เราเองเป็นคนนึงที่ทำให้ครอบครัวที่ดูแลและเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เด็กๆต้องผิดหวังในตัวเราอยู่ตลอด เราทำความผิดซ้ำๆ เค้าก็ให้โอกาสซ้ำๆ แต่แล้วก็ยังทำผิดอีกเรื่อยๆ หนักที่สุดคือต่อต้านและหนีออกจากบ้าน จนตอนนี้ก็ผ่านมา 10 ปีแล้ว วันนี้คิดได้แล้ว แต่ก็ไม่มีหน้าแม้แต่จะกลับไปขอโทษ อยากบอกว่ารัก และ คิดถึงเสมอ แต่ก็รู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์พูดแบบนั้น สิ่งที่ทำได้ตอนนี้มีแค่ย้อนกลับไปอ่านข้อความเก่าๆ ไปส่องเฟสบุ๊คเค้า ทั้งยินดีที่เค้ามีความสุข และเสียใจที่ไม่มีโอกาสมีส่วนร่วมในชีวิตพวกเค้าแล้ว
เราควรจัดการกับความรู้สึกตรงนี้ยังไงดีคะ?