ปีนั้นผมมีโอกาสได้ดูที่สุรกุลภูเก็ตนัดเจอเวียดคนเยอะมากใช้คำว่าเต็มถึงล้นสนาม เราชนะเขาสบายๆ2-0
แล้วมีโอกาสอีกครั้งไปดูที่ราชมังนัดชิงนัดแรก
งงมากครึ่งแรกนักเตะเราเล่นเหมือนไม่มีแรง ลูก2ยังงงno.12ณัฐพงษ์ สมณะทำอะไร คือหลุดเขาคือหลุดเลยเขาแถบไม่ตามเวียดหลุดไปยิงง่ายๆ
กับครึ่งหลังเราได้ลูกตีเสมอแต่ผู้กำกับเส้นยกธงว่าเราฟาวล์ทั้งๆที่ไม่ฟาวล์นึกนึกนัดชิงafcที่เทโรโดนริบประตู
นัด2นั่งดูทีวี พอมุ้ยโหม่งก็โล่งใจนำก่อนปีนั้นไม่มีaway goal พอมาช่วงทดเจ็บจะหมดเวลาคิดในใจ โดนแน่ๆ แต่ขอละอย่าๆ ดันเป็นจริงคองวินโหม่งเสยเข้าเฉย เหมือนในทีวีแผ่นดินไหว ผมนิชาไปหมดเซ็งปี07ที่ ไครุอัมรียิงยิงเสมอไทยไม่พอมาเจอปีนี้อีก
เมื่อคืนโค้ชธงแกบอกเราอาจเป็นแชมป์แบบเวียดไม่แพ้ใคร(ใจจริงนัดแรกถ้าชนะมันจะได้สะใจมากกว่านี้เพราะไปอัดเวียดถึงบ้าน แต่ผม็มั้นใจเราแชมป์แน่ขอแค่อย่าประมาณ)
วันที่16นี้ผมก็หวังว่าเราจะชนะเวียด มันจะพูดได้เต็มปาก ว่าเราอยู่เหนือเขา
🇹🇭⚽️🏆🏆🏆🏆🏆🏆🏆