ขอความเห็นหน่อยค่ะ เราเองควรปล่อยให้เป็นแบบนี้หรือยังไงดี?
 
เรากับคนที่คุยปัจจุบันเจอกันในทินเดอร์ แล้วรู้ที่หลังว่าจริงๆเขามีแฟนอยู่เเล้ว ซึ่งคบกันมานานมากๆ เกือบ 15 ปี คบกันมาตั้งเเเต่สมัยเรียน 
 
ส่วนเราคบกับเขามาสักระยะนึง 4-5 เดือน แต่ลึกซึ้ง เปิดเผย ไปไหนมาได้ด้วยกัน ไปบ้านเขาได้ แต่จะยังไม่สามารถเจอญาติผู้ใหญ่ใครได้ แม้กระทั่งร้านค้าเอย หรือคนแถวนั้น ทำทุกอย่างได้เหมือนแฟน คอลค้างสายกันทั้งวัน ไปที่ทำงานได้ รู้อัพเดตหมดว่าเขาทำอะไร เขาจะบอกเราทุกเรื่อง
 
เขาเองบอกว่าห่างกะแฟนคนนั้นมาได้2ปีแล้ว เคยอยู่ด้วยกันแต่ย้ายออกไปแล้ว ปัจจุบันมีคุยกันบ้างแค่ถามไถ่ ไม่ได้มีความสัมพันธ์พัฒนา 
เราเองก็ถามว่าทำไมถึงไม่เลิกขาดจะได้จบ เพราะเขาเองก็รู้สึกดีกับเราแบบมากๆ 
 
เขาบอกว่า แฟนคนนั้นของเขาพิการ ซึ่งเกิดในระหว่างที่คบกันอยู่ด้วยกัน และทางครอบครัวก็รับทราบต่อกันละกัน แต่...ยังไม่ได้แต่งงาน
 
ซึ่งตัวเขาเองก็อึดอัดมากๆ ปัจจุบันเขาใช้ใจใช้ชีวิต แต่รู้สึกผิดและเป็นห่วงแฟนคนนั้นแค่นั้น ห่วงเเค่ว่าถ้าทิ้งแฟนคนนั้นไป คนนั้นเขาเองทั้งพิการ และไม่มีใคร  เขาไม่ได้รู้สึกรักหรือพิศวาทอะไร มันนิ่งๆ มีเเค่ความเป็นห่วง เพราะมันผ่านอะไรด้วยกันมา แค่นั้น แต่กะเรารู้สึกทุกอย่าง  ซัพพอร์ตกันทุกเรื่อง เขา
โอเครกัยเรามากจริงๆ เขาเองไม่รู้จะบอกเลิกทางนั้นยังไง 
 
ทุกคนว่าเราควรทำยังไงคะ / ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต หรือถอยออกมาเอง 
เราถามเขานะว่า อนาคตป็นไปได้ไหม เขาบอกได้ เเต่เราเองรู้สึกว่า ถ้าการที่ห่วงมากขนาดนี้ มันก็ตอบอะไรได้เเล้วหรือเปล่าคะ?
 
อันนี้อยากขอความเห็นทั้งมุมของเรา เเละ ความเห็นของแฟนเลยนะคะ ถ้าต้องการเลิกจริงๆแต่ยังคงเป็นพี่น้องดูเเลให้กันได้ เขาควรพูดยังไง
 
เขาเองไม่รู้จะออกทางนี้ยังไง เขาอยากจบทางใดทางนึง แต่เขารู้สึกผิดเเละเห็นใจทางนั้นเพียงเพราะว่า คนนั้นเขาพิการ เลยต้องดูเเลกันอยู่ไกลๆ เพราะปัจจุบันเราก็เห็นค่ะว่า เขาเเละแฟนคนนั้นห่างกันจริงๆ อยู่เพราะเป็นห่วงล้วนๆ