ถ้าเอาระดับโลกอย่างทีม Man city มาRef.เราจะเห็นได้ว่าทุกตำแหน่งของเขามีทักษะสูงสามารถเลี้ยงกินตัวได้เกือบทุกตำแหน่ง ตั้งแต่กองหน้า ปีก กองกลาง กองหลัง แม้พวกเขาจะไม่ได้เลี้ยงพร่ำเพรื่อแต่เมื่อจำเป็นต้องใช้เขาทำได้ดีทุกตำแหน่ง เพราะการIndividual 1V1 จำเป็นในการใช้แกะเพรสซิ่ง เลี้ยงกดดันแนวรับฝ่ายตรงข้าม การพาบอลไปข้างหน้าในมิติเกมรุก รวมถึงจำเป็นในทีมที่เล่นแผนสไตล์ครองบอล ตัดมาที่ทีมชาติไทยเราจะเห็นการเลี้ยงกินตัวในยามที่คิดว่าควรจะเลี้ยงกินตัวได้น้อย หลายครั้งก็เลี้ยงไม่ผ่านหรือพยายามจะไปแต่ก็เลือกวนส่งบอลกลับคืนหลังเหมือนตันๆ จนผมเคยคิดว่าเอ๊ะ!นักเตะไทยไม่เคยฝึกการเลี้ยงกินตัวหรอหรือนักเตะเราไม่ถนัดอะไรแบบนี้ จนเกมที่เราชนะมาเลย์เซีย 3-0 ผมสังเกตุช่วงที่เรานำห่างท้ายครึ่งหลังก่อนเวลาจะหมดช่วงที่นักเตะมั่นใจว่ากำชัยชนะอยู่ในมือแน่นอนแล้วนักเตะหลายคนเลือกใช้เทคนิคการเลี้ยงกินตัว,1v1และสามารถทำสำเร็จทำได้ดีหลายคนเลย ผมจึงเก็ตหลังจากเกมนี้ว่านักเตะไทยไม่ใช่เลี้ยงกินตัวไม่เป็น เราทำเป็นทำได้ดีด้วยแต่นักเตะไทยเราไม่กล้า ถึงกล้าก็ทำได้ไม่ดีในสถาณะการณ์ที่กดดัน สรุปเลยสิ่งที่ต้องฝึกคือสภาพจิตใจของนักเตะแหละครับนักบอลเราเทคนิคดีแต่ไม่กล้าใช้แพ้ให้กับสภาพจิตใจตัวเองน่าเสียได้ขีดความสามารถที่ออกมาไม่เต็มที่เพราะเรื่องของสภาพจิตใจ