ถือเป็นสิ่งดี   แต่แม่เลือกวิธีนี้ตลอด  เส้นไม่ใช้  ไม่คุยกับเพื่อนที่เก่งกฎหมายเกินจำเป็น   คุยตามที่นัด  ไม่รบกวนใครเลย

สุดท้ายคดีเสียเปรียบ  เพราะไว้ใจคู่กรณีฝั่งตรงข้ามเกินไป   คิดว่าเขาจะไกล่เกลี่ยสุดท้ายโดนหักหลังกลับคำ
  ถึงเพิ่งไปคุยกับเพื่อนที่เก่งกฎหมาย  หรือ ทนาย   ตอนที่เสียเปรียบแล้ว
ถ้าระแวงแต่แรก   คงไม่เสียเปรียบแบบนี้หรอก

คือแม่ชอบพูดเสมอ  อย่าไปรบกวนใครเกินจำเป็น  เดียวเขาจะหมั่นไส้   ไว้จวนตัวจริงๆค่อยรบกวน
อย่าไปใช้เส้นสาย    คนรอบๆ หรือ แม้แต่คนสนิทที่เราขอเส้น  เขาก็ไม่ชอบหรอก   เราเอาที่เราไหวจนกว่าจะจวนตัว

สุดท้ายพอจวนตัวก็แก้อะไรไม่ได้แล้ว   เราควรแยกแยะบ้าง   เรื่องไหนสำคัญยอมโดนคนที่เรารบกวนรำคาญใส่   ยอมใช้เส้นสาย(ในกรณีสำคัญ) ให้เขารำคาญก็ได้  ยอมให้หมด  ดีกว่าเราแพ้คดี
คนที่เรารบกวนเราค่อยตอบแทนเขาทีหลังก็ได้

พวกท่านคิดยังไงกับกรณีนี้ครับ