มากขึ้น เรามั่นใจนะคะว่าเรารักตัวเองมากและรักเขามากเช่นกัน แต่เขาไม่เคยมองว่าเรารักตัวเองถ้าเรารักตัวเองเราจะทำร้ายตัวเองทำไม ถ้าเรายังทำร้ายตัวเองแปลว่าเราไม่ได้รักเขาเลยเขาบอกกับดราแบบนั้นค่ะ แค่บ้างทีเวลาเราทำร้ายตัวเองมันควบคุมตัวเองไม่ได้จริงๆค่ะ เรารักเขามากๆที่สุดเขาเป็นแฟนคนแรกของเราที่เราคิดที่จะมีครอบครัวมีความสุขด้วยกันจนวันนี้เขาปล่อยมือเราแล้ว เรารู้สึกทำใจไม่ได้จะอยู่อย่างไงดี ตลอดเวลาเรามีเขาทั้งในเวลาที่ทุกข์ และในเวลาที่สุขเราก็มีด้วยกัน ทุกๆอย่างที่ผ่านมา เราควรจีดการมันอย่างไงดีเรารักเขามากเกินไปหรือเปล่า
ความรักที่คิดว่าใช่มาตลอด5ปี