เวลาไม่มี แต่อยากเล่าค่ะ เล่าจากประสบการณ์พาลูกๆ ทำกิจกรรม อาจจะไม่เหมือนกันทุกที่ในอเมริกา บ้านเราเป็นบ้านๆ รัฐเล็กๆ มันเป็นแบบนี้ใครจะแชร์เพิ่มก็ยินดีนะคะ
เด็กอเมริกันแถวบ้านเรามีกิจกรรมยอดฮิตคือ เล่นทีบอล ซอฟบอล เบสบอล (อเมริกัน)ฟุตบอล วอลเลบอล เชียร์ลีดเดอร์ กีฬาพวกนี้ โรงเรียน หรือ countyเป็นผู้จัด แล้วแข่งกันในเมืองแถวๆเดียวกัน ถ้าชนะก็จะไปแข่งระดับ state, natinal ต่อไป อนึ่งอย่าคิดว่า เขามากันเล่นๆ การแข่ง การซ้อม เอาจริงมาก คือ โคชผู้มีใจรัก(เงินเดือนระดับร้อย ทำระดับล้าน) มักมีงานทำ แต่มาเป็นโคชตอนเย็น การซ้อมบางทีจะเลื่อนไปเลื่อนมาตามตารางงาน พ่อแม่คนอื่นต้องยืดหยุ่นให้ทันตาราง บางทีมาเป็นโคชเพราะมาสอนลูก ดังนั้นใครลูกโคชจะเก่ง เพราะพ่อแม่จะสอนเยอะกว่าคนอื่น โคชมักรักกีฬามากกกก บางทีเทอร์นาโดจะมา อากาศหนาวเหน็บ หรือร้อนตับแตก โคชก็จะตามจิกโทรศัพท์ผู้ปกครองแต่ละคน ให้มาแข่ง มาซ้อม มาซ้อมที มิใช่ชั่วโมงเดียว แต่ทีละหลายชั่วโมง ซ้อมตั้งแต่ห้าโมงเลิกสองทุ่ม ผู้ปกครองมืออาชีพจะเอาเก้าอี้ผ้าใบมานั่งข้างสนามดูลูกซ้อม สามวันต่ออาทิตย์ วันละสามชั้วโมง หน้าร้อนพกพัดลมไฟฟ้า หน้าหนาวเอาผ้าห่มมานั่งตากลมรอลูก ข้าวเย็นนั่งกินมันข้างสนามนี่แหล่ะ ลูกๆคนอื่นก็พกมานั่งรอพี่เล่นกีฬา เด็กผู้ใจรักกีฬาเหล่านี้ เมื่อต้องไปแข่งกับโรงเรียนอื่น ที่เมืองอื่น รัฐอื่น พ่อแม่ก็จะลางานไปส่ง จ่ายค่าโรงแรม ค่าเข้าร่วมแข่งขัน ทำแบบนี้ทุกๆ ปี จนลูกเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งอาจจะออกดอกผล คือ คนไหนเล่นเก่งๆ จะมีตัวแทนมหาวิทยาลัยมาทาบทาม ได้ทุนเรียนฟรี ทุนมีเยอะค่ะ เห็นคนรู้จักมีลูกได้ทุนกีฬาหลายคน ทั้งนี้ เชียร์ลีดเดอร์ซ้อมเยอะเหมือนคนอื่นเค้า ทุนไม่ค่อยมีค่ะ แต่ป๊อปปูล่าในโรงเรียน เด็กๆได้สกิลร้องเล่น เข้าสังคม ผู้ปกครองบางคนก็นิยม อิฉันไม่นิยมค่ะ ลูกเล่นเทอมเดียว อิแม่บอกพอเหอะ เพราะเจอผู้จัดมองเชียร์ลีดเดอร์เป็นไม้ประดับ ไม่ให้ความสำคัญ ลูกอิฉัน (อนุบาล) ซื้อชุด เสียค่าเข้ารวมสามร้อยต่อเทอม ซ้อมนาน หลายวันต่อสัปดาห์ เหงื่อออกเป็นลิตร(ยิมไม่มีแอร์ คิดในใจถ้ารวยจะซื้อแอร์ติดโรงยิมโรงเรียน แต่ไม่ถูกหวยสักทีค่ะ เด็กๆเลยต้องเหงื่อออกกันต่อไป) วันไหนยิมมีกีฬาอื่น เราก็ต้องไปซ้อมข้างนอกแทน ร้อนไปอีก ลูกแพ้เหงื่อตัวเองด้วย เต้นไม่เป็น คันก็คัน เด็กน้อยร้องงอแง เสียน้ำตาเป็นปี๊บ แต่ผลที่ได้รับ ไม่น่าพอใจ เพราะมีนัดนึงผู้จัดไม่สนใจเชียร์หลีดเดอร์ อยากเลื่อนกีฬา ดันไม่บอกเชียร์หลีดเดอร์ คือเอากีฬาเป็นหลัก ไม่สนใจหลีด ผู้มาเข้าชมกีฬา ต้องเสียเงินเข้านะคะ $5 $10 ต่อคน (มาดูกีฬาของโรงเรียนที่นี่ต้องเตรียมเงินมาค่ะ สมัยนี้เริ่มรับบัตร หรือให้ซื้ออนไลน์ก่อนมา แต่แปดปีก่อนรับแต่เงินสดค่ะ ครั้งแรกไปดูลูกเชียร์ไม่รู้ว่าเขาเก็บเงินสด โชคดีมีผู้ปกครองคนอื่นเห็นใจ เลยจ่ายแทนให้ไปดูลูก) มีแมทหนึ่ง บ้านอิฉันขนญาติมาดูหลานเชียร์ ผู้จัดดันเปลี่ยนเวลา หลีดมาไม่ทัน กีฬาเล่นไปเลย งึดค่ะ เลิกๆ ลูกเราไม่ใช่ไม้ประดับ เลยชวนลูกไปเล่นยิมนาสติกแทน เดี๋ยวค่อยเล่าครั้งต่อไปนะคะ รอบนี้เล่าต่อเรื่องซอฟบอล เพราะมันคล้ายๆเชียร์หลีดเดอร์ ....คล้ายตรงไหน คล้ายตรงcounty เป็นคนจัดเหมือนกัน การบริการงาน คนมาเล่น โคช คล้ายๆกันเลย คราวก่อนลูกเล่นเชียร์หลีดเดอร์ ห่างไปหลายปี อิแม่ลืมค่ะ ว่า county จัดกิจกรรมเด็กยังไง ลูกอยากเล่นซอฟบอล เออ ๆ ลองๆ ผลคือ เหมือนเดิมค่ะ ค่าเข้าคล้ายๆเดิม ประมาณ $70 ต่อเทอม ไปหนักค่าชุดเหมือนเดิม คราวนี้ไปหาซื้อเอง แต่สีต้องเหมือนกันกางเกงเบสบอล $30 ถุงมือ $30 หน้ากาก $30 หมวกหน้ากาก $50 รองเท้า $50 ถุงเท้า $15 เข็มขัด $20 ไม้ตี $40 ลูกบอล $15 นี่เอาอย่างราคาถูกนะคะ ถามว่าคนจนมีสิทธิ์เล่นกีฬาไหม เห็นราคาอุปกรณ์แล้วบอกว่าจนแถวนี้ไม่มีสิทธิ์ค่ะ อ้อ ลืมบอกไปค่ะ เขาจะมีหาเงินเข้าcounty ด้วย เล่นๆไป กลางซีซั่นจะมีนัดถ่ายรูป รูปเดี่ยว รูปทีม ราคา $25-150 แล้วแต่จะเอารูปมากน้อยแค่ไหน เอาแบบพอประมาณ ก็จะ $30-50 ต่อเพคเกจ...อุปกรณ์กีฬาบางอย่างต้องขับรถไปอีกเมืองหนึ่งชั่วโมงถึงหาซื้อได้ แถวบ้านไม่มีขาย ชุดเขาก็ให้เสื้อยูนิฟอร์มมีเบอร์มาตัวเดียวด้วย ถ้าแข่งหรือซ้อมทุกวัน อิแม่ต้องซักผ้า อบผ้าทุกวัน นึกถึงคนทำงาน เลิกงานมารับลูกจากโรงเรียน พยายามไปส่งลูกให้ทันแข่งที่สนามกีฬาอีกเมืองภายในเวลาครึ่งชั่วโมง ซื้อข้าวกินข้างสนาม เลิกซ้อมต้องรีบไปเอาอุปกรณ์ค่ะ เพราะมีบางคนหยิบของลูกเรากลับบ้านไป หายไปเลย ต้องรีบไปดุ ตาม อุปกรณ์ คืออย่างไม้ตี ๆไปแล้วเหวี่ยงทิ้งค่ะ ต้องไปวิ่งรอบวง รอบนี้ใส่หน้ากาก ถุงมือ รอบหน้าเปลี่ยนมาใส่หมวก ไม้ตี อุปกรณ์กระจัดกระจาย จากนั้นรีบกลับบ้านไปทำการบ้าน เสร็จลูกอาบน้ำ นอน อิแม่ซักผ้าค่ะ เดี๋ยวไม่มีใส่วันพรุ่งนี้
ตอนกลางซีซั่น จะมีแข่งใหญ่จากที่ไกลๆมารวมกัน เป็นวันกีฬาสองวันเต็มๆ แข่งตั้งแต่ 9 โมงเช้า วันนั้นลูกเราเลิกห้าทุ่มกว่า .....โชคดีลูกไม่ชอบเล่นต่อค่ะ 555 เลิกเลยลูก แม่ก็ไม่ชอบ ทนครบหนึ่งเทอมเห็นตรงกันในครอบครัว มันมิใช่ทางเรา คนที่เล่นเก่งๆคือพ่อแม่เป็นโคช มีคนสอนค่ะ เราเล่นไม่เป็น สอนลูกไม่เป็น อีกประการคือ กีฬาพวกนี้มันมีโอกาสปะทะกัน เทียบกับลูกคนอื่น ลูกเราน้ำหนักครึ่งเดียวของผู้เล่นบางคน วิ่งชนกันที ลูกเราเดี้ยงไปสองวันค่ะ เลิกๆ ไปเล่นอย่างอื่นกัน ใครมีลูกน้อย อยากมารับอุปกรณ์ต่อไปทรมานครอบครัวเล่น ติดต่อหลังไมค์มานะคะ มาฝึกความอดทนกันทั้งครอบครัว 555
เกร็ด
Tball softball baseball มันคล้ายๆกัน ใช้ไม้ตีแต่กฏต่างกันไปเล็กน้อย tball สำหรับเด็กน้อยจะเล่นง่ายหน่อย ทั้งสาม สรุปง่ายๆคือ คล้ายๆเราเล่นเกาะ สมัยยุค 90s
ไม่รู้นี่มันศัพท์ท้องถิ่น หรือไง แต่ที่นี่แบ่งกลุ่มเป็น fireplug, wee wee, pee wee เชียร์ และบอล ตามกลุ่มอายุ ตอนแรกมึนมาก ศัพท์อะไรของมัน
จะมาฉี่ หรือ เล่นกีฬา
Majorette คล้ายๆ ดัมเมเยอร์บ้านเรา แต่ไม่นำ band จะเป็นคล้าย dancer บางทีถือคธา ถือธง ปั่นห่วงมั่ง ฝึกเยอะเหมือนกัน เล่นโชว์ในสนาม county ที่นี่มีจัดสอน แต่ไม่รู้มีการแข่งขันเป็นเรื่องราวเหมือนเชียร์กับกีฬาไหม
ปล. เดือนก่อน มีผู้สื่อข่าวคนดังคนหนึ่ง ถามในtwitter ว่า ตอนนี้ลูกทำกิจกรรม ฉันต้องไปรับ ส่งลูก มีชีวิตแค่นี้ ทำงาน รับส่งลูก วนเวียนแค่นี้ ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นเลย ขอถามว่า มันเป็นปกติเหรอ คนอเมริกันมาตอบมากมายถูกต้องแล้ว พ่อแม่ที่ลูกทำกิจกรรม นี่คือชีวิตของคุณ จนกว่าลูกจะเข้ามหาวิทยาลัย
มหากาพย์ พาลูกทำกิจกรรมในอเมริกา ตอนที่หนึ่ง เชียร์หลีดเดอร์ และซอฟบอล
เด็กอเมริกันแถวบ้านเรามีกิจกรรมยอดฮิตคือ เล่นทีบอล ซอฟบอล เบสบอล (อเมริกัน)ฟุตบอล วอลเลบอล เชียร์ลีดเดอร์ กีฬาพวกนี้ โรงเรียน หรือ countyเป็นผู้จัด แล้วแข่งกันในเมืองแถวๆเดียวกัน ถ้าชนะก็จะไปแข่งระดับ state, natinal ต่อไป อนึ่งอย่าคิดว่า เขามากันเล่นๆ การแข่ง การซ้อม เอาจริงมาก คือ โคชผู้มีใจรัก(เงินเดือนระดับร้อย ทำระดับล้าน) มักมีงานทำ แต่มาเป็นโคชตอนเย็น การซ้อมบางทีจะเลื่อนไปเลื่อนมาตามตารางงาน พ่อแม่คนอื่นต้องยืดหยุ่นให้ทันตาราง บางทีมาเป็นโคชเพราะมาสอนลูก ดังนั้นใครลูกโคชจะเก่ง เพราะพ่อแม่จะสอนเยอะกว่าคนอื่น โคชมักรักกีฬามากกกก บางทีเทอร์นาโดจะมา อากาศหนาวเหน็บ หรือร้อนตับแตก โคชก็จะตามจิกโทรศัพท์ผู้ปกครองแต่ละคน ให้มาแข่ง มาซ้อม มาซ้อมที มิใช่ชั่วโมงเดียว แต่ทีละหลายชั่วโมง ซ้อมตั้งแต่ห้าโมงเลิกสองทุ่ม ผู้ปกครองมืออาชีพจะเอาเก้าอี้ผ้าใบมานั่งข้างสนามดูลูกซ้อม สามวันต่ออาทิตย์ วันละสามชั้วโมง หน้าร้อนพกพัดลมไฟฟ้า หน้าหนาวเอาผ้าห่มมานั่งตากลมรอลูก ข้าวเย็นนั่งกินมันข้างสนามนี่แหล่ะ ลูกๆคนอื่นก็พกมานั่งรอพี่เล่นกีฬา เด็กผู้ใจรักกีฬาเหล่านี้ เมื่อต้องไปแข่งกับโรงเรียนอื่น ที่เมืองอื่น รัฐอื่น พ่อแม่ก็จะลางานไปส่ง จ่ายค่าโรงแรม ค่าเข้าร่วมแข่งขัน ทำแบบนี้ทุกๆ ปี จนลูกเข้ามหาวิทยาลัย ซึ่งอาจจะออกดอกผล คือ คนไหนเล่นเก่งๆ จะมีตัวแทนมหาวิทยาลัยมาทาบทาม ได้ทุนเรียนฟรี ทุนมีเยอะค่ะ เห็นคนรู้จักมีลูกได้ทุนกีฬาหลายคน ทั้งนี้ เชียร์ลีดเดอร์ซ้อมเยอะเหมือนคนอื่นเค้า ทุนไม่ค่อยมีค่ะ แต่ป๊อปปูล่าในโรงเรียน เด็กๆได้สกิลร้องเล่น เข้าสังคม ผู้ปกครองบางคนก็นิยม อิฉันไม่นิยมค่ะ ลูกเล่นเทอมเดียว อิแม่บอกพอเหอะ เพราะเจอผู้จัดมองเชียร์ลีดเดอร์เป็นไม้ประดับ ไม่ให้ความสำคัญ ลูกอิฉัน (อนุบาล) ซื้อชุด เสียค่าเข้ารวมสามร้อยต่อเทอม ซ้อมนาน หลายวันต่อสัปดาห์ เหงื่อออกเป็นลิตร(ยิมไม่มีแอร์ คิดในใจถ้ารวยจะซื้อแอร์ติดโรงยิมโรงเรียน แต่ไม่ถูกหวยสักทีค่ะ เด็กๆเลยต้องเหงื่อออกกันต่อไป) วันไหนยิมมีกีฬาอื่น เราก็ต้องไปซ้อมข้างนอกแทน ร้อนไปอีก ลูกแพ้เหงื่อตัวเองด้วย เต้นไม่เป็น คันก็คัน เด็กน้อยร้องงอแง เสียน้ำตาเป็นปี๊บ แต่ผลที่ได้รับ ไม่น่าพอใจ เพราะมีนัดนึงผู้จัดไม่สนใจเชียร์หลีดเดอร์ อยากเลื่อนกีฬา ดันไม่บอกเชียร์หลีดเดอร์ คือเอากีฬาเป็นหลัก ไม่สนใจหลีด ผู้มาเข้าชมกีฬา ต้องเสียเงินเข้านะคะ $5 $10 ต่อคน (มาดูกีฬาของโรงเรียนที่นี่ต้องเตรียมเงินมาค่ะ สมัยนี้เริ่มรับบัตร หรือให้ซื้ออนไลน์ก่อนมา แต่แปดปีก่อนรับแต่เงินสดค่ะ ครั้งแรกไปดูลูกเชียร์ไม่รู้ว่าเขาเก็บเงินสด โชคดีมีผู้ปกครองคนอื่นเห็นใจ เลยจ่ายแทนให้ไปดูลูก) มีแมทหนึ่ง บ้านอิฉันขนญาติมาดูหลานเชียร์ ผู้จัดดันเปลี่ยนเวลา หลีดมาไม่ทัน กีฬาเล่นไปเลย งึดค่ะ เลิกๆ ลูกเราไม่ใช่ไม้ประดับ เลยชวนลูกไปเล่นยิมนาสติกแทน เดี๋ยวค่อยเล่าครั้งต่อไปนะคะ รอบนี้เล่าต่อเรื่องซอฟบอล เพราะมันคล้ายๆเชียร์หลีดเดอร์ ....คล้ายตรงไหน คล้ายตรงcounty เป็นคนจัดเหมือนกัน การบริการงาน คนมาเล่น โคช คล้ายๆกันเลย คราวก่อนลูกเล่นเชียร์หลีดเดอร์ ห่างไปหลายปี อิแม่ลืมค่ะ ว่า county จัดกิจกรรมเด็กยังไง ลูกอยากเล่นซอฟบอล เออ ๆ ลองๆ ผลคือ เหมือนเดิมค่ะ ค่าเข้าคล้ายๆเดิม ประมาณ $70 ต่อเทอม ไปหนักค่าชุดเหมือนเดิม คราวนี้ไปหาซื้อเอง แต่สีต้องเหมือนกันกางเกงเบสบอล $30 ถุงมือ $30 หน้ากาก $30 หมวกหน้ากาก $50 รองเท้า $50 ถุงเท้า $15 เข็มขัด $20 ไม้ตี $40 ลูกบอล $15 นี่เอาอย่างราคาถูกนะคะ ถามว่าคนจนมีสิทธิ์เล่นกีฬาไหม เห็นราคาอุปกรณ์แล้วบอกว่าจนแถวนี้ไม่มีสิทธิ์ค่ะ อ้อ ลืมบอกไปค่ะ เขาจะมีหาเงินเข้าcounty ด้วย เล่นๆไป กลางซีซั่นจะมีนัดถ่ายรูป รูปเดี่ยว รูปทีม ราคา $25-150 แล้วแต่จะเอารูปมากน้อยแค่ไหน เอาแบบพอประมาณ ก็จะ $30-50 ต่อเพคเกจ...อุปกรณ์กีฬาบางอย่างต้องขับรถไปอีกเมืองหนึ่งชั่วโมงถึงหาซื้อได้ แถวบ้านไม่มีขาย ชุดเขาก็ให้เสื้อยูนิฟอร์มมีเบอร์มาตัวเดียวด้วย ถ้าแข่งหรือซ้อมทุกวัน อิแม่ต้องซักผ้า อบผ้าทุกวัน นึกถึงคนทำงาน เลิกงานมารับลูกจากโรงเรียน พยายามไปส่งลูกให้ทันแข่งที่สนามกีฬาอีกเมืองภายในเวลาครึ่งชั่วโมง ซื้อข้าวกินข้างสนาม เลิกซ้อมต้องรีบไปเอาอุปกรณ์ค่ะ เพราะมีบางคนหยิบของลูกเรากลับบ้านไป หายไปเลย ต้องรีบไปดุ ตาม อุปกรณ์ คืออย่างไม้ตี ๆไปแล้วเหวี่ยงทิ้งค่ะ ต้องไปวิ่งรอบวง รอบนี้ใส่หน้ากาก ถุงมือ รอบหน้าเปลี่ยนมาใส่หมวก ไม้ตี อุปกรณ์กระจัดกระจาย จากนั้นรีบกลับบ้านไปทำการบ้าน เสร็จลูกอาบน้ำ นอน อิแม่ซักผ้าค่ะ เดี๋ยวไม่มีใส่วันพรุ่งนี้
ตอนกลางซีซั่น จะมีแข่งใหญ่จากที่ไกลๆมารวมกัน เป็นวันกีฬาสองวันเต็มๆ แข่งตั้งแต่ 9 โมงเช้า วันนั้นลูกเราเลิกห้าทุ่มกว่า .....โชคดีลูกไม่ชอบเล่นต่อค่ะ 555 เลิกเลยลูก แม่ก็ไม่ชอบ ทนครบหนึ่งเทอมเห็นตรงกันในครอบครัว มันมิใช่ทางเรา คนที่เล่นเก่งๆคือพ่อแม่เป็นโคช มีคนสอนค่ะ เราเล่นไม่เป็น สอนลูกไม่เป็น อีกประการคือ กีฬาพวกนี้มันมีโอกาสปะทะกัน เทียบกับลูกคนอื่น ลูกเราน้ำหนักครึ่งเดียวของผู้เล่นบางคน วิ่งชนกันที ลูกเราเดี้ยงไปสองวันค่ะ เลิกๆ ไปเล่นอย่างอื่นกัน ใครมีลูกน้อย อยากมารับอุปกรณ์ต่อไปทรมานครอบครัวเล่น ติดต่อหลังไมค์มานะคะ มาฝึกความอดทนกันทั้งครอบครัว 555
เกร็ด
Tball softball baseball มันคล้ายๆกัน ใช้ไม้ตีแต่กฏต่างกันไปเล็กน้อย tball สำหรับเด็กน้อยจะเล่นง่ายหน่อย ทั้งสาม สรุปง่ายๆคือ คล้ายๆเราเล่นเกาะ สมัยยุค 90s
ไม่รู้นี่มันศัพท์ท้องถิ่น หรือไง แต่ที่นี่แบ่งกลุ่มเป็น fireplug, wee wee, pee wee เชียร์ และบอล ตามกลุ่มอายุ ตอนแรกมึนมาก ศัพท์อะไรของมัน
จะมาฉี่ หรือ เล่นกีฬา
Majorette คล้ายๆ ดัมเมเยอร์บ้านเรา แต่ไม่นำ band จะเป็นคล้าย dancer บางทีถือคธา ถือธง ปั่นห่วงมั่ง ฝึกเยอะเหมือนกัน เล่นโชว์ในสนาม county ที่นี่มีจัดสอน แต่ไม่รู้มีการแข่งขันเป็นเรื่องราวเหมือนเชียร์กับกีฬาไหม
ปล. เดือนก่อน มีผู้สื่อข่าวคนดังคนหนึ่ง ถามในtwitter ว่า ตอนนี้ลูกทำกิจกรรม ฉันต้องไปรับ ส่งลูก มีชีวิตแค่นี้ ทำงาน รับส่งลูก วนเวียนแค่นี้ ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นเลย ขอถามว่า มันเป็นปกติเหรอ คนอเมริกันมาตอบมากมายถูกต้องแล้ว พ่อแม่ที่ลูกทำกิจกรรม นี่คือชีวิตของคุณ จนกว่าลูกจะเข้ามหาวิทยาลัย